FOX (On hold)

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17

Het is ongeveer 21.30 u. wanneer ik besluit om weer naar huis te gaan. Ik sta op en zet het lege glas weg. "Ga je nu al weg?" treurt Fabio. "Heb je al gezien hoe laat het is? Ik denk dat het hoog tijd is om te gaan" wijs ik hem erop. "Oh, je hebt gelijk. Het is inderdaad laat. Maar het is ook zo leuk met jou" zegt hij en hij staat op. Meteen kijk ik van hem weg zodat hij niet ziet dat ik bloos, weeral. Ik loop richting de voordeur met Fabio vlak achter me en dat zorgt ervoor dat ik het benauwd krijg. Ik haal diep adem en stop voor de deur.

"Ik loop wel even met je mee" stelt Fabio voor wanneer ik naar buiten stap. Aan de ene kant wil ik niet dat hij dat doet omdat ik niet wil dat hij me nog harder laat blozen, maar aan de andere kant wil ik dat hij nooit meer van mijn zijde afwijkt. Het tweede deel van mij wint en ik sta toe dat hij mee loopt.

Als we bij mijn huis aankomen, doet Fabio de deur voor me open en ik loop langs hem heen naar binnen. "Mag ik?" vraagt Fabio, maar nog voor ik kan antwoorden staat hij al binnen. Met zijn rug naar de deur toe sluit hij deze. Ik slik en de angst grijpt me rond het hart. Ik weet niet wat er gaat komen, ik weet niet wat hij van plan is en ik weet niet hoelang ik mezelf nog ga voorhouden dat hij niet meer is dan een kennis. Ik ben echt zot van hem en als hij niet snel maakt dat hij weg komt, dan ga ik dingen doen waar ik achteraf spijt van ga krijgen. Ik druk deze gedachten weg en glimlach alleen maar.

Ik hou het niet langer vol en dus doe ik wat het beste is; ik draai me om en loop het huis in. "Waarom kom je mee binnen?" vraag ik zonder hem aan te kijken. Maar ik krijg geen antwoord. "Fabio" Mijn stem klinkt zachter dan ik wou. Ik draai me naar hem om. "Ja" zegt hij bijna even zacht terug. "Wat moet je hier? Waarom kom je mee binnen?" Ik kijk hem recht aan en zie een glinstering in zijn ogen. Hij zwijgt, maar ik zie dat hij nadenkt over zijn antwoord. "Eigenlijk weet ik het niet. Iets in me zei dat ik het gewoon moest doen."

Na dat antwoord heb ik hem in de living gezet en gezegd dat ik ga slapen. Dat zou hij beter ook kunnen doen, in ZIJN huis. Wanneer ik boven ben, haal ik diep adem en loop naar mijn kamer. Daar kijk ik in mijn kleerkast op zoek naar iets waarmee ik kan slapen. Uiteindelijk moet ik het met een groot wit T-shirt doen en mijn onderbroek. Nadat ik me heb omgekleed, kruip ik meteen in het bed. Het ligt zo zacht dat ik meteen in slaap val.