FOX (On hold)

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Ik vind ook een paar oude kranten, die ik op de grond verspreid. Als laatste, en daarvoor moet ik de schuur verlaten, wil ik een bakje water neerzetten voor de vos. Ik verlaat de schuur en loop naar de achterdeur van mijn huis. Ik ga naar de keuken en zoek een kommetje dat ik kan gebruiken. Ik wil zo snel mogelijk terug naar de schuur om te zien of het vosje niets heeft uitgespookt. Ik grabbel het bovenste kommetje uit de kast en vul het voor drie vierde met water. Zonder te morsen, stap ik terug naar de schuur.

Het vosje ligt nog altijd op de dubbelgevouwen doek. Ik zet het kommetje neer en kijk nieuwsgierig naar het dier. Zou hij doorhebben dat er water inzit voor hem, vraag ik mezelf af. Traag komt het dier overeind en mankt naar het kommetje. Het breekt mijn hart om het diertje zoveel pijn te zien lijden met die paar stapjes. Hij steekt zijn hoofdje in het kommetje en begint te drinken van het water. Daarna mankt hij terug naar zijn doek en legt zich neer.

"Je hebt vast honger", stel ik vast als ik de blik van het dier zie. Ik sta recht en open de deur. Vlak voor ik de deur weer achter me sluit, zeg ik: "Ik ben zo terug". Ik loop via de achterdeur naar binnen en in de keuken kijk ik of er nog wat etensrestjes zijn. Na een tijdje heb ik eindelijk wat etensrestjes bij elkaar gesprokkeld. Ik doe alles in een plastiek bakje en ga voor de zoveelste keer naar de schuur.

Als ik binnenkom, zie ik dat het dier in slaap is gevallen. Zo geluidloos mogelijk zet ik het plastiek bakje naast het kommetje water. Ik hurk naast het dier en aai het over zijn kopje. Ik heb medelijden met het arme dier. Ik weet niet waarom, maar om een of andere reden voel ik me persoonlijk verbonden met dit dier.

Ik open mijn laptop en bekijk wat ik allemaal moet doen voor school. Huiswerk noemen ze dat, nou ik noem het liever gewoon 'leerrijk' tijdverdrijf of tijdsverspilling. Ik neem mijn boeken erbij, maak de opgegeven oefeningen en leer alvast voor een paar toetsen. Ik sla net het laatste schoolboek dicht als ik achter me een piepend geluidje hoor. Ik draai me voorzichtig om en zie hoe het vosje geeuwt en zich recht zet. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik hem wel alleen kan laten. Zou hij geen puinhoop van de schuur maken? Maar dat moet ik er maar bij nemen. Ik kan hier niet eeuwig blijven zitten.

Het is al bijna 18.30 uur, dus besluit ik om maar eens te gaan kijken of het eten al klaar is. Mijn moeder staat me in de keuken al op te wachten. "Ahzo, waarom maak je je huiswerk nu plots in de schuur?" vraagt mijn moeder verbaast. "Ik, euh..., ik had daar zin in. En in de schuur is het rustiger", zeg ik en ga meteen op mijn stoel in de keuken zitten, zodat ik haar niet meer hoef aan te kijken. Ik zit namelijk met mijn rug naar haar toe.