FOX (On hold)

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 20

Ik neem Fabio bij zijn schouders, draai hem om en duw hem vooruit, zonder nog om te kijken naar William, want ik wil niet dat ze ruzie gaan maken of misschien zelfs gaan vechten. Ik zie hoe Fabio ontspant en blijf staan. "Hey, wat was dat nou?!" zeg ik kwaad. Hij kijkt me niet aan, maar ik weet dat hij zich schaamt. "Kunnen we gewoon verder gaan met de training?" vraag ik omdat ik geen zin heb in dit gedoe. Hij knikt en we gaan terug naar de open plek. Gelukkig is William weg.

Na een heleboel pogingen lukt het me om deftig te vliegen. Ik kan zweven en fladderen zonder te vallen. Fabio vindt dat ik er goed op vooruitga en hij zegt ook dat hij nog nooit een nieuweling heeft gezien die zo snel al zo goed kan vliegen. Dat brengt natuurlijk een glimlach op mijn gezicht. Door al dat vliegen, ben ik de tijd uit het oog verloren. Ongelooflijk, we hebben meer dan vijf uur getraind en hebben lunch overgeslagen. Mijn maag gromt en ik hoop dat Fabio het niet zou horen.

"Heb je honger?" vraagt hij opeens. "Ja, nogal" is mijn verlegen antwoord. "Dan stel ik voor dat ik je meeneem naar het beste restaurant in heel het koninkrijk" zegt hij. Dat lijkt me niet slecht, ik heb reuze honger en als hij trakteert, sla ik dat aanbod best niet af. "Dat is een zeer aanlokkelijk voorstel. Dat doen we, maar ik wil me eerst thuis wat opfrissen" zeg ik. Hij loopt met me mee tot aan mijn huis en zegt dat hij me binnen een kwartiertje komt ophalen. Dan is hij weg.

Ik loop de trap op naar mijn slaapkamer en doorzoek mijn inloopkast. Ik heb niet veel zin in een jurk, maar ik mag er ook niet slordig uitzien. Ik kies dan maar een voor een rokje met daarop een wit hemt en eronder nylonkousen. Ik neem de hele outfit mee naar de badkamer en neem snel een douche. Wanneer ik uit de douche stap, neem ik een handdoek en wikkel hem om mijn lichaam. Ik was ook vlug even mijn haren en strijk mijn huid in met bodylotion. Daarna trek ik mijn outfit aan en bekijk mezelf in de spiegel. Als laatste doe ik mijn haar in een verzorgde dot en breng een beetje mascara en oogschaduw aan, meer heb ik niet nodig. Ik kijk trots naar het opgemaakte meisje in de spiegel, dat mijn spiegelbeeld moet voorstellen.

Ik heb nog net genoeg tijd om een paar bijpassende schoenen uit te kiezen. Ik kies voor een paar donkerblauwe pumps. Ik ben halverwege de trap wanneer de deurbel door heel het huis weergalmt. Ik loop zo snel ik kan de trap af en open haastig de deur in de verwachting dat het Fabio is. Maar het is niet Fabio. William staat met een grote grijns op zijn gezicht naar me te kijken. "Wat kom je doen?" vraag ik. "Ik kom je halen" zegt hij fier. "Halen? Waarvoor?" vraag ik verward. Zijn antwoord is: "Voor een etentje op het paleis".