FOX (On hold)

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

Ik doe de deur open en zie Fabio al klaarstaan. Hij heeft hetzelfde als daarnet aan en neemt me in zich op. "Je ziet er mooi uit" stelt hij vast en van dat ene zinnetje begin ik een beetje te blozen. "Dank je" zeg ik en loop snel langs hem heen voor hij ziet dat ik bloos.

Samen wandelen we naar zijn huis, naast elkaar. Als we aankomen, houdt hij de deur al voor me open. Vanbuiten lijkt het erg schattig en knus, maar vanbinnen is het een pak groter; niet zo groot als mijn huis, maar eerder het normale formaat voor een comfortabel gezinshuis. Hij begeleidt me naar de woonkamer, waar hij me een champagneglas aanbied. "Nee, dank je, ik drink geen alcohol" zeg ik terwijl ik het glas naar hem toe duw. Hij kijkt me even aan alsof ik iets zeg wat hij niet verstaat en schud dan zachtjes zijn hoofd en zegt: "Dit is geen champagne, dit is sap gemaakt door de feeën hier en ik kan je verzekeren dat er geen alcohol in zit." Ik lach en neem het glas dan toch van hem aan.

Nadat het aperitief voorbij is, gebaart hij naar de tafel achter de sofa. "Ga maar zitten, dan haal ik het voorgerecht" kondigt hij aan. "Oeh, je hebt je uitgesloofd. Hoeveel gangen hebben we?" zeg ik plagend. "Wel eigenlijk maar drie, aangezien ik te weinig tijd had om er vijf van te maken" plaagt hij terug. Daarna verdwijnt hij in de keuken en komt even later weer binnen met twee bordjes in zijn handen. Hij zet er één voor me neer en loopt met het andere naar de andere kant van de tafel. "Wat is dit als ik vragen mag?" fluister ik naar hem toe terwijl ik bekijk wat op het bord ligt. "Eendenborstfilet met een sausje van appel op een bedje van sla" fluistert hij knipogend terug.

Uiteindelijk heb ik alles naar binnen kunnen spelen van het voorgerecht en wacht nu op het hoofdgerecht. Fabio zet een groot, diep bord voor me neer; versiert met gouden randjes. In het bord ligt een pasta gerecht. Ik kijk op en Fabio stelt het gerecht voor: "Tagiatelli met zalm en speciale kruiden". Ik glimlach en neem een hap. Ik ben niet zo'n fan van zalm, maar de smaken die ik nu binnen krijg en die mijn mond vullen zijn zo verrukkelijk dat ik haast vergeet dat ik geen zalm lust.

"Ik zie dat je het lekker vindt", zegt Fabio die met zijn vork naar mijn al-bijna-lege-bord wijst. Ik knik alleen maar met volle overtuiging omdat er nog pasta in mijn mond zit. Ik speel de laatste hap naar binnen en pak mijn glas op. Terwijl ik het glas naar mijn lippen breng, kijk ik Fabio strak aan. Hij heeft niet door dat ik naar hem kijk, want zijn aandacht is volledig gevestigd op het eten.

Nadat ook Fabio zijn bord heeft leeggegeten en de borden naar de keuken heeft gebracht, zetten we ons in de sofa. We praten wat en hij geeft me een aantal tips mee over het leven hier.