FOX (On hold)

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Na het eten vertrekt Elisabeth weer naar huis en ik geef Fox wat te eten. Hij ligt, zoals gewoonlijk, op de doek. Ik aai hem over zijn kopje en zet het kommetje eten voor hem neer. Hij kijkt me aan met zijn super schattige zwarte oogjes. Daarna buigt het dier zich over het kommetje heen en begint te eten. Ik bekijk de ruimte vanop de stoel aan de werkbank en vind het er eigenlijk vrij triest uitzien. Het heeft hier amper kleur. Even denk ik na en maak een schets in mijn hoofd over hoe ik het kan opvrolijken.

Ik loop de schuur uit en Fox kijkt me met een schuine blik achterna. Ik sluit de deur van de schuur en loop naar mijn kamer. Ik haal enkele natuurposters van mijn muren en kasten en zoek een aantal van mijn tekeningen bij elkaar. Ik vind nog wat leuke muurversieringen en stickers. Ik neem ze allemaal mee naar de schuur en leg ze op de werktafel. Ik plak de posters met plakband aan de muren en creëer zo een heel wat gezelligere sfeer.

Als ik klaar ben, kijk ik trots in het rond. Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt. Maar wat? Ik laat mijn ogen een aantal keer door de ruimte gaan en vind maar niet wat ik mis. Na een tijdje geef ik het op en kijk op mijn horloge. Het is al 21.00 uur en ik word een beetje moe. Ik zet me naast het vosje en aai het nog eens over zijn kopje. Zonder dat ik het besef, begin ik zachtjes tegen het dier te praten. Zo blijf ik nog enige tijd doorgaan tot ik in slaap val, wat niet de bedoeling was.

Ik schrik wakker en kijk om me heen. Ik rek me uit en geeuw. Ik ben in slaap gevallen naast Fox gisterenavond. Ik kijk uit het raam en schrik als ik zie dat de zon al hevig schijnt. Ik kijk op mijn horloge en schiet recht. Halsoverkop storm ik de keuken in en prop een boterham in mijn mond, waarna ik mijn rugzak erbij neem en mijn lunch weg stop.

Ik spring zo snel ik kan op mijn fiets en race naar school. Ellie kijkt me ongerust aan wanneer ik aan kom rijden. "Hoe komt het dat je zo laat bent? Meestal ben je laat, maar zo laat als nu is niet van je gewoonte. Ik wou al bijna zonder je vertrekken", ratelt ze ongerust. Ik probeer eerst weer op adem te komen, voor ik antwoord geef: "Ik was bij Fox in slaap gevallen en heb me overslapen omdat ik geen wekker had gezet." Ze kijkt me aan met een blik die ik moeilijk kan omschrijven. Dan proest ze het uit van het lachen: "Typisch dat dat jou weer moet overkomen." Daarna fietsen we snel naar school.

Op het moment dat we onze fietsen hebben weggezet, gaat de bel en we rennen naar de klas. Wanneer we het klaslokaal binnenkomen, staat onze leerkracht ons al op te wachten en we zetten ons snel op onze plaatsen. De dag strijkt voorbij en langzaamaan komt het einde van deze schooldag dichterbij. Ik loop met Ellie naar het laatste lesuur. Ik ben blij dat het geen saaie les is, zoals de voorgaande uren. We hebben nu gedragswetenschappen en dat vind ik erg interessant. Het onderwerp van de les is 'optische illusies'.