FOX (On hold)

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 24

Ik neem nog snel een paar ballerina's uit de inloopkast en loop naar beneden. Beneden aangekomen, zie ik dat Fabio al is vertrokken. Ik vind op de keukentafel een briefje: 'Om 13.00 u. training. Zie je daar.' Ik zucht en kijk op de klok, 10.30 u. Ik kan niet zo lang wachten, dus loop ik al naar onze trainingsplaats. Als ik daar ben, begin ik meteen te vliegen. Ik vlieg eerst recht omhoog, zo hoog ik kan en cirkel daarna naar beneden. Ik probeer ook te turbo-vliegen, maar dat blijkt moeilijker te zijn dan ik dacht.

Ik ben al een tijdje bezig als ik besluit om even een pauze te nemen en uit te rusten op de grond. Ik hijg eerst uit en ik voel mijn hartslag zakken. Het is een tijd erg rustig en het enige dat je kan horen, is het gefluit van vogels en het gesuis van de wind die zorgt voor een beetje frisse lucht. Er komt plots geritsel van achter mij en ik draai me in een mum van tijd om. Er stapt een vlinderfee naar me toe. "Mama?" schrik ik. Ze glimlacht terug en zegt: "Ja lieverd, ik had je dit alles misschien eerder moeten vertellen. Maar ik vond nooit het geschikte moment." Ik knik begrijpend maar verbaasd. Er schiet me iets te binnen en zonder erover na te denken floep ik het eruit: "Maar waar was je dan afgelopen dagen?"

Nadat mijn moeder heeft uitgelegd dat ze al onze sporen in de mensenwereld heeft gewist afgelopen dagen zodat we hier kunnen verder leven, komt Fabio eraan. Hij schudt mijn moeder de hand en zegt dat we nu moeten trainen. "Oké, dan praten we thuis wel verder. Dag lieverd", is het laatste wat ze zegt voordat ze weer weggaat. "Oké, met wat zullen we beginnen?" vraagt Fabio en nog voor hij zelf kan antwoorden, roep ik: "Turbo-vliegen!" Hij moet lachen door mijn snelle reactie en geeft toe: "Oké, goed. Turbo-vliegen dus".

We hebben ongeveer een dik uur aan turbo-vliegen besteed voor we stoppen. We rusten even uit voor Fabio begint met me de verschillende speciale gaven uit te leggen. Ik ben gefascineerd door alle gaven die hij bespreekt. Je hebt water, vuur, leven, planten, dieren, enzovoort. Het zijn er zoveel en ze lijken allemaal even bijzonder. Fabio ziet dat ik gefascineerd luister naar hem en hij zegt tussendoor: "Jij bent de beste leerling die ik tot nu toe al heb gehad". "En hoeveel leerlingen heb je dan al gehad?" vraag ik, ingaand op zijn opmerking. "Euh... één nu", is zijn antwoord. We schieten in de lach.

Fabio heeft het bij de uitleg van de gaven gehouden en zegt dat we de volgende keer wel zullen uitzoeken wat mijn speciale gave is. Volgens de voorspelling zou ik alle basisgaven moeten bezitten (water, vuur, aarde en lucht) en daarnaast ook nog een extra speciale gave. Die gave moesten we nu zien te ontdekken. Het klinkt me eerst allemaal als muziek in de oren, maar nu ik zoveel moet trainen, weet ik dat ik het nog moeilijk zal krijgen.

Hij brengt me naar huis. Mijn moeder is er al en laat ons binnen. Ze bedankt Fabio en vraagt of hij vanavond zin heeft om met ons mee te eten. Ik zie een twijfelende blik in zijn ogen. Ik wil eigenlijk ook graag dat hij blijft eten, dus zet ik mijn puppy-ogen en pruillip op. Nu kan hij toch niet weigeren? Ik zie hem grinniken om mijn blik en knikt dan: "Oké, ik zal aanwezig zijn". "Tot vanavond!" roept mijn moeder hem nog na als hij al bijna bij zijn huis is. Glimlachend roept hij hetzelfde terug.