FOX (On hold)

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4

Als we klaar zijn met eten, ruim ik de tafel af en gooi de etensrestjes in een kommetje. Het kommetje is ongeveer voor de helft gevuld, wat niet weinig is. Ik ken wel iemand die daar heel blij mee zal zijn. Als ik klaar ben in de keuken sluip ik met het kommetje naar de schuur.

Ik doe het licht aan en zet het kommetje neer. Geeuwend komt de vos overeind en mankt naar het kommetje toe. Alles verdwijnt zorgvuldig in de mond van het diertje. Ik moet nog wat doen aan het comfort, dus besluit ik om een lampje in de schuur te zetten (je weet wel: zo eentje die je op nachtkastjes ziet staan met een stoffen kapje en een rond onderstuk). Ik heb er zo twee op mijn kamer staan, dus kan ik er gerust één hier zetten.

Ik kom terug de schuur binnen met het lampje, een kussen en een dekentje. Ik ben van plan om de eerst nacht bij het dier door te brengen. Ik wil namelijk weten of ik hem alleen kan laten. Ik zet de lamp op de werktafel en stop de stekker in het stopcontact. Een kleine tik op de schakelaar is genoeg om de kamer te verlichten, weliswaar met een zwak licht, maar het is genoeg. Daarna leg ik mijn kussen en het deken naast de plek waar het vosje ligt. Ik heb alles mee om de nacht door te komen. Mijn gsm ligt naast het lampje op de werktafel als ik hem nodig heb. Ook heb ik het alarm ingesteld, omdat ik mijn wekker niet kon meenemen en morgen moet ik vroeg op om naar school te gaan.

Dat is waar ook! School! Hoe kan ik in hemelsnaam naar school als dat dier hier zit en ik niet op hem kan letten? Wat als hij iets uitspookt, iets voor krijgt of ontdekt wordt? Ik kijk het vosje aan. Het ligt zachtjes te slapen en ik overtuig mezelf dat er niets zal gebeuren. Het dier is gewond en heeft de kracht niet om iets te doen. De kans dat hem iets overkomt, is klein. Ik ben nog niet moe en heb ook daar iets op voorzien. Ik leg een boek met denkpuzzels op de tafel en los er een aantal op met potlood.

Na een tijdje begin ik me te vervelen en steek de denkpuzzels samen met het potlood weg. Ik neem een boek tevoorschijn, dat ik met kerst vorig jaar heb gekregen van mijn moeder. Ze had erbij gezegd dat papa het voor me had gekocht en het me zelf wilde geven, maar daar de kans niet toe kreeg aangezien hij kort nadien verdween. Ik kijk naar de cover en pink een traantje weg. Ik had zo graag gewild dat hij nog hier was, bij mij en bij mama. Hoe dan ook, ik lees de flaptekst en open het boek.

Nadat ik de eerste hoofdstukken heb gelezen, kijk ik op mijn gsm om te weten hoe laat het is en sluit het boek. Ik stop het boek in mijn schooltas, die nog altijd in de schuur staat. Ik leg me neer met het deken onder mij. Ik streel het vosje, dat zacht kreunt onder mijn aanraking. Zo val ik in slaap.