FOX (On hold)

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 29

"Alexia?!" hoor ik een verbaasde stem vanaf de grond roepen. Ik kijk naar beneden en zoek de persoon die heeft geroepen. Terwijl ik om de boom heen naar beneden cirkel, vinden mijn ogen een verbaasde Fabio in het weiland op enkele meters van de boom. "Fabio," roep ik blij uit, "kijk!" Ik wijs naar de boom. "Hoe heb je dat gedaan?" vraagt hij, zijn blik nog steeds verbluft. "Ik weet het niet goed, hij begon gewoon te leven door mijn aanraking" zeg ik alsof het niets is. "Lexy, jarenlang hebben verschillende vlinderfeeën geprobeerd deze boom te redden en het is hen nooit gelukt enig leven in de stam te krijgen. Jij komt even langs en doet het onmogelijke..." vertelt Fabio. Nu is het mijn beurt om verbluft te zijn.

Een moment lang staan we in stilte voor ons uit te staren. Uiteindelijk verbreek ik de stilte met een vraag: "Wat voor boom is dit eigenlijk?" Fabio, uit zijn gedachten gehaald, kijkt me aan. "Dit Alexia, dit is de boom die ons altijd bij elkaar hield. Dit is de vlinderfeeboom" legt hij uit. Meer heb ik niet nodig om te begrijpen waarom de boom stierf. Hij moet zijn vernietigd toen het volk in twee splitste door de ruzie van de twee zussen uit het verhaal dat mam me gisteren avond vertelde. "Ik weet van de duistere vlinderfeeën" zeg ik zacht. Hij kijkt me aan en knikt. Ik zie zijn blik veranderen. "Ben je klaar voor nog een training?" vraagt hij. Ik kijk hem verward aan door de plotse onderwerpwissel maar knik dan. "Op wat gaan we oefenen?" vraag ik. "Verdedigingstechnieken" is zijn antwoord.

Toen hij dat zei, verwachtte ik dat we zouden oefenen met krachten, maar de enige kracht die ik mocht gebruiken, was spierkracht. De training draaide uit tot een soort van gevechts-verdedigingssport. "Waarom moet ik dit eigenlijk kunnen?" vraag ik na een tijdje. Ik zie Fabio zuchten. "Niet in elke situatie of omgeving mag je zomaar je gaven gebruiken. Je moet je ook kunnen verdedigen zonder je gaven te gebruiken" legt hij uit. Ik knik, maar snap niet zo goed wat hij bedoelt met 'niet in elke situatie of omgeving'. Nu ja, bij het situatie-gedeelte kan ik me nog iets voorstellen, maar het omgeving-gedeelte blijft een groot vraagteken voor me. Waarom zou er een plaats zijn waar ik mijn gaven niet mag gebruiken?

Een uurtje later kondigt Fabio aan dat we stoppen met de training en ik naar huis mag. Ik knik en zet me al klaar om weg te vliegen, als hij me tegenhoudt. "Je deed het goed vandaag. Wil je in de namiddag naar mijn boomhut komen? Er is iets dat ik je wil laten zien" zegt hij. Ik glimlach en knik: "Ik zal er zijn". Daarna vlieg ik naar huis. Wat zou hij mij willen laten zien? Zou het iets te maken hebben met mijn training? Of is het in verband met de geschiedenis van het vlinderfeeënvolk?

Als ik thuis aankom, vraag ik me nog steeds af wat het zou kunnen zijn. Ik tref mam in de keuken aan. Het lijkt erop dat ze net gedaan heeft met ontbijten. "Goedemorgen, mam" zeg ik en geef haar een kus. "Goedemorgen, lieverd. Fijn kunnen joggen?" vraagt ze. Ik knik. "Ik ga me nu wel even douchen; al dat zweet afspoelen. Deze namiddag ga ik naar Fabio, is dat oké?" deel ik haar mee. "Tuurlijk lieverd, amuseer je maar en zie dat je jezelf niet overwerkt met al dat trainen" reageert ze. Ik schiet in de lach: "Ik denk niet dat we deze namiddag gaan trainen, daar heeft hij toch niets over gezegd tenminste". "Oh, nou in dat geval, geniet van je date!" lacht mam. Ik schud mijn hoofd en verlaat de keuken, op weg naar mijn badkamer.