İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Bölüme başlamadan, küçük yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Yukarıya koyduğum şarkıyı, dinlemeyi unutmayınız.
Keyifli okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.BÖLÜM: "PEŞİNDE"
Alparslan, ile birbirimize baktığımız kaçıncı dakika saymadım.
"İç." Şişenin kapağını, açtı. Sonrasında kadeh bardağına koydu. Ben sarhoş olursam eğer, planı anlatabilirim. Bunu göze alamam. Sarhoş olmamam gerekiyor.
"Ben içmek istemiyorum." Dedim, net bir şekilde. Alparslan, kadeh bardağını alıp geriye yasladı.
"Ne o sarhoş olmaktan mı korkuyorsun?" Gözlerimin içine bakarak, bir yudum aldı. Eğer içmezsem de benden şüphe duyacak. Ne yapacağım ben?
"Ne korkacağım, saklayacak bir şeyim mi var?" Alparslan, benden gözlerini bir saniye olsun kaçırmadı.
"Yok mu?" Beni köşeye sıkıştırmaya çalışıyor. O zaman bizde oyunumuzu oynayalım. Ayağa kalkıp, şişeye uzandım. Bilerek her hareketimi yavaş yapıyordum. Kadeh bardağına çok az içki koydum. Sonrasında yerime oturdum. Sırtımdan soğuk soğuk terler akıyordu. Benden önce sarhoş olursa, belki bir nebze daha iyi olur.
"Annen baban nereli?" Dedi, derin bir nefes aldım. Saçımın bir tutamını kulağımın arasına sıkıştırdım. Başlıyoruz!
"Annem Deniz'li babam Muğla." Dedim, bu sorularda bir şey yoktu. Benim hayatım ile ilgili sorular sorarsa işte o zaman yandık!
"Bende sana sorayım o zaman." Dedim, Alparslan gözlerini kaçırdı.
"Benim cevaplayacak bir şeyim yok." Tek kaşım havaya kalktı.
"Ama benim soracak çok şeyim var." Kalçamı, kanepede birazcık yana kaydırdım. Kendimce rahat bir pozisyona geldim.
"Senin ailen nereli?" Alparslan, içkisinden bir yudum aldı.
"Annemde babamda buralı." Ben senin hakkında her şeyi biliyorum. Zaman kazanıyorum. Kadeh bardağını sehpaya sert bir şekilde koydu.
"Neden inatla benim evime taşınmak istedin?" Ciddi bir şekilde sormuştu. Soğuk kanlı olmam gerekiyor. Bir şey fark ettirmemem gerekiyor.
"Tam bana göre bir ev çünkü, ferah küçük." Dedim, o içmeyince bende içmedim. Saat akşam olmak üzereydi. Sanki akrep ve yelkovan bir yarış içindeler.
"Mesleğin." Dedi, soru sorar bir şekilde. Aklıma gelen ilk mesleği söyledim.
"Matematik öğretmeniyim." Dedim, ağzıma bir fermuar takmak istiyorum. Ne alaka şimdi, matematik öğretmeni?
