İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
34.BÖLÜM: "KISKANÇLIK"
Kalbimi birisi ellerinin arasına almış sıkıyordu. O sıktığı her saniye benim nefesim kesiliyor. "Mira, bak biliyorum yanlış anladın ama beni bir dinle." Dedi, yutkundum. Yutkunmak bile bir insana bu kadar mı zor gelir?
"Bu kişi benim yakın bir arkadaşım ve biraz değişik birisi." Deyip üzerime doğru yürüdü. Ona engel olmadım ve dinlemeye devam ettim. Tam dibime gelerek ellerimi tuttu. Artık bu tutması bile yalan gibi gelmişti.
"Şimdi ise ufak bir problem çıkmış yanına gelmemi istiyor, abim yanında onun ama ille de beni istiyor." Dediğinde, tek kaşım itinayla havaya kalktı.
"Ne demek seni istiyor?" İçimde ki sinir dalgası baştan sona yayıldı.
"Bilmiyorum."
"Seni falan isteyemez, götür beni de yanına bakalım sıkıntısı neymiş?" Dedim ve ellerimi ondan çektim. Hızlıca gardırobun yanına gidip Alparslan'ı es geçerek üstümü çıkardım. O ise ıslık çaldı bedenime bakarak.
Hızlıca üstüme şık bir şeyler geçirdim ve saçlarıma elim ile şekil verdim. Alparslan'ı aynadan gördüğüm kadarıyla kollarını göğsünün altında birleştirmiş bir şekilde bana bakıyordu.
"Öyle bakacak mısın?" Dedim ve ona doğru döndüm. Alparslan alayla dibime kadar yaklaştı ama ona şimdilik yüz vermeyeceğim ve birazcık çıldırmasını sağlayacağım.
"İşi boş verip, işimize devam edelim." Ona biraz yaklaştım.
"Sen bundan sonra ancak avucunu yalarsın." Gülümseyerek geriye çekildim ve odadan çıktım.
Alparslan da çok vakit geçmeden arkamdan geldi ve beraber onun arabasına binip şu Alev denilen kızın evine yol aldık. Bakalım kimmiş? Benim olanı her şeyde çağırıyormuş? Yemezler hanım. Alparslan, yolda arada sırada bana bakıyordu bende ona baktım. Yolumuz sadece yarım saatimizi almıştı.
Burası büyük villa gibi bir yerdi ve göz alıcıydı. Alparslan ile beraber içeriye girdik, bizi korumalar karşıladı. Onlar Alparslan'ı tanıyor olacak ki selamladılar ve ikimiz evin içerisine girdik. Evin içi de aynı dışarısı gibiydi. Her tarafında vazolar ve tablolar vardı.
"Geldin sonunda." Alev diye bahsettiğini düşündüğüm kız geldi ve Alparslan'ın hiç beklemediği bir anda boynuna atlayıp sarıldı. Kızıl renginde saçları vardı ve beline kadar uzanıyordu. Altında çok kısa kırmızı bir şort üstünde de beyaz yarım atlet giymişti.
