İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Bölüme başlamadan küçük yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.
Kırmızı kalplerinizi buraya alalım.
Dilediğiniz her satıra, Aiyana yazabilirsiniz.
Keyifli okumalar...
-Aiyana-
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.BÖLÜM: "TIKIRTI"
Merak içinde Alparslanın, şartını dinledim.
"Boş konuşmayacaksın. Gerektiğinden fazla konuşursan, kovarım." Dedi, büyük bir ciddilik ile. Ellerimi birbirine çarptım.
"İşte bu kadar." Alparslan, tek kaşını kaldırdı.
"Evi kiraladın. Savaş kazanmadın." Bir bilsen nasıl bir savaş kazandım. Alnımı kaşıyarak cevap verdim.
"Ben birden öyle, çıkıverdi. Yoksa ne savaşı kazanacağım. Savaş'ta neymiş?"
"Yine başlıyorsun." Ağzıma hayali bir fermuar çektim.
"Sustum. Şu saatten sonra bir dahada konuşmam." Dudaklarımı birbirine kenetledim. Alparslan, ayağa kalktı.
"Yarın gel taşın." Bende ayağa kalktım.
"Bu kadar çabuk mu?"
"Ne bekliyorsun?" Yutkundum. Kapının olduğu tarafa yürüdü.
"Ev eşyalı." Sinsice sırıttım.
"Hani boştu." Alparslan, arkasına döndü. Sırıtışımı sildim.
"Sen susmuyor muydun en son?" Başımı evet anlamında salladım.
"Bende öyle tahmin etmiştim." Kapıyı açıp, koridora çıktı. Bende peşinden gittim. Elimi kapıya koydum.
"Teşekkür ederim." Dedim, Alparslan dönmedi bile. Yürümeye devam etti. Kapıyı ardından kapattım. Sevinç ile yatağa zıpladım. Tam ümidi kesmişken, bu haber çok iyi olmuştu.
