İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20.BÖLÜM: "DÖNÜM NOKTASI"
Nezarethane de Alparslan ile boş boş oturuyorduk. İkimizi farklı yerlere koymuşlardı. Başımı yasladığım duvardan ayırdım ve Alparslan'a baktım. O düşünceli gözüküyordu, boş boş karşıya bakıyordu.
"Sen neden bu kadar sakinsin?" Alparslan usulca başını bana çevirdi.
"Ne yapayım? Gazeteye ilan mi vereyim?" Dedi ve aynı yönüne döndü. Şu cevapları insanı çileden çıkarmaya yeterli.
"Avukatın falan yok mu? Neden tıktılar bizi buraya? Ya bir şey söyle artık!" Alparslan bıkkın bir soluk verdi.
"Sessiz ol. Sesin yankılanıyor." Dedi, sinirlerimi daha da tepeme çıkardı.
"Sen ruhsuz, bedeni olan fakat o bedenin içinde hiçbir şey olmayan bir şeysin." Dedim, Alparslan ayağa kalktı onunla eş zamanlı olarak bende ayağa kalktım.
"Bak sen, demek öyleyim!" Başımı evet anlamında salladım.
"Öylesin." Dedim, eliyle beni gösterdi.
"Sen kendine hiç baktın mı? Şımarık, ukala, kendini beğenmiş kızın tekisin!" Derin bir nefes aldım. Kaşlarımı çattım.
"En azından senin gibi sorumsuz, işe yaramayan, umursamaz değilim!" Dedim, Alparslan birazcık daha yaklaştı.
"Ayar oluyorum sana." Dedi, gözlerimi kıstım ve eğildim.
"Güzel, aynı duyguları beslemek mükemmel." Dedim, Alparslan başını, beni onaylar gibi salladı.
"Evet, mükemmel." Dedi, birbirimizin gözlerine kitlenmişken ayak seslerini duydum. İkimizinde bakışları o tarafa gitti.
"Mira." Görkem'in sesini duyduğumda, parmaklıklara ellerimi koydum.
"İyi misin güzelim?" Daha ben cevap vermeden birisi araya katıldı.
"İyi güzeli." Alparslan, demişti. Omzumun üzerinden baktım, yerine oturmuştu.
"İyiyim, Görkem. Neden beni aldılar içeriye?" Görkem'in arkasından bir adam daha çıktı. Polis memuruydu.
"Siz birazdan çıkacaksınız Mira hanım, Alparslan beyin soruşturmasında sizde olacaksınız. Yurt dışına çıkma yasağınız getirilmiştir." Polis memurunun suratına bakakaldım. Görkem polis memurunu alel acele dışarıya çıkardı. Parmaklıkların orada öylece durdum. Alparslan'ın nefes alış seslerini duyabiliyorum.
