İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Bölüme başlamadan küçük yıldızı parlatırsanız sevinirim.
Satır arası yorumlar çok hoşuma gidiyor. Yazma hevesim artıyor.
Keyifli okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.BÖLÜM: "YIKILAN DUVARLAR"
Belimdeki ağrı ile, uyandım. Gözlerim açık değildi fakat uyanmıştım.
Geri uyumak için sağa döndüm. Uyuyamadım, sola döndüm. Uyanınca bir daha uyuyamıyordum. Gözlerimi açtım. Boş tavan ile bakışmaya başladım.
"Bir an hiç uyanmayacaksın sansım." Sesin sahibini tanımak pekte zor olmadı. Kot ceketini, üzerine geçirdi. Üzerimdeki örtüyü kenara bırakıp kanepeden doğruldum. Gözlerimi ovaladım. Kendime gelmem için bir kaç saniye bekledim.
"Saat kaç?" Alparslan, saatine baktı.
"Öğlen 1" Şaşkın bir şekilde hızlıca ayağa kalktım.
"Öğlen 1, sen beni neden uyandırmadın, ben ne yapacağım şimdi, öğlen bir'e kadar uyunulur mu? Ayı mıyım ben kış uykusuna yatmışım." Alparslan, sakin bir şekilde dinledi. Tek kelimeetmedi.
"Bir yere mi yetişeceksin, ne bu telaş?" Telefonumu cebime koydum.
"Hayır, ben en iyisi hemen gideyim." Alnı mı kaşıdım. Alparslan, araba anahtarını cebine koydu.
"Bırakayım mı seni?" Aslında çok iyi olurdu.
"Çok sevinirim." Önden büyük adımları ile yürüdü. Eve kısaca bir bakış attım. 1. Görevim gerektiğinden fazla sürmüştü. Umudum bitmek üzereydi. Alparslanın, ardından bende çıktım.
Siyah, arabasına binmiş beni bekliyordu. Hızlıca arabanın önüne gelip, kapısını açtım. Aynı hız ile bindim. Ben bindiğim an, arabayı çalıştırdı.
"Neydi şu otelin ismi?" Zihnimi biraz zorladım.
"Elit otel." Parmaklarını sık aralıklar ile direksiyona vuruyordu. Bir süre sonra otel gözler önüne gelmişti. Üzerimi düzelttikten sonra, Alparslan'a döndüm.
"Teşekkür ederim." Yüzünü dönmedi, cevap vermeye tenezzül bile etmedi. Arabadan indim, fakat gördüğüm kişi ile ufak çaplı bir şok yaşadım. Oda beni gördüğü zaman koşarak üzerime geldi. Ne işi var?
"Güzelim." Görkem, kollarını belime doladı. Ben şaşkınlık ile ne diyeceğimi bilemedim.
Geri çekildi, çekilirken yanağına küçük bir buse kondurdu. Alparslan'ın arabası hâlâ duruyordu.
