11. BAŞTAN ÇIKARMA

3.7K 291 438
                                    


Bölüme başlamadan, küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.

Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.

Bu bölüme bolca oy ve yorum, istiyorum.

Keyifli okumalar.

***

***

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

11.BÖLÜM: "BAŞTAN ÇIKARMA"

Yutkundum, sadece yutkunmak ile yetindim. Kendimi toparlamam gerek ama içimdeki çekim gücü buna izin vermiyor. Alparslan'nın eli, belimdeydi.

"Kalkmayı düşünüyor musun?" Yanaklarının kıpkırmızı olduğuna eminim, üzerinden kalktım. Alparslan'a bir şey demeden koşar adımlar ile eve gittim.

"Hayır, sakin ol. Bir şey olmadı, sakin ol!" Banyoya gidip, elimi yüzümü yıkadım. Boynuma su çarptım.

Havlu ile kuruladıktan sonra, banyodan çıktım. Uyumam gerekiyor, bir daha Alparslan'a gerektiği zamanlar gideceğim.

Odama girdim. Üzerimdeki kıyafetler çıkarıp, pijamalarımı giydim. Kalbimde hâlen bir çarpıntı vardı. Yatağın örtüsünü kaldırıp, içerisine girdim. O kadar hızlı nefes alıp veriyordum ki, kalbim göğüs kafesimden çıkmak ister gibiydi. Gözlerimi kapattım. Sabaha kadar bir o tarafa sonra diğer tarafa dönerek sonunda uyumayı başarmıştım.

***

Aynanın karşısında üzerime bakıyordum. Giydiğim beyaz renk, belinden kemer detaylı pantolon. Üzerine beyaz büstiyer ve ceket olarakta buz mavisi bir ceket giymiştim. Artık Alparslan'a uğramayacağım, yani umarım. Ama yakın olmazsam da bütün planlarım suya düşer. Telefonumu, cüzdanımı ve evin anahtarını kol çantamın içerisine koydum. Derin bir nefes aldım. Nefesim daha ciğerlerime ulaşamadan, odadan dışarıya çıktım. Çantamdan, titreme sesi geldiğinde fermuarını açıp telefonumu aldım. Görkem bey, sonunda aramaya teşrif edebilmişti.

"Efendim?"

"Nasılsın, güzellik." Ayakkabımı yere ritmik bir şekilde vurmaya başladım.

"İyiyim, sen nasılsın?"

"İşin yoksa, buluşalım. Yeni haberlerim var." Dışarıya gidecektim, yeni olan haberi merak ettiğim için teklifi kabul ettim.

"Sen bana konum at, bulurum ben." Görkem'le telefon konuşmamız bittiğinde oraya yürüyerek gidemeyeceğim için bir taksi bulmam gerek. İnternetten, taksi numarası bulmaya başladım. Fakat, farklı kişiler çıktı. Sinirle telefonu bırakıp alnımı kaşıdım.

"Yine ve yine, gitmek zorundayım." Yanaklarımı balon gibi şişirip, geri indirdim.

Ayakkabılarımı, giyip evden çıktım. Saçımın bir tutamını kulağımın arkasına yerleştirdim. Alparslan, bahçedeydi.

GİZEMLİ | TAMAMLANDIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin