İntikam!
Aklında sadece bu duygu vardır.
Aşk, yok.
Sevgi, yok.
Bağlılık, yok.
O günden beridir, kin güttüğü adamdan nihayet intikamını alacaktı.
Görev başlasın!
"En iyi planlarda bile kusurlar olabilir."
***
Kitabın bütün hakları şahsıma aittir!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27.BÖLÜM: "ÖRÜLEN DUVARLAR"
Bütün bu düşüncelerim beni kendi içine çekti. Alparslan ile beraber mutfağa girip en kolayından kendimize yemek hazırladık. Ama ikimizinde ağzını bıçak açmıyordu. Konuşmayı isterdim fakat konuşmadım. O sustu, bende sustum.
Kendime ekmek arası peynir, domates, marul falan koydum. Onları bir tabağa koyup salona geçtim. Yemek masasının etrafında ki sandalyeyi geriye çekerek oturdum. Alparslan buraya gelmedi, dışarı çıktı.
Bende yemeğimi yemeye başladım. Karnımı hiç aç hissetmiyorum ama yemek zorundayım. Kendimi zorladım ve ekmeğimi bitirdim. Tabağımı mutfağa bırakıp yukarıya çıktım. Telefonum yatağın yanında ki çekmecenin üzerinde duruyordu. Onu alıp ekranını açtım. Ablamdan mesaj vardı, kendimi sıktım. Mesajın üzerine tıkladım ve okudum.
Ablam : Tekrar gelin buraya.
Ablam : Annem görmeden bir daha gelin.
Ablam : Arslan ile konuşayım.
Ablam : Annem yüzünden öyle yapmam gerekti.
Mesajları Arslan ile doluydu. Bir tanesinde bile beni sormamış. Burnumu çektim ve yazmaya başladım.
Mira : Arslan kendi gelir.
Mira : Ben bir daha oraya adımı mı bile atmam.
Ablam : Lütfen Mira, sende gel.
Mira : Gelmeyeceğim, Burcu.
Ablam : Neden mesafelisin?
Mira : Değilim.
Ablam : Seninde gelmeni istiyorum.
Ablam : Ablan'ı kıracak mısın?
Mesajlarını kendimi sıkarak okudum. Ben oraya bir daha gidemem, annemin yaptıkları aklıma gelir. Telefonumu aynı yerine koydum ve yatağın arka tarafına geçtim. Soğuk zemine oturup bacaklarımı kendime çektim.
Biraz daha dinlenmeye ihtiyacım vardı. Dinlenip, mantıklı kararlar vermem gerekiyor. Başımı ellerimin üstüne koydum ve gözlerimi kapattım. Tekrardan oraya gidecek miyim? Bunu yapabilir miyim?
Tüm bedenimi bir ürperti aldı titremeye başladım. Bu titreme ile daha da fazla kendimi sarıp sarmaladım. Her zaman yaptığım gibi kendi eksikliğimi kendim doldurdum. Orada öylece kaç dakika durdum bilmiyorum fakat kapının açılma sesini duydum.
