Mümkünat | Texting

18

"Baba?"

"Ne demek bu kızım?"

Sorduğu soru beni duyduğunu açıklıyordu. Ailemden bir şeyler gizlemek en nefret ettiğim şeydi. Daha yeni 18 yaşına girmiştim. Bu beni yetişkin yapsa da hala fikirlerim konusunda aileme danışmaktan çekinmezdim. Onlar zaten eğer yanlış bir şey yaptığımı düşünüyorlarsa bunu dile getirir fakat karışmazlardı. Doğrularım oldu gibi yanlışlarım da olmalıydı. Hata yapmama izin verirlerdi.

Babamla bakışmamız sürerken geldi ve bir sandalyeye de o oturdu. Hala bana merak dolu gözlerle bakıyordu.

Derin bir nefes aldım. "Evet baba doğru duydun. Biriyle aramda bir şeyler var. Zaten çok yeni. Senden veya sizden bir şey saklamak istemiyorum. Gizli saklı iş çevirmek istemiyorum." dedim ve bakışlarımı oynadığım parmaklarıma çevirdim. İlk kez erkek arkadaşım olduğundan bahsediyordum. Daha uygun bir zamanda anlatmak isterdim babama. Keşke böyle aniden olmasaydı.

Hiç erkek arkadaşım olmadığı için haliyle onlara böyle bir durumdan bahsetmemiştim.

Babamın derin bir nefes aldığını duydum ve ardından elini saçlarımda gezdirmeye başladı. Gözlerimi tekrar gözlerine çıkardığımda yüzünde tebessüm vardı. Öyle güzel bakıyordu ki bana bir kez daha böyle babam olduğu için şükrettim.

Onun gülümsemesine karşılık bende gülümsedim.

"güzelliğim sen benim canımın içisin tek kızımsın. Çok değerlimsin. Seni paylaşmak çok zor ama bugünün geleceğini biliyordum. Her zaman olduğu gibi sana güveniyorum ben, yanlış bir şey yapmayacağını, yapsan bile hatalarından ders çıkaracağını biliyorum. Eğer sen emin olursan bizimle tanıştıracağını biliyorum. Sana olan güvenimizi boşa çıkarma olur mu? " sözleri ile birlikte gözümden bir damla yaş süzüldü. Hala yüzündeki tebessüm yerini korurken gözümden akan yaşı sildi.

Başımı onaylar anlamda salladım. Yanıma baktığımda annemde ağlamıştı. Biz niye aniden böyle olmuştuk. Sanırım büyüdüğümü hissetmişlerdi.

"Bizim sana güvenimiz tam güzel kızım biz her şeyde yanında oluruz." diyen anneme baktım. Şuan çok duygulu bir şey olmuştum. Onların böyle tepki vermesi beni çok mutlu etmişti.

"daha çok yeni ben uygun olan bir zamanda çağırırım tanışırsınız olur mu?" dedim kısık bir sesle.

Başlarını salladılar.

Kısa bir süre daha oturduktan sonra kalkıp odama girdim. Okuldan gelir gelmez onlarla konuştuğum için üzerimi değiştirememiştim. Dolaptan açık mavi bir sweat ve gri bir yumuşak şort çıkardım. Onları alıp banyoya girdim ve duş alıp giyindim. Tekrar odama girdiğimde derince bir nefes alıp telefondan Ayaz'ı aradım. Sevgili olduğumuzdan beri ilk kez ben arıyordum. Bazen o mesaj atardı ya da ben atardım. Fakat hiç telefonda konuşmamıştık. Üstelik sürekli bir aradaydık. İlk kez telefonda konuşacaktık.

Aradım çaldı çaldı tam kapanacakken açıldı.

"Cemre Kızım?" sesini duyar duymaz gülümsedim.

"ne yapıyorsun?" dedim aklıma ilk gelen soruyu yönlendirerek.

Kısa bir süre sessizlik oldu. Kaşlarımı çattım sadece ne yapıyorsun diye sormuştum bu kadar düşünecek ne yapıyordu?

Sonra boğazını temizleme sesi geldi ve ardından konuştu. O konuşmaya başlarken bende yatakta sırtımı başlığa koydum ve bağdaş kurarak oturdum.

"hiç öyle oturuyordum, kitap okuyordum. Sen ne yapıyorsun?" iç çektim ve konuştum.

"bende banyo yaptım şimdi oturuyordum da şey..." dedim fakat devam edemedim.

"Ne oldu Cemre'm?" diye sordu Ayaz.

"şey ben bugün bir şey yaptım." dedim. Görende heyecan yaratıyorum zannedecek fakat anlatmaya çekiniyordum. Sonuçta ailemin bu kadar çabuk öğrenmesini istemiyor olabilirdi.

"Cemre anlatsana bir şeyin mi var geleyim mi?" dedi endişe içeren ses tonuyla.

"Hayır hayır bir şeyim yok. Sadece sanırım ailem bizi öğrendi." dedim bir çırpıda. Vereceği cevap beni tedirgin etmiyor değildi. Zira dudağımı kanatacak derecede ısırmamın sebebi olmazdı.

Gülme sesi geldi. Sesi beni mayıştırırken bir yandan da kaşlarımı çatmıştım. Neden gülüyordu şimdi?

" Yani sen beni ailene mi anlattın?" dedi. Hala gülüyordu. Bende gülümsedim.

"hı hım aslında anneme anlatmıştım fakat babam da duydu kapıdaymış biz konuşurken duymuş." dedim.

"bir problem yok değil mi?" dedi ani ciddileşen sesiyle.

"Yok çok iyi karşıladılar zaten onlar yaptığım her eylemin arkasında olurlar. Doğru da yapsam yanlışta yapsam benim deneyip görmemi isterler." dedim.

"Benimle ilgili onlara bir şeylerden bahsetmen çok özel Asra. Benim sevgimden şüphe etme olur mu?"

" Ben senin sevginden şüphe etmem zat-" sözümü kesen arkadan gelen bir kadın sesiydi.

" Ayaz Bey telefonla konuşmanız doğru değil. Şuan kapatın lütfen. "

"Ayaz Feza neredesin sen?" dedim sadece. Kalp atışım hızlanmıştı. Ne oluyordu. Evde telefonla konuşması neden yasak olsundu. Evde değildi.

"Hani kitap okuyordun Ayaz konuşsana?" diye çıkıştım. Oturduğum yataktan ayağa kalktım.

"Asra kitap okuyorum zaten ama evde değilim.." dedi ve kısa bir süre bekledi.

"kütüphanedeyim." dedi. İçim hiç rahat olmamasına rağmen onayladım ve telefonu kapattık. Artık bir şeyler saklaması beni sinirlendirmekten çok üzmeye başlıyordu. O Bilinmeyenken de bir şeyler gizliyordu. Sormak istiyordum ama hem onun anlatmasını istiyordum hem de cevabından korkuyordum.

bekleyecektim. Onun uygun gördüğü zamanda onu dinleyecektim. Benden sakladığı her neyse beni üzmemek için sakladığını biliyordum.

Ona güvenim tamdı. Sadece gizli işlerden sıkılmıştım. Annemin sesiyle salona gidip yemek masasına oturdum. İştahım kaçsa da ufak tefek atıştırıp tekrar odama gittim. Çalışma masama oturup konulardan soru çözdüm. Sonrasında çantamı hazırladıktan sonra ışığı kapatıp yatağa girdim. Telefonu bile elime almamıştım.

Uyumak en iyisiydi. Yarın onu görmek daha iyi hissettirecekti.

Selam!
Evet yeni bölümle buradayım.

Farkındayım bölümler çok uzun değil ama uzun yazınca kasıntı yazılmış gibi hissediyorum. Ne siz sıkıcı bir şey okuyun ne de ben zorla yazayım. Böyle daha iyi zaten asıl konular başlayınca ister istemez uzayacak.

Ayazın bir şey sakladığını düşünüyor musunuz?

Asra'nın kuruntusu olabilir mi?

Asra'nın ailesine anlatması için erken miydi?

Peki şuana kadar hiç telefonda konuşmamaları? dşsösösö

Sizi bissürü seviyorum. 🌸

O zaman bir mor kalp alabilir miyim?? 💜