Sabah uyanınca Damlayı yanımda göremeyince şaşırdım. Herhalde yine ailesi çağırmış olmalıydı. Ben ailemden ayrı yaşadığım için böyle dertlerim yoktu tabi. Mutlaka mesaj atmıştır diye düşünerek telefonuma baktım. Mesaj yoktu. Telefonla onu aradım. Kapalıydı. Whatsappa girip yazacaktım. Whatsapp'a girince profili boş ve durumu gözükmüyordu. Instagramdan mesaj attım.
İdil Berkin: Damla nerdesin?
Yatakta oyalanırken cevap gelmesini bekledim birkaç kez aradım ama telefonu hala kapalıydı. Açıp bana döner diye düşünerek yataktan çıktım ve masamın üzerindeki duran beyaz bir sayfa dikkatimi çekti. Üzerine 'İdilime' yazıyordu. Merakla kağıdı açtım ve yazılanları okumaya başladım.
Sevgilim, üzülerek bu yazıyla sana veda ediyorum. Hayatına girdiğimden beri bana çok güzel şeyler yaşattın, seninle sevgiyi dolu dolu yaşadım, asla pişman değilim ama biz hata yaptık. Senin en yakın dostunu kaybedince çektiğin üzüntüyü görünce en büyük suçu kendimde buldum ben, sana bunu yaşatmaya hakkım yoktu. Sen bu şartı yerine getirecek cesareti bulamadın ama ben bunu yapmak zorundaydım. 2.5 senelik dostundan benim için vazgeçme. Asla bana kızma, gidiyorum ama seni çok sevdiğim için gidiyorum, asla sevgimden şüphe etme. Hayatını mutlu yaşa, Edize iyi bak. Seni çok seviyorum, elveda İdil'im.'
Gözümden akan birkaç damla yaş kağıda bulaşınca kağıdı katlayıp çekmeyece kapattım ve yatağımın içine girip Damla'nın tişörtünü koklayarak ağlamaya devam ettim. Kendini suçlu hissettiği için gitmişti. Keşke gitmeseydi, halledebilirdik, yolumuza devam edebilirdik ama o beni zor durumda bırakmamayı seçti. Tişörtte kalan yarım yamalak ezberlediğim kokusu daha çok ağlamama sebep oluyordu. Bu sırada zil çalınca gözümü sildim. Kapıyı açtım. Edizdi.
Bana sarıldı ve ona sıkı sıkı sarılarak ağlamamı dindirdim. Geri çekildi.
'Sabah onu çıkarken gördüm, seni terketti, ben vazgeçtiğimi söylemeye geliyordum ama o yine de terketti İdil.'
'Vazgeçtim derken ne demek istiyorsun?'
'Barışacaktım seninle, ayrılmayın diyecektim, ama o çoktan gitti. O hayatımda çok önemli biri değildi, senin yaptığında çok kötü bir şey değildi, aşık oldun sadece, affediyorum seni.'
'Peki ben Damlasız ne yapacağım Ediz?' Diye sordum ve boynuna sokularak ağlamaya devam ettim...
