Dudağımı ısırarak stresli bir şekilde Edize bakıyordum.
'Canım İdil, söylesene artık ne söyleyeceksin?'
'Şey, Çağılla aranız nasıl?'
'İyi gidiyoruz da ne alaka şimdi, bana bir şey söylemek istiyordun, dökülsene?'
'Bak Ediz, ne olursa olsun sen benim en yakın arkadaşımsın ve ben seni çok seviyorum.'
Ediz yanıma yanaşıp saçlarımı karıştırdı.
'Biliyorum kanka ben de seni aynı şekilde.'
'Ama söz ver bana, küsmek kırılmak yok.'
Gerçi bunu diyordum ama küseceği bariz belliydi. Yine empati kurdum, ben olsam küserdim.
'Ya söylesene artık, ne söyleyeceksen, bana aşık mı oldun yoksa.'
Ediz bunu söyleyip gülünce göz devirdim.
'Hayır tabi ki sana aşık olmadım şapşal.'
'Kime aşık oldun öyleyse?'
Sıkıntıdan ellerimi ovuşturarak Edize döndüm.
'Damla var ya hani.'
Ediz gözlerini kıstı. 'Ne olmuş ona?'
'Bben. Ediz ben Damlayla birlikteyim.'
Ediz anlamamış gözlerle bana baktı. 'Nasıl yani birlikteyim, yakın arkadaşsınız işte bunu biliyorum.'
'İşte, yakın arkadaş değiliz, biz birlikteyiz.'
Ediz hızla ayağa kalktı. 'Afedersin ama ben yanlış anlamıyorum değil mi, birlikteyiz derken yani siz, ikiniz şey misiniz?'
'Şey değiliz Ediz. Sevgiliyiz işte.'
'Ne diyorsun İdil sen, bu nasıl olabiliyor ya?'
'Ben eşcinselim Ediz, Damlaya da tanıştırdığın ilk günden beri aşığım.'
Ediz durumu anlamaya çalışırcasına etrafta sinirli sinirli dolanıyordu.
'Dolanmayı keser misin.'
'Ya şu an bana bu şaka der misin lütfen, başından beri mi aşıktın, peki ya Damla?'
'Üzgünüm ama o da ilk buluşmada senden değil benden hoşlanmış.'
'Şaka yapıyorsun herhalde!'
'Hayır Ediz ciddiyim, çok özür dilerim, kendimi tutmaya çalıştım, Damla senin sevgilin diye, en yakın arkadaşımsın diye ama ona olan duygularım hiç geçmedi.'
'Ya bi kere sen benden nasıl saklarsın eşcinsel olduğunu, ben seni yargılamazdım, lanet olsun ya neden bana hiç söylemedin?
'Nereden bilebilirdim Ediz!'
'Benim hiç homofobik davrandığımı gördün mü!'
'Bilmiyorum tamam mı bana bağırma!'
'Peki Damla benden o yüzden mi ayrıldı, ilişkiniz benle beraberken mi başladı?'
'Üzgünüm ben, çok ama çok üzgünüm.
Ediz elini masaya vurdu. 'Ya hadi ordan be! Ne üzgünü! Gözüme baka baka rol yaptın sen, yalan söyledin, şimdi geçmişsin üzgünüm palavrası atıyorsun!'
'Böyle bir tepki bekliyordum, haklısın, özür dilerim Ediz.'
'Bak, şu an sana kızgınsam bana ihanet ettiğin içindir, bunu asla kabul edemem. Beni arkamdan vurdun, çok ayıp ettin İdil, yüzünü bile görmek istemiyorum, çık git.'
Gözlerimden yaşlar süzülürken Edize doğru adım attım.
'Sinirin geçince konuşalım, sen olmadan ne yaparım ben. Ediz benim tek arkadaşımsın, lütfen.'
'İnsan tek ve en yakın arkadaşına böyle bir şey yapar mı ya? Defol git İdil! Kes yalanı tamam mı! Hayatımdan git!
Ediz beni kolumdan tutup kapıya kadar çekiştirdi ve kapıya itince ağlayarak kapıyı yumrukladım. Sesleri duyan Damla kapıyı açtı ve beni içeri sokup sarıldı.
'Geçecek aşkım, geçecek hepsi. Ağla sevgilim, üzgünüm.'
'O benim tek dostumdu, nolur affetsin beni.'
'Zor, İdil çok zor. Ama ben varım, yalnız değilsin.'
'İyi ki sen varsın.'
Damlaya sarılıp göz yaşlarımı dindirdim. Yaptığım ihaneti savunup arkasında duracak değildim ama aşkımdan vazgeçemezdim. Damla benim için çok özeldi, onun için bunu göze alarak yola çıkmıştım ama Ediz gibi çok kıymetli bir arkadaşımı kaybetmiştim, nasıl geri kazanabilirdim, bilmiyorum...
