Σε θελω δικό μου.

Part 32

"Φώναξε και πέθανες"
Πανικοβλήθηκα η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σε τρελό ρυθμό.
Έτρεμα απο το φόβο μου.
"Σε παρακαλω δεν έχω χρήματα πανω μου."
Γέλασε.
"Χαχα εσυ χρήματα;Εσυ δεν εχεις δουλειά μια ανεργη μάνα και εναν άχρηστο πατέρα;"
Πάγωσα.Τι;πως;Η Μαμα μου ανεργη;Που ξέρει για τον πατέρα μου;που ξέρει για την ζωή μου;
"Ποιος εισαι;Και πως τα ξερεις αυτα που λες;"απάντησα ανήσυχα γεμάτη φόβο.
"Δεν εχει σημασία.Εγω την δουλειά μου κανω"
"Την δουλειά σου;"
Ακόμα είχα γυρισμένη την πλατη.
Η φωνη ηταν γυναικεία.
"Ναι.Με προσέλαβαν για να σε προειδοποιήσω.Να σε εκβίασω βασικά."
"Για πιο πράγμα;"
"Μείνε μακριά απο τον Άρη Αγοπουλο."
"Τι-"έψαχνα τροπο να την χτυπήσω χωρίς ομως να με τραυματίσει εκεινη.
"Μην κανεις τίποτα έξυπνο είμαι πολυ καλυτερη απο εςενα κοριτσάκι του μποξ"
Παύση.
"Ακουμε"είπε με σοβαρό τόνο.
Κουνισα το κεφάλι μου.
"Πίστεψε με εγω είμαι μόνο η αρχή.Το αφεντικό του αφεντικού μου ενα άτομο που παρόλο που κανω αρκετά χρονια αυτή την δουλειά δεν τον έχω ακούσει ποτε και με πήρε σημερα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ να μου πει για εςενα.Εισαι μια πολυ σημαντική υπόθεση.Αν θέλεις την ζωή σου και την ζωή της μαμάς σου μεινε μακριά του.Δεν διστάζουν.Καταστρεφουν οτι βρεθεί στον δρόμο τους.Αστον να φύγει Μαρίνα."
Και μετα εξαφανίστηκε.
Γύρισα να κοιτάξω τον δρόμο αλλα πουθενά.Εφυγε δεν άφησε κανένα ίχνος.
Είχα παγώσει.Δεν το πίστευα.Εβαλαν άνθρωπο να μου πει να μείνω μακριά του.Τωρα κινδυνεύει η ζωή μου και της μητέρας μου.Γιατι να είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Μπήκα μέσα στο διαμέρισμα.
"Επιτέλους ήρθες!"γύρισα και κοίταξα τον χώρο.
"Μαμα..."
"Τι εχεις μωρακι μου;"ήρθε και με αγκάλιασε.
Να την ρώταγα;Ηταν αλήθεια οτι ηταν ανεργη;Πως ομως;Και αν μου είπε ψέματα η άγνωστη γυναίκα;Αλλα γιατι να το εκανε;Να της έλεγα για την άγνωστη γυναίκα;οχι απλα θα την αναστάτωνα.
"Εχεις κατι;"
"Οχι Μαμα"
"Ενταξει"
"Για πες μου πως πέρασες;"είπε ολο κέφια.
"Μαμα να μιλήσουμε αργότερα είμαι κουρασμένη"
"Ναι αγαπη μου οπότε θες"
Την φίλησα στο μάγουλο και πηγα στο δωματιο μου.
Επρεπε να πάρω μία απόφαση.
Η καρδιά μου πονάγε με την σκέψη του να μην ξαναμιλουσα με τον Αρη.Να μην τον ξανα φιλούσα.
Να μην τον έβλεπα κάθε μέρα.Ήμουν ερωτευμένη μαζί του.Τον ηθελα κοντα μου.
Αλλα επρεπε να πάρω την σωστή απόφαση.Επρεπε να προστατεύω εμένα και την Μαμα μου.
Βγήκα απο το δωματιο μου.
Πηγα στο σαλόνι.
"Μαμα θελω να παω να μείνω για λιγο στον μπαμπά."
Μόλις τα είπα αυτα τα λόγια τα μετάνιωσα αμέσως.Οχι στον πατέρα μου.Οχι σε αυτόν τον άχρηστο άνθρωπο.Στον προδωτη.Στην Πάρο.Οχι.

Γεια σας!Παιδια ελπίζω να σας άρεσε αυτο το κεφάλαιο.Προσπαθησα να το κανω όσω πιο διαφορετικό και πιο ενδιαφέρον μπορουσα και τελιωσε κάπως ετσι.Σας το είπα οτι δεν θα ειναι μια κλασική ιστορία.Και οτι θα έχουν πολλα εμπόδια η Μαρινα και ο Άρης στη σχέση τους.Και ναι,για τους ανυπόμονους η μαρίνα θα παει Πάρο.Ευχαριστω για τους ψήφους για τα σχόλια και για ολα τα καλα σας λόγια.Θα βαλω όσω πιο σύντομα μπορώ.Μεχρι τότε,
Τα λεμε.
Με αγαπη,
Λιλη •-•