Σε θελω δικό μου.

Part 7

"Τι κανεις εσυ εδω;"
Εκείνος απλά κοίταζε το σωμα μου.Ενιωσα πολυ άβολα.Δεν ήθελα να με δει ετσι.Μετα δεν θα του άρεσα καθολου θα νόμιζε πως έχω υπερβολικά γυμνασμένο σωμα για κορίτσι.κοκκινηζα ήμουν σιγουρη.
Η φωνή του με έφερε στην πραγματικότητα.
"Πριγκίπισσα ξέχασε την τσάντα σου και στην έφερα"
Τι γλυκός σκέφτηκα ΜΑΡΙΝΑ ΞΥΠΝΑ μου φώναξε μια φωνουλα μέσα μου.
"Α εε ευχαριστω"
Όταν πήγε να μου την δώσει ακούμπησα τα δάχτυλα του και αυτός ο μικρός ηλεκτρισμός επέστρεψε.
Η καρδιά μου άρχιζε να χτυπάει πολυ γρήγορα.
Ξαφνικά άρχισα να ακούω εναν πολυ περίεργο θόρυβο
"ΣΚΑΤΑ το νερό"είχα ξεχάσει το νερό για το τσάι πάνω στην φωτιά.άρχισα να τρέχω προς την κουζίνα αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα.
Ξέχασα να βάλω γάντια με αποτέλεσμα να πιάσω το βραστηρα και να καεί η επιδερμίδα των χεριών μου.
"ΑΑΑΑ εεε οχι "
"Μαρίνα εισαι καλα;;"
Μπήκε μέσα και άρχισε να ερχετε γρήγορα προς το μέρος μου.Ηταν πολυ ανυσιχος.
Έπιασε απαλά τα χέρια μου και τα γύρισε για να μπορεί να δει τις παλαμες μου.
"Γαμωτο ρε Μαρίνα πόσες φορές θα πάθεις κατι σημερα;έλα εδω"
Είπε και έβαλε τα χέρια μου κάτω απο τον νεροχύτη έβαλε χλιαρό νερό και μετα σκούπισε τα χέρια μου μαλακά με μια πετσέτα.Τα κράταγε μέσα στην πετσέτα με τα δικά του χέρια.Και απλός καθόμασταν εκει.
Αυτός κρατούσε τα τυλιγμένα σε μια πετσέτα χέρια μου και εγω εκει να έχω πάθει τρία καρδιακά πέντε εγκεφαλικά να έχω γίνει πιο κόκκινη απο μια παπαρούνα και να έχω παραλύσει.
Ξαφνικά κατι πολυ γνωστό εμφανίστηκε.Το ειρωνικό του χαμόγελο.
"Λοιπόν πριγκίπισσα πρέπει ιλικρινα να μάθεις να προσεχείς τον εαυτό σου."
"Μα-Μάλιστα. Εεε σε ευχαριστω ξανά"
Χαμογέλασε άφησε τα χέρια μου και έπιασε τον βραστηρα με τα γάντια και μου έφτιαξε το τσάι.
Μου το έφερε στο καναπέ όπου καθομουνα.
"Λοιπόν πριγκίπισσα πρέπει να φύγω αλλα θα τα πούμε αύριο"
Οχι οχι μεινεεεεε δεν θελω να φύγεις ! Σκέφτηκα μαρίνα συγκέντρωσου!
Μου έκλεισε το μάτι βγήκε και έκλεισε την πόρτα απο πίσω του.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ έμεινα ετσι με το τσάι στα χερια δεν μπορούσε να χωνέψει ο νους μου αυτο που είχε μόλις συμβεί.Ο Άρης ο πιο όμορφος της σχολής ήρθε σπιτι μου και μου "έσωσε" τα χερια.
Ηταν εξωπραγματικό ήθελα να τον αγκαλιάζω τοσο πολυ!ηθελα να τον νιώσω κοντά μου γιατι,όσο περίεργο και να ακούγεται ένιωθα ασφαλείς κοντά του.Εεε καλα τι σκέφτομαι τώρα;εδω μιλάμε για τον μεγαλύτερο γυναικά της σχολής ,όλες θα έκοβαν τις φλέβες τους για μια νύχτα μαζί του.
Άνοιξα την τσάντα μου και άνοιξα το κινητό μου και πήρα την Λίλη.
"Ελλααα που εισαι"
"Σπιτι"
"Έγινε κατι;άκουγεσε λες και έχεις δει φάντασμα."
"Θα σου πω αύριο"
"Ελααααααα πες μου τώρα "
Και μετα απο χίλια παρακάλια της τα είπα όλα
"Λίλη;εισαι εκει;
"..."
"Λίλη!"
"Δέσποινης Μαρίνα έχω ένα πράγμα να σας πω:Κεται καρδιές μου φενεται"
"Τι λες ρε σύ Λίλη"
"Μα καλα ήρθε ο ΑΡΗΣ σπιτι σου και νομίζεις πως ήθελε να σου δόσει μόνο μια τσάντα;"
"Ε ναι η τσάντα μου ήτανε "
"Δέσποινης μου είσαστε βαθιά νυχτωμένη"
Ξαφνικά άκουσα φωνές απο το βάθος που βρισκόταν η Λιλη
"Έρχομαι Μαμα Ενα λεπτό"
"Έγινε κατι;"
"Οχι ρε απλά η μάνα μου φτιάχνει κατι και θέλει βοήθεια μιλάμε αργότερα;"
"Ναι σίγουρα τα λεμε μετα χαζό"
"Γεια βλεμμενο"
Παρόλο που δεν ήξερα την Λιλη ουτε για μια εβδομάδα ένιωθα σαν να την ήξερα μια ζωή.Παντα η συνηδιση μου με προειδοποιούσε για πολλές φίλες μου αλλα για την Λιλη δεν είχα καμία προηδοποιηση ηταν σωστός και αληθινός άνθρωπος με καλή καρδιά και φοβερό χαρακτήρα ήξερα πως μπορουσα να την εμπιστευτω.
Τελικά ξάπλωσα άνοιξα ένα βιβλίο αλλα δεν μπόρεσα να το διαβάσω γιατι συνέχεια ο Άρης διέκοπτε την ησυχία και τις σκέψεις μου.Δεν μπορουσα να σταματήσω να τον σκέφτομαι.Την στιγμή που είχαμε έρθει τοσο κοντά και κράταγε τα χέρια μου.νύχτωσε και πήγα για ύπνο θα μιλάγαμε αυριο με την Μαμα μου.
Εύχομαι αυριο να ειναι καλύτερη η μερα μου.

Συγνωμη για το μικρό κεφάλαιο το επόμενο θα ειναι μεγαλύτερο και καλύτερο.Το υπόσχομαι.
Με αγάπη
Λιλη•-•