Σε θελω δικό μου.

Part 6

"Θές βοήθεια; Να σε πάω κάπου μήπως;"
"Τι κανεις εσυ εδω;"
"Ηρεμήσε πριγκίπισσα απο εδω ειναι ο δρόμος για το σπιτι μου.Λοιπον θα μπεις μέσα;"
"Οχι ευχαριστω περιμένω το λεωφορείο"
Γιατι θέλει να με βοηθήσει;
"Εισαι Σιγουρη γιατι θα αρρωστησεις και μετα δεν θα μπορείς να έρχεστε στη σχολή να με βλέπεις."
Μου είπε ειρωνικά
"Και επίσης πάω στοίχημα οτι ο κόσμος της γνώσης θα όση λήψεις αφάνταστα" συμπλήρωσε με έναν επίσης ειρωνικό τόνο.
Ωσο Κοπανός και να ηταν είχε δίκιο και αν αρρωστενα;δεν θα μπορούσα να πάω ουτε προπόνηση ουτε τίποτα.
"Ασε καλύτερα θα σου κάνω χάλια το αμάξι"
"Περίμενε ένα λεπτό"
Εκανε κατι στο εσωτερικό του αυτοκινήτου αλλα δεν έβλεπα καλα.
"Έλα μπες έτοιμο ειναι"
Ειμουν δυστακτικη αλλα έπρεπε να μπω μέσα δεν είχα αλλη επιλογή το λεωφορείο ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα αργούσε.
Μπήκα μέσα το εσωτερικό του αυτοκινήτου ηταν όπως το περίμενα επιβλητικό και πολυ ακριβό ηφασμα
Όπως ταιριάζει σε ένα τέτοιο αμάξι.
Είχε καλύψει τα καθίσματα με ένα λεπτό νάιλον ύφασμα για να μην βράχουν.Εξυπνο σκέφτηκα.ολο το αμάξι μύριζε σαν την κολόνια του ,με είχε υπνωτίσει.
"Λοιπόν;"
"Ε;"
"Διεύθυνση"
"Ααα ναι συγνωμη ..............."του είπα την διεύθυνση και έβαλε μπρος το αμάξι μετα απο λίγα λεπτά είπα να μιλήσω εγω
"Ευχαριστω πολυ"
"Τίποτα πριγκίπισσα. Έιδες που ακόμη και ο κόπανος μπορεί να ειναι καλός;"ειρωνικό ήφος φυσικά.
Άρχισα να τρέμω και αυτο ηταν πολυ κακό σημάδι
"Πριγκίπισσα κρυώνεις;"
"Οχι οχι"
"Πίσω έχω κατι ρούχα θα σου κάνουν νομίζω''
Τέλεια πρώτη μερα γνωριμίας και θα του πάρω ΚΑΙ ρούχα φανταστικά.δεν υπήρχε περίπτωση.
"Οχι εντάξει είμαι ευχαριστω"
"Κοιτά πριγκίπισσα σου είπα πριν τις επιπτώσεις αν αρρωστεισεις και πίστεψε με δεν θα τις αντέξεις"
Είπε και χαμογέλασε ειρωνικά
"Δεν νομίζω να αλλάξω μπροστά σου"
Γέλασε ειρωνικά "Μην ανυσιχεις πριγκίπισσα δεν εισαι η πρώτη" είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Εεεεε οχι θα τον χτυπήσω.νομιζει πως όλες είμαστε ίδιες σαν τις τςουλες που πέρνει μαζί του.Μετα απο λίγο είχα παγώσει δεν άντεχα.Πηρα τα ρούχα και θα φόραγαν μόνο την μπλούζα.
Γέλασε.
"Μην κοιτάς"
"Οτι πει η πριγκίπισσα"
Έβγαλα το πουλοβερ μου.Δεν μου άρεσε το σώμα μου.ειδικα η κοιλιά μου.ενιωθα τα ματιά του καρφωμένα πάνω μου.
"Είπα μην κοιτάς"
"Δεν κοίταξα"
"Ναι σίγουρα.Θα στην φέρω αύριο"
"Κρατά την δεν πειράζει"όλο ειρωνία
"Θα θελες"
"Γιατι έφυγες τοσο απότομα;"
"Ετσι"
"Πριγκίπισσα δεν χριαζετε να ντρέπεσε που έγινα για μια φορά το μοντέλο ζωγραφικής σου ζωγραφίζεις υπέροχα"
"Δεν ντρέπομαι και ευχαριστω"κόκκινησα
"Γιαυτο εφυγες;"
Γαμωτο σταματά τις ερωτήσεις αφού τις ξερεις τις απαντήσεις.
"Κοιτά απλά βαριομουνα και άρχισα να ζωγραφίζω"
"Μάλιστα πριγκίπισσα"
"Γιατι με λες πριγκίπισσα;"
"Σου παει"
"Μου παει;"
"Αμε"
"Δεν θελ-"
"Εδω ειναι το σπιτι σου;"
"Ναι αυτή εδω η πολυκατοικία"πάλι με διέκοψε.
"Εντάξει"
Πάρκαρε μπροστά στο πεζοδρόμιο και βγήκα έξω φώναξα ένα ευχαριστω και βγήκα.
Ήμουν αναμμένη ηταν σίγουρο για πρώτη φορά.
Μπήκα μέσα στο σπιτι μου και δεν ηταν κανεις μέσα.ειδα ένα σημείωμα πάνω στο τραμεζι της κουζίνας
"Αγάπη μου όταν έρθεις δεν θα είμαι στο σπιτι πήγα να κάνω κατι δουλειές θα αργήσω έχεις φαγητό στο ψυγείο με ενημέρωσαν απο το σχολείο για την τιμωρεία θα μιλήσουμε όταν έρθω εντάξει;Με αγάπη Μαμα"
Τέλεια Μονή στο σπιτι αντί όμως να διαβάσω μιας και δεν είχαμε τόσα μαθήματα είπα να κάνω γυμναστική Κι ας έβρεχε έξω φόρεσα μια έξωκοιλη που φοράω ΜΟΝΟ στο σπιτι και παρατηρείσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.Δεν μου άρεσε αυτο που έβλεπα.Απο την πολλή προπόνηση οι κοιλιά μου ηταν γραμμομενη με έντονους κοιλιακούς δεν χρειαζόταν να σφηχτω για να φανερωθουν εκει ηταν.Ζηλευα τα κορίτσια στην παραλία με τις σφηχτες κοιλιές ίσιες και οχι γραμομενες κοιλιές με λεπτά πόδια και οχι γυμνασμενα σαν τα δικά μου.Αλλα έπρεπε να συνεχίσω προπόνηση αν ήθελα να είμαι καλή σε αυτο που κάνω.φορεσα και ένα μαύρο κολαν και άρχισα να προπονουμαι.
Έκανα πολλές ασκήσεις μέχρι που χτηπησε το κουδουνι.Παραξενευτικα αφού η Μαμα μου μου είπε πως θα αργήσει. Ειμουν ιδρωμένη αλλα έπρεπε να ανοίξω.
Άνοιξα την πόρτα και δεν πίστευα στα ματιά μου πόσες φορές θα δω αυτο τον άνθρωπο σήμερα;