Σε θελω δικό μου.

Part 19

Άρπαξα την τσάντα μου που την είχα φέρει αννν ηταν να διαβάσουμε με την Λιλη και πήγα να βγω απο την πόρτα.
"Επ που πας ετσι;'' με σταμάτησε η Λιλη.Και κοίταξα τα ρούχα μου.Ηταν λίγο πρόχειρα αλλα δεν με ενοιαζε.
"Ρε Λιλη"
"Φορα αυτα"είπε και μου έδωσε μια διπλομενη μπλούζα και ενα μαύρο κολαν.
Πήγα να τα ξεδιπλωσω αλλα με σταμάτησε.
"Στη λιμουζίνα δεν έχουμε χρονο για χάσιμο."
"Μ-Μα"
"Πάμε!"είπε και με τράβηξε απο το χέρι.
Μπήκαμε στη λιμουζίνα,έδωσα στον οδηγό την διεύθυνση και αρχίσαμε.
Η Λιλη μου μίλαγε ολη την ώρα για άσχετα πράγματα και μου φάνηκε πολυ περίεργο εώς ύποπτο.
Μεχρι που άνοιξε το χωρίσματακι και οδηγός ενημέρωσε την Λιλη οτι φτάναμε.
"Έλα φόρα τα ρούχα"είπε.
Άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου και να βάζω τα ρούχα που μου έδωσε η Λιλη.
Το κολαν ηταν πολυ σφιχτό αλλα μου εκανε με ενοχλούσε ομως.Μετα έβαλα την μπλούζα.Εκει έγινε κατι περίεργο.Σταματουσε στην μέση της κοιλιάς μου.Και τότε κατάλαβα πως ηταν έξωκοιλη.
"'Ε Λίλη η μπλούζα ειναι έξωκοιλη.Και το κολαν σφηχτο."
Με κοίταξε πονηρά.
"'Ε δεν πρέπει να του δείξουμε τι χάνει;"
Τότε το κατάλαβα ήθελε να βαλω επίτηδες αυτα τα ρούχα γιαυτο μου αποσπουσε την προσοχή.
"Δεν υπάρχει περίπτωση να με δει ετσι!"
Πήγα να αρπαξω τα αλλα ρούχα αλλα τότε η Λιλη εκανε το πιο τρελό πράγμα.Τα άρπαξε πριν απο μένα άνοιξε το παράθυρο και τα πέταξε εξω!
Εγω έμεινα να την κοιτάω.
Τότε άκουσα την φωνή του οδηγού.
"Φτάσαμε Κ.Σοφιανου"
Με ξανά κοίταξε πονηρά.
"Ο τέλειος συνγχρονισμος"
Άρχισε να με σπρώχνει.
"Βγες βγες"
"Λιλη δεν θελω"
"Βγες κορίτσι μου"
Και στο τέλος βγηκααα και να μεεε μπροστα στο σπιτι του Άρη ντυμένη με ενα κολαν σε σχέδιο γαλαξία και μια άσπρη έξωκοιλη μπλούζα.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα της λιμουζίνας.
"Μην ξεχνάς την τσάντα σου"είπε και μου πέταξε την τσάντα η Λιλη.
Εκλησε την πόρτα και εγω ηθελα απλά να την πνιξω!
Έλα ρε Μαρινα σιγα το πράγμα.Ενα ευχαριστω θα πεις!Μην εισαι κότα.
Άρχισα να περπατάω προς την είσοδο.Μπηκα μέσα και πήγα ως την πόρτα.
Ενα δυο ΤΡΙΑ!
Είπα στον εαυτό μου και πάτησα το κουδούνι.
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή!
Και τότε άνοιξε η πόρτα.
Και να τι ειδα.Εναν αγουροξυπνημενο Αρη να ξινει το πισω μέρος του κεφαλιού του.Να φοράει μόνο μια γκρι αθλητική Βερμούδα και όλα τα αλλα εεε λοιπόν ακάλυπτααααα.
Μόλις τον βλέπω σαστιζω και παρατηρώ αυτο το σωμα αχχ αυτο το σωμα.
Μόλις καταλαβενει και αυτός πιον κοιτάει γουρλονουν τα ματια του.Με κοιτάει εξονυχιστικά.
Απο πάνω εώς κατω.Πανω κατω.Πανω κατω.
Και τότε επιτέλους σπάει αυτή η βασανιστικά υσιχια.
"Τι κανεις εσυ εδω;"
"Ε-'Ε εγώ ήρθα να πω ευχαριστω"είπα σαν κανένα καθυστερημενο.
"Ε;"
"Για χτες"
"Τι έγινε χτες;"
Με δουλεύει ετσι;Δεν τον θυμαμε μεθυσμένο.Αλλα για εκείνον δεν ηταν τίποτα σημαντικό.
"Με δουλ-"το σκέφτηκα για ενα λεπτό αλλα μετα είπα καλύτερα να το ξεχάσω δεν ηταν κατι σημαντικό για αυτόν οπότε...
"Τίποτα αστο"και τότε θυμήθηκα κατι.
Άρπαξα την τσάντα μου και έβγαλα ενα φάκελο.
"Παρτον εχει μέσα διάφορες πληρ-"
"Άρη πιος ειναι εκει;"και τότε εμφανίζεται απο μέσα μια κοπέλα στην ηλικία μου ψηλή με μπλε ηλεκρι μαλλιά πολυ ομορφη και πράσινοπα ματάκια.Αλλα αυτο που με κατέστρεψε ειναι οτι φορούσε Μια αντρική μπλούζα και ενα κοντό κοντό αθλητικό σορτσάκι.
Την κοίταζα με κοιταζε.
"Γεια είμαι η Δάφνη"
Επιτέλους μπόρεσα να μιλήσω αλλα πονάγε ο λαιμός μου ηταν έτοιμος να σπάσει.
"Μαρίνα χάρηκα."
Ήρθε και μου έσφιξε το χέρι με ενα θερμό χαμόγελο.Δεν μου φενοταν κακιά.Αντιθετως συμπαθητική.Αλλα το γεγονός οτι εκανε κατι με τον Άρη με σκοτώνει.
Ο Άρης με κοιταζε με ενα περίεργο βλέμμα σαν να προσπαθούσε να μου πει κατι.
Ήρθε δίπλα στον Άρη και στερέωσε τον αγκονα της πάνω στον ώμο του.
"Ρε πες στο κορίτσι να μπει μέσα"
"Δεν χρειάζεται ήρθα μόνο να αφήσω κατι στον Αρη για μια εργασια."ενιωθα τα ματια μου να βουρκωνουν.
Με κοίταξε ο Άρης αλλα δεν μίλησε.
"Έλα μωρε σιγα δεν θα σας ενόχλησω θα ετοιμάζω φαγητό ενώ την κάνετε!"
"Οχι αλήθεια δεν-"
"Έλα έλα μπες μην ντρεπεσαι"
Ήρθε απο πισω μου και άρχισε να με σπρώχνει μέσα.
"Ρε Δάφνη"είπε ο Άρης.
"Μην μιλάς!Πηγενται πάνω και θα σας φωνάξω οταν ειναι έτοιμο!"
Με κοίταξε ο Άρης και απλά προχώρησε μπροστα.Τον ακολούθησα.
Μπήκαμε στο δωμάτιο του.
"Πάω να βάλω τα πράγματα εξω όπως την προηγούμενη φορα οκ;"
"Ναι"
Τα έβαλε.
Κατσαμε παλυ ο ένας απέναντι απο τον άλλον.
Δεν μίλαγε και αυτο ερχόταν σε αντίθεση με τον ειρωνικό Άρη που ξερω.
Τον κρυφό κοιτούσα και φενοταν τοσο όμορφος οταν συγκεντρώνονται στην δουλειά του.
Μετα απο δέκα λεπτά ησιχιας επιτέλους βρήκα το κουράγιο να μιλήσω πρώτη.
"Ωραίο το παρτυ σου χτες"
Δεν απάντησε.
"Πως πέρασες;"
Δεν απάντησε.
"Ρε Άρη σου έχω κανει κατι;"τον ρώτησα αγανακτοισμενα.
Ξαφνικά με κοίταξε με ενα πολυ θυμωμένο βλέμμα.
Σηκώθηκε και ήρθε με γρήγορα βήματα πολυ κοντα μου.
Εγω καθομουνα και αυτός ηταν απο πάνω μου και με κοιταζε.
"Μπορείς να μου πεις γαμωτο γιατι πίνεις;"
"Οριστε;"
"Δεν το σηκώνεις.Τι το πίνεις τότε;"
"Ίσως ηθελα να ΞΕΧΑΣΩ ΚΑΤΙ"
"Με το ποτό;"
"Ναι με το ποτό!εξαλου οτι θελω κάνω λογαριασμό θα σου δινω;"
"Δεν πας καλα!Ο άλλος που πήγε να σε βιάσει;"
"Ώστε το θυμάσε ε;"
"Μην αλλάζεις θέμα Μαρίνα ξέρεις τι θα μπορούσε να σου είχε κανει;"
"Εσένα δεν ξερω τι σε νοιάζει!Χεστηκες εσυ αν εγω θα πνίγω!"
"Ναι χεστηκα!Αλλα λες αν ηταν καλα νέα για τον κόσμο αν μαθενε οτι μέσα στο κλαμπ που γινόταν το παρτυ μου βιασαν μια κοπέλα;"
Σηκώθηκα και του έδωσα ενα γερό χαστούκι το ηθελα τοσο πολυ.
Με αυτα τα λόγια πάγωσα.Ενιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται.Γιαυτο τον ενιαζε;Βέβαια.Τι περίμενα να νοιάζεται για εμένα.Ξυπνα μαρίνα ξύπνα.
Μάζεψα τα πράγματα μου.
Ο Άρης με κοιταζε αποσβολομενος.
"Φεύγω"
Είπα και άρχισα να τρέχω στα σκαλιά για να φτάσω κατω στην έξοδο.
Χαιρέτησα την Δάφνη γρήγορα.
Δεν πρόλαβε να μου πει τίποτα.
Έφυγα μπήκα στην λιμουζίνα της Λίλης και είπα στον οδηγό να με παει σπιτι.
Οι μέρες περνούσαν πολυ γρήγορα.Ειχε περάσει μια εβδομάδα.Δεν χαμογελαγα.Η Μαμα η Λιλη και τα παιδια στην προπονηςη μου έλεγαν συνέχεια να τους πω τι έχω αλλα εγω απλά έλεγα οτι δεν είχα τίποτα απλά δεν είχα τόση όρεξη.
Δεν με πίστευαν αλλα δεν με πίεζαν αλλο.Με τον Άρη δεν μιλήσαμε καθολου ολη την εβδομάδα ουτε για την εργασια ουτε για τίποτα.Καθε φορα που τον κοίταζα ποναγα.Εκεινος δεν εκανε τίποτα.
Σημερα διάβαζα μέσα στην τάξη ενα βιβλιο επειδή η Λιλη ελυπε και ξαφνικά μου ήρθε η πιο τέλεια ιδέα...