Σε θελω δικό μου.

Part 20

Παράτησα το βιβλιο και άρχισα να τρέχω στο διάδρομο.
Μεχρι που σταμάτησα εξω απο μια πόρτα.
"Βιβλιοθήκη"
Πήρα μια βαθιά ανάσα και ήλπισα να μην παει και αυτο το σχέδιο κατα διαόλου.
Πίεσα το χερούλι και μπήκα μέσα.
Υπήρχαν δυο τρεις παρέες στα θρανία.
Εγω πήγα στην γραμματέα της βιβλιοθήκης.
Ηταν ενα κορίτσι εκει δεν την είχα ξαναδεί.
"Εεε Γεια"
Μόλις με άκουσε σήκωσε το κεφάλι της με κοίταξε με ενα ηφακι και μετα έσκυψε παλυ να συνεχίσει να γράφει.
Τι στο;
"Ε ναι λοιπόν ηθελα να ρωτήσω αν ειναι εδω ο Γρηγόρης"
Σταμάτησε να γράφει και άφησε το στύλο κατω.Και σήκωσε το κεφάλι της για με κοιτάξει.
"Τι τον θες;"
Μα καλα παει καλα πια ειναι;
"Να του μιλήσω"
"Ειναι απασχολημένος"
"Ε ξερεις που ειναι;"
"Ποο κορίτσι μου σου είπα ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΣ"
Α οκ δεν παει καλα.
"Καλα θα περιμένω"είπα για να της σπασω τα νεύρα.
Γύρισα και κάθισα σε μια καρέκλα.
Μετα απο κανά δεκάλεπτο απίστευτης υπομονής η αιθουσα αδιασε και επιτέλους μπήκε ο Γρηγόρης μέσα.
Ποπό αυτός ο άντρας καθε φορα που τον βλέπω ειναι απίστευτα κομψά ντυμένος.Τα μαλλιά του ειναι τοσο τέλεια και αυτα τα καστανά-μελί ματάκια τοσο υπέροχα.
Χαμογέλασε στην γραμματέα.Την ξινολα.Και εκείνη απλά του είπε
"Αργησες"και του έδωσε ενα φάκελο.
Ποποοοο πολυ ξινη.
Εκείνος απλά της χαμογέλασε.
"Καλα βρε Ευακι μην με σκοτώσεις δεν θα ξαναγίνει"είπε και σήκωσε τα χερια τους σαν να παραδινοταν και χαμογέλασε ξανά.Αχχ αυτο το χαμόγελο ειναι να μη το χορτενεις!
Μετα γύρισε και αμέσως με κοίταξε και σηκώθηκα αμέσως.Ενιωθα τοσο μικρη και ασήμαντη μπροστα μου.
"Μαρίνα!Τι ευχάριστη έκπληξη τι κανεις εδω;"
Ξαφνικά τα ματια της γραμματέας γουρλωσαν.
"Ε-ε να ήρθα να δω αν αυτή η θέση της βιβλιοθηκάριου ειναι ακόμα ανοιχτή"
Χαμογέλασε.
"Φυσικά"
"Ευη μου δίνεις το χάρτη αίτησης για βιβλιοθηκαριο;"
"Ναι εδω ειναι"
"Πάω ενα λεπτό τουαλέτα και εσυ απλά συμπλήρωσε την αίτηση και θα έρθω.Ενταξει;"
"Ν-ναι"είπα και επιτέλους του χαμογέλασα όσω πιο θερμά γινόταν.
Πήγα στην γραμματέα και μου έδωσε την αίτηση.
"Δεν σε λενε Σονια;"
"Οχι,Μαρινα"
"Ο Θεέ μου χίλια συγνωμη για την συμπεριφορά μου.Νομιζα πως εσυ ήσουν Σονια"
"Δεν πειράζει,αλλα πια ειναι η Σονια;"
"Δεν ξερεις την Σονια;"
"Οχι"
"Καλα δεν πειράζει οταν θα την δω θα στην δείξω"
"Εντάξει"
"Ωραια τώρα συμπλήρωσε την αίτηση και μετα δειξε την στον Γρηγόρη οκ;εγω πρέπει να φύγω.Γεια"είπε και έφυγε.
"Γεια"
Κάθισα σε μια καρέκλα και τότε κατάλαβα πως η αίτηση δεν ηταν μικρη ήθελε πολλα αλλα δεν με ενιαζε.
Την συμπλήρωνα για λίγη ώρα μεχρι που παρατήρησα οτι κάποιος με κοιτούσε.
Γύρισα και κοίταξα και δεν το πίστεψα οταν ειδα τον Γρηγόρη.
Χαμογέλασε και είχε τα χερια του μέσα στις τσέπες του.
Ηταν τοσο όμορφος!
"Εισαι πολυ ομορφη οταν διαβάζεις"
Μήπως μίλησε μόλις τώρα και με είπε ομορφη;
Κόκκινησα ολόκληρη.
"Και οταν κοκκινιζεις"μάλλον το κατάλαβε.Του χαμογέλασα.
Ήρθε και έκατσε δίπλα μου.
"Πως παει;"
"Τελειώνω αλλα κάπου έχω απορίες"
"Θα σε βοηθήσω"και τότε εκανε το μέγα λάθος.Ήρθε κοντα μου.Κοκκινησα αλλα το σωμα μου δεν ανταποκρίθηκε.Οχι σαν κάποιον άλλον.Οχι σαν και αυτόν μέσα στο μυαλό μου.
Καθόμασταν πολυ κοντα αυτός μου εξηγούσε και εγω προσπαθούσα να προσέχω.
"Τέλος"είπε.
"Επιτέλους"είπα και τεντώθηκα
"Εισαι και επίσημος μια βιβλιοθηκάριος"
Μετα άρχισε να μιλάμε να λεμε αστεία παραλίγο να βγει το γάλα που ήπια το πρωί απο την μύτη μου.
Ηταν ξεκαρδιστικος.Τοσο τέλειος.Αλλα γιατι δεν ενιωθα το ιδιο οταν μίλαγα με τον Αρ- οχι οχι μαρίνα μου ξεχνά τον!
Συνεχεισα να χαμογελάω μεχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει.
Και εκει εμφανιστείκε το άτομο που σκέφτομαι απο την στιγμή που ξυπνάω μεχρι την στιγμή που θα κοιμηθώ.
Εγω και ο Γρηγόρης γυρίσαμε τα κεφαλιά μας προς το μέρος του ενώ ακόμα καθόμασταν πολυ κοντα.
Μας κοίταξε και αμέσως ο θυμός εκανε την εμφάνιση στο πρωσοπο του.
Βγήκε εξω και βαρεσε την πόρτα.
Και εγω εκανα κατι που ποτε δεν πίστεψα οτι θα κάνω.
Έτρεξα απο πισω του.