Σε θελω δικό μου.

Part 39

Έπιασα το χέρι του και εκείνος με τράβηξε για να σηκωθώ.Σταθηκα δίπλα του και του χαμογέλασα ξανα.Οταν αρχίσαμε να προχωράμε έβαλε το χέρι του στην μέση μου.Δεν το εκανε πονηρά,λόγο του χορού γιαυτο και δεν αντέδρασα.Πηγαμε πανω στην πίστα του χώρου που υπήρχαν και αλλα ζευγάρια.
Σταθήκαμε ο ένας απέναντι απο τον άλλον.Εκανε νόημα στον τι-τζει και άρχισε ενα τραγούδι ιδανικό για λάτιν χορό.
Έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε στα ματια.
"Ετοιμη;"
"Ναι"Χαμογέλασα.
Άρχισα να χορεύω μπροστα του ετσι όπως επρεπε με βάση τον ρυθμό.Προσεχα καθε μου βήμα.Καθε μου κίνηση όπως και εκείνος.Αρχισε και εκείνος να χορεύει.Με έφερα κοντα του.Ηταν υπέροχος.Καθε του κίνηση ήταν φοβερή.Μια στιγμή ήρθαμε σε απόσταση αναπνοής.
"Πέτρος"
"Μαρίνα"είπα και απομακρύνθηκα για να κανω την επόμενη μου κίνηση.
Ήρθα πάλι κοντά του.Έσκυψα για να κανω μια αρκετά δύσκολη κίνηση με τα πόδια μου.Και τα κατάφερα.
Ακούστηκαν ενθάρρυτικα σφυρίγματα απο το πλήθος.
Το τραγούδι τελιωνε.Πια οι κινήσεις μας είχαν γίνει ενα.
Στην τελευταία στιγμή εκανα μια γρηγορη περιστροφή και εκείνος έφερε το σωμα μου πανω στο δικό του.
Το τραγούδι σταμάτησε.Δυνατα χειροκρότημα,φωνές,σφυρίγματα.
Χαμογέλασα.Οταν ομως κοίταξα το πλήθος τρόμαξα γιατι τότε μόνο παρατήρησα πως ήμασταν οι μόνοι πανω στη πίστα.
Είχα,φυσικα λαχανιασει και αναπνέα γρήγορα.
"Τους μαγεψες"ψηθιρισε στο αυτί μου ο Πέτρος ενώ με κράταγε απο την μέση.
"Δεν νομιζω να ήμουν εγω που τους μάγεψα"
"Πίστεψε με εσυ ήσουν"
Μέσα στο πλήθος,επιτέλους,διέκρινα τον Άρη.Και δεν φενοταν ΚΑΘΟΛΟΥ χαρούμενος.Αν το βλέμμα του μπορούσε να σκοτώσει τωρα θα ήμουν νεκρή.Και αυτός ηταν ο σκοπός μου.
"Θέλεις να σε κεράσω ενα ποτό;"
Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι.
"Θα είμαι φρόνιμος"ειπε ταχα αθώα και σήκωσε τα χερια του κάνοντας πως παραδινοταν.
Γέλασαμε.
"Θα το ηθελα παρα πολυ"
Καθησαμε στο μπαρ και αρχίσαμε να μιλάμε.
Ηταν ενδιαφέρον άνθρωπος.
Ειναι 22 και σπουδάζει αρχιτεκτονική.Εχει έρθει Αθηνα για δουλειά για λιγο ομως καιρο.Ειναι και μένει στη Θεσαλλονικη.Ολοι οι συγγενείς και φιλοι ειναι απο εκει.
"Σημερα είχα ρεπό για αυτο ήρθα εδω"
Με κοίταξε ολόκληρη.
"Και χαιρομαι πολυ που το εκανα"
Κοκκινησα.
"Αρκετά για εμενα πες μου κατι για εσενα"
Του είπα τα πιο γενικά.Απο που είμαι,σχολή τα κλασικά.
"Και θα σου φανεί περιεργο αλλα κανω κικ μποξ"
"Καθολου περιεργο απο εκει προσέχετε αυτο το υπέροχο σωμα"
Είχα πια γίνει κόκκινη.
Μετα λέγαμε διάφορες αστείες εμπειρίες.Ηταν πραγματικά,ξεκαρδιστικος.Μια στιγμή ομως κοίταξε κατι στο πλήθος.
Αναςτεναξε.
"Δυστυχώς θα πρεπει να φυγω αυριο έχω πρωί πρωί δουλειά και η παρέα μου φεύγει."ειπε φανερά απογοητευμένος.
"Κριμας.Παντως πέρασα υπέροχα Πέτρο"
"Και εγω Μαρίνα,θα ήθελες μια μερα να πηγεναμε καμια βόλτα;"
"Φυσικα"
Ανταλλάξαμε νούμερα αποχαιρετηστηκαμε και εφυγε μαζί με την παρέα του.
Πηγα με ενα τεράστιο χαμογελάς κολημενο στο πρόσωπο μου στο τραπεζι μου.
Οταν έφτασα πονηρές ματιές,σφυρίγματα και πονηρά χαμόγελα με περίμεναν.
"Ευτυχώς που μας θυμηθηκες"ειπε ειρωνικά η Λιλη.
"Νομίζαμε οτι θα έφυγες μαζί του"ειπε ο Κώστας.
"Πες τα ολα!"ειπε η Δάφνη.
Αρχίσαμε να γελάμε.
"Παιδια παω λιγο τουαλέτα."
Ενώ προχωράγα κάποιος φώναξε.
"Καλο κατουρημα!"αυτός ηταν ο Μιχάλης.
Εγω πέθανα απο την ντροπή μου και εκείνοι γελαγαν.
Οταν μπήκα στην τουαλέτα παρατήρησα πως υπήρχαν μόνο δυο τουαλέτες.Δεν υπήρχαν αντρικές και γυναικείες.
Κάποιος ηταν ήδη στην αλλη.
Τελιωσα και βγήκα να πλοίων τα χερια μου.
Οταν βγηκε και το αλλο άτομα μέσα απο την αλλη τουαλέτα μου κόπηκαν τα πόδια.
Με κοίταξε και πήγε να πλύνει τα χερια του.
Εκανα πως φτιαχνομουν στον καθρέφτη και καλα για να του θυμίσω τον Πέτρο.
Γέλασε χαμηλωφονα.
"Συγνωμη,βρίσκετε κατι αστείο"
"Οχι,τιποτα απόλυτος"
"Ήμουν Σιγουρη"
"Παρεμπιπτόντως χορεψατε υπέροχα πριν"
"Ευχαριστω αλλα ο παρτενέρ μου ηταν ακόμα πιο υπέροχος"
Μέσα σε κλασματα του δευτερολέπτου με κόλλησε δίπλα στην πόρτα.Ειχε βάλει τα χερια του δίπλα στο κεφάλι μου με τέτοιο τροπο ώστε να με εγκλωβίζει.
Έφερε το πρόσωπο του κοντα στο δικό μου.
Κοίταζα τα χείλη του τα οποία ηθελα τοσο πολυ να τα νιώσω πανω στα δικά μου.Η κολόνια του,το σωμα του,η επιβλιτικοτητα του ολα πανω του με εκαιγαν.Δεν μπορουσα να μην υποκύψω.
"Μωρό μου μπορώ να νιώσω ποσο θέλεις να σε φίλησω,ποσο θέλεις να σε αγγίξω γιατι όπως σου είχα πει εισαι μόνο δικιά μου.Αλλα δεν θα το κανω γιατι αυτή ειναι η τιμωρία σου για σημερα"
Και εκει που περίμενα να με φιλήσει άνοιξε την πόρτα και βγήκε εξω.Αφηνοντας με συξιλη.
"Γαμωτο Μαρίνα!"είπα εκνευρισμένη και βγήκα εξω.
Εκανα νόημα στα παιδια να φύγουμε.
Σηκώθηκαν και φύγαμε.
Δεν είπα τιποτα.
Με άφησαν εξω απο την πολυκατοικία μου.
Τους χαιρέτησα και έφυγαν.
Άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά.
Οταν της ανέβηκα αυτο που αντίκρισα με ξάφνιασε.
"Α-Αρη;"
Το βλέμμα του σκοτεινιασε και άρχισε να περπατάει γρήγορα προς το μέρος μου.
"Χεσε την τιμωρία"
Συκρουσε τα χείλη μας.
Και εγω αφέθηκα ξεχνώντας τα παντα.

Λοιποννννννν γεια σας!Παιδια κατάφερα να βγάλω κεφάλαιο yeahh!!Σας άρεσε;
Έχω να σας πω πως το επόμενο κεφάλαιο θα ειναι το τελευταίο.Ναι,παιδια,η ιστορία μου φτάνει στο τέλος της.Χαιρομαι ομως τοσο πολυ για εδω που εχει φτάσει γιατι στην αρχη δεν το περίμενα ουτε μια στο εκατομμύριο να έχω τόσα views περίμενα πολυ λίγα.Και γαυτο θελω να σας ευχαριστήσω παραααα πολυ.
Τα υπόλοιπα θα σας τα πω μετα το τελευταίο κεφάλαιο.Κκ;
Όπως παντα;
Με πολυ αγαπη;
Λιλη •-•