Σε θελω δικό μου.

Part 5

"Ρε Μαρίνα που εισαι τόση ώρα γαμ-"
"ΤΙ επαθες;"
Άρχιζε να κατευθύνεται με γρήγορο τροπο προς εμένα.Εσκυψε μπροστά μου.
"Καλα 5 λεπτά χάθηκες και τραυματιστικες; Αμάν ρε Μαρίνα!"
Τι τον έπιασε γιατι τσαντιστικε; Νόμιζα οτι δεν τον ενδιέφερα καθόλου! Οχι ΝΟΜΙΖΑ ετσι ΕΙΝΑΙ!
"Καλα εσενα τι σε νιαζ-"
"Εσυ πιος εισαι;"
Κοίταζε τον Γρηγόρη τώρα με ενα θυμωμένο βλέμμα.
Ο Γρηγόρης απλά τον κοίταξε του χαμογέλασε και του έδωσε το χέρι του.
"Γρηγόρης"
Το ίδιο έκανε και ο Άρης αφού σηκωθεί.
"Άρης"
Η χηραψια τους ηταν γεμάτη ένταση σαν να προσπαθούσαν να δείξουν πιος ειναι ο πιο δυνατός.
Ο Άρης μετα γύρισε προς εμένα.
"Τι επαθες;"
"Τιποτα απλά ζάληστικα λιγο αυτο ειναι όλο"
"ΠΩΣ το επαθες οτι ζάληστικες το κατάλαβα"
"Εμμ.."
Δεν ήθελα να πω τιποτα για τον Γρηγόρη δεν ήθελα να τον μαρτύρησω δεν έφταιγε σε κατι.
"Απλά έτρεχα δεν είδα μπροστά μου και χτύπησα στην είσοδο της-"
"Έτρεχε και έπεσε πάνω μου"
Με διέκοψε ο Γρηγόρης.
"Μάλιστα" είπε ο Αρης.Δεν τον ξέρω πολυ καλα αλλα νομίζω πως θύμωσε.μα γιατι;
"Συγνώμη Μαρίνα" είπε ο Γρηγόρης
"Μα τι λες εσυ θα ζητάς συγνώμη επειδή εγω ειμαι πέρα για πέρα τυφλή;"
Τότε αρχίσαμε και οι δυο να γελάμε σαν χαζά και να κοιταζομαστε εγω κοκκινησα αυτο μου χαμογέλασε.
"Λοιπόν χάρηκα για την γνωριμία αλλα πρεπει να γυρίσω πίσω στην δουλειά μου"
"Εισαι βιβλιοθηκάριος;"
"Κατι τετοιο"
"Τέλεια λατρεύω την ανάγνωση βιβλίων αν ειναι μπορεί να γίνω και εγω"
Μα πως είπα εγω κατι τέτοιο;
"Τέλεια ιδέα θα χαρώ πολυ αν γίνεις"
Κοκκινησα οταν μου χαμογέλασε και τότε μας διέκοψε ο Αρης
"Που ειναι η αίθουσα τιμωρίας;"
Γύρισε ο Γρηγόρης και τον κοίταξε στον επόμενο διάδρομο η Τρίτη πόρτα στα αριστερά.
Μας χαμογέλασε και έφυγε στο βάθος της τεράστια και υπεροχής βιβλιοθήκης.
"Αντε"μου είπε ο Αρης.
"Ερχομαι"
Στην διαδρομή δεν μιλήσαμε φενοταν πολυ θυμωμένος υπήρχε μια ένταση μεταξύ μας αλλα επιτέλους μίλησε.
"Πως λερωθηκες;"
Είπε και σχημάτισε ενα ειρωνικοτατο χαμόγελο.
"Εισαι πολυ...-"
"Οπ να την η αίθουσα"
Δεν το πιστεύω το ήξερε οτι με ειχε κανει χάλια με το αυτοκίνητο του και δεν είπε τιποτα το κάθαρμα!
Μπήκαμε μεσα στην αίθουσα,ηταν αρκετά μεγάλη ηταν στολισμένη με ζωγραφιές,υπήρχε μια έδρα και κάμποσα θρανία πάνω στην έδρα ειχε κόλες χαρτί A4 και μολύβια με ξυλομπογιες!ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ επιτέλους κατι τέλειο.
Ειμαι μεγάλο φυτό της ζωγραφικής.Κατευθηνθηκα προς την έδρα και έκατσα ο Αρης πήγε και έκατσε στο τελευταίο θρανίο έβαλε τα πόδια του πάνω στο θρανία και έβγαλε το κινητό του.
Εγω άρχισα να ζωγραφίζω αλλα μετα μου ήρθε μια φαϊνη ιδέα να ζωγραφίσω κατι θα μου άρεσε.
Μετα απο λίγη ώρα απόλυτης σιγής ο Αρης μίλησε.
"Ξέρεις γιατι ήθελα το στύλο στην μέση του μαθήματος;"
"Μμμ" μουρμούρισα
"Γιατι μια ήθελε να μου γράψει το κινητό της και δεν ειχε ουτε εκείνη"
Δεν τον κοίταξα αλλα πόνεσα σαν κάποιος να με τσίμπησε πολυ δυνατά μεσα μου.
Δεν θα το έδειχνα δεν θα νικαγε δεν ειμαι απο τα κοριτσάκια που τρέχουν απο πίσω του.
"Συγχαρητήρια" του είπα με ειρωνικό ήφος
Ένιωσα το ειρωνικό του χαμόγελο να εμφανιζετε.
"Εσυ τι σκεφτεσε;τον βιβλιοθηκαριο;"
"Γιατι οχι; Ειναι υπέροχος,ευγενικός οριμος."
"Καλα αν σου αρέσει αυτός εχεις πολλά να μάθεις κοριτσάκι"
"Ποιον νομίζεις πως θα διάλεγα αν μου ζητούσαν;"
Ξαφνικά ακούω το τριξιμο της καρέκλας γύρισα να τον κοιτάξω και τελικά ερχόταν κατα πάνω μου.
Στερεόσε τους αγκώνες του στην έδρα και έφερε το πρόσωπο του πολυ κοντά στο δικό μου.Η καρδιά μου αρχή σε να χτυπάει σαν τρελή δεν άντεχα αλλα ήθελα να με φιλήσει το ήθελα.Ηταν τοσο όμορφος.Με κοίταζε τοσο έντονα.
"Πρόσεξε ποιον θα πεις"
Τι; Μα καλα τραλαθηκε πιος νομίζει οτι ειναι;
Μετα έστρεψε το βλέμμα του στην ζωγραφιά μου.
Ε οχι αν το δει τελείωσα!
Άρχιζα να τραβάω την ζωγραφιά ωσο πιο δυνατά μπορούσα την τσαλάκωσα αλλα άρχιζε να με κυνηγάει.
"Μαρίνα τι ειναι αυτο; Τι ζωγραφιές;"
"Τιποτα ασε με κοπανε"
Με έπιασε και με στριμωξε σε μια γωνία με ειχε κολλήσει πάνω του όλο το σώμα μου άρχιζε να πέρνει φωτιά.
Μου άρπαξε απο το χέρι την ζωγραφιά και χωρίς να ξεκολλήσει απο πάνω μου την άνοιξε μπροστά μου.
"Αυτο το ζωγραφίσες τώρα;"
"Εμ ...ναι-ι"
"Υπέροχο"
Είχα μείνει δεν μπορούσα άλλο θα έσκαγα.
Μετα απο λιγο σχοιματιστηκε πάλη αυτο το ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη του.ωχχχχ
"Κοπανός Κοπανός αλλα τον ζωγραφίζουμε τον κοπανο ε;"
Με κοίταξε και είχα γίνει πια κατακόκκινη.Ναι ειναι αλήθεια τον ζωγράφιζα την ώρα που καθόταν στην στάση που βρισκόταν σαν φωτογραφία.
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι για εναν πολυ περίεργο λόγο μάλλον για αυτού που έμεναν περισσότερο στο σχολειο.
Κατάφερα αν ξεφύγω απο την κοντά του άρπαξα την ζωγραφιά και έφυγα χωρίς να πάω τιποτα απόλυτος.
Άρχιζα να τρέχω βγήκα απο την σχολή και ξαφνικά άρχισε να βρέχει πολυ παρά πολυ.
Μετα κατάλαβα οτι κατι μου έλειπε.Η ΤΣΑΝΤΑ μου οχι οχι οχι.
Δεν γίνετε να τι μου κανει ο Αρης.ξεχασα την ΤΣΑΝΤΑ ΜΟΥ.
Δεν μπορώ να γυρίσω πίσω όμως θα γινομουνα λουτσα και να αργούσαν η μαμα μου θα ανυσηχουσα περισσότερο αφου την είχα ενημερώσει τι ώρα περίπου θα επεστρεφα.δεν ήθελα να ανυσιχισει. Θα την έβρισκα αυριο.
Περίμενα στην στάση περίπου για 20 λεπτά.ειχα παγώσει τα ρούχα μου ολα ηταν βρεγμενα ήμουν χάλια.
Μεσα στον κακό χαμό άκουσα τον ήχο μιας γνωστής μηχανής αυτοκινήτου οταν κοίταξα δεν το πίστευα παλυ έγινα ρεζίλι!