Σε θελω δικό μου.

Part 40

Σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε στα μάτια.
"Σαγαπω"
Είχα μηνει χωρίς λόγια.
"Και εγω αλλα εχει περάσει πολύς καιρός, σε περίμενα αλλα δεν ξερω αν μπορώ να σε περιμένω αλλο"
"Το ξερω ζωή μου συγνωμη"
"Και νομιζεις ενα απλό συγνωμη θα τα φτιάξει ολα;Γιατι με εκανες να περιμένω;Γιατι με αφήσεις να πονάω;Γιατι εκανες πως δεν με ξερεις;Και οχι μόνο εμενα αλλα και τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους!Γιατι Αρη;;;"φώναζα εκλεγα.Δεν άντεχα αλλο.
Με κοίταξε με λύπη στα ματιά του.Κατέβασε το κεφάλι του.
"Για να μπορώ να είμαι μαζί σου.Με τους ανθρώπους που αγαπαω.Χρειαζομουν χρονο"
"Μόνο αυτο εχεις να πεις;;"ρώτησα εξοργισμένη.
Με κοίταξε και με τράβηξε πανω του.Με κλείδωσε στην αγκαλιά του.Δακρυα ενιωθα να πέφτουν πανω στο πρόσωπο του.Η καρδιά μου πονεσε.
"Οτι και να πεις εχεις δικιο.Δεν ξερω αν θα με συνγχωρεσεις ποτε και εχεις καθε δικαίωμα.Αλλα να ξερεις ένα πράγμα.Είμαι ερωτευμένος μαζί σου Μαρίνα.Σαγαπαω πιο πολυ και απο τον εαυτό μου.Απο την πρώτη στιγμή.Το πιο τέλειο πλάσμα πού έχω δει ποτε μου εισαι εσυ και θα εκανα τα παντα για εςενα.Δεν είμαι κάποιος που μπορώ να σου γράψω ποιήματα για να σου εξηγήσω ποσο σε αγαπαω παρόλο που σου αξίζουν.Παντος η αλήθεια ειναι πως εισαι το πρωτο πράγμα που θα σκεφτώ οταν ανοίξω τα ματια μου και το τελευταίο οταν θα τα κλείσω.Η αλήθεια ειναι πως δεν αντέχω την ζωή μου ξέροντας πως δεν θα μπορέσω να σου μιλήσω, να σε αγγίξω, να σου πω οτι σε αγαπώ.Η αλήθεια ειναι πως τρελενομαι με την σκέψη πως κάποιος άλλος θα εχει αυτο το "δώρο θεού"προνομοιο.Ζηλευω τρελά.Απο τον ηλίθιο εγωισμό μου δεν παραδεχόμουν το γεγονός οτι ήμουν και είμαι ερωτευμένος μαζί σου και πίστεψε με οταν σου λέω πως ηταν το μεγαλύτερο λαθος της ζωής μου.Γιαυτο Μαρινα θελω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί σου και μόνο μαζί σου.Σαγαπω Μαρινα Αντωνοπουλου."

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ • 2 χρονια μετα • ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

"Δεν το πιστευω"η Μαμα μου έλεγε γεμάτη συγκίνηση ενώ έτρεχαν δάκρυα χαράς πανω στο πρόσωπο της.
"Μαμα..."είπα πιάνοντας το χέρι της.
Εκεινη τοποθέτησε το χέρι της στο μάγουλο μου.Με κοίταξε με ματια γεμάτη αγαπη.
"Εισαι υπέροχη κορούλα μου"
"Σε ευχαριστω Μαμα"είπα τρυφερά.
"Για να σε δούμε"η Λιλη και η Δάφνη περίμεναν.
Γύρισα.Και με κοίταξαν εκπληκτες.
"Δεν υπάρχεις σου λεμε"ειπε η Λιλη με ενα τεράστιο χαμόγελο.
"Απλα πανέμορφη"ειπε η Δάφνη.
"Παμε ολοι μας περιμένουν"ειπε η Λιλη.
Βγήκα προσεχτικά απο το σπιτι.
Μια μεγαλη άσπρη λιμουζίνα ηταν παρκαρισμένη μπροστα στο σπιτι μας.
Κοίταξα την Λιλη με σηκωμένο φρύδι.
"Εεε τι;;ηθελα να κανω και εγω κατι"
Γέλασα.
"Σαγαπω κολλητουλα"
"Εγω να δεις"μου χαμογέλασε και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.
Καθησα μεσα στο αυτοκίνητο και κοίταξα εξω απο το παράθυρο.
Πολλες αναμνήσεις εμφανίστηκαν μπροστα μου.
~Σίγουρα θα αναρωτιέσαι τι στο καλο συμβαίνει και τι εχει συμβεί σε αυτα τα δυο χρονια,μην ανησυχείς θα σου πω.Αν θυμαμε καλα η διήγηση σταμάτησε στην εξομολόγηση του Άρη.Λοιπον όπως λενε πολλοί, η υπομονή εχει καλα αποτελέσματα.Η μεγαλύτερη σου απορία μαλλον θα ειναι:Γιατι στο καλο με εκανε να περιμένω ο Άρης.Ετσι;Θα σου φανεί περιεργο αλλα ο Άρης όλον εκείνον τον καιρο πριν μου εξομολογηθει μελετούσε.Αμεε μελετούσε.Εχτισε εμπιστοσύνη ανάμεσα σε εκείνον και τον πατέρα του.Και οταν πια ηταν ικανός να χειριστεί την εταιρεία του πατέρα του,του απέδειξε πως δεν χρειαζόταν να ενώσει τις δυνάμεις του με την εταιρεία του πατέρα της Σονιας ώστε να μηνει ο πατέρας του Άρη στην κορυφή.Ετσι η συμφωνία του γάμου μεταξύ Άρης και Σονιας διαλύθηκε.Στην αρχη ηταν δύσκολο να με δεχθεί ο πατέρας του Άρη αλλα μετα όπως ειπε και ο ίδιος με δέχτηκε γιατι κατάλαβε πως χάρη σε εμενα ο Αρης έγινε άνθρωπος και ολη η υπόλοιπη οικογένεια του χάρηκε πολυ όπως και η δικιά μου.Οσω για τον πατέρα μου...πείτε οτι έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία.Δυο χρονια ήμασταν μαζί με τον Άρη.Καθε μερα καλυτερη απο την προηγούμενη φυσικα δεν έλυπαν οι τσακωμοί αλλα παντα έβρισκε τροπο να με κανει να λυγισω.Και δεν ηταν το μόνο πράγμα που καναμε (αν καταλαβενεις τι ενοω).Θα σου έλεγα και τα υπόλοιπα αλλα μετα ποιος ο λόγος να συνεχίζεις να διαβάζεις;~

"Ελα αγαπη μου φτάσαμε"ειπε η Μαμα μου.
Βγήκα απο το αυτοκίνητο.
Το μέρος ηταν υπέροχο.Ενα μικρό δασακι στολισμένο με υπέροχα λουλούδια.
"Ετοιμη;"ειπε η Μαμα μου
"Όσω ποτέ"
Οι δυο κολλητές μου είχαν ήδη παει στην θέσης τους.
Μόλις άρχισε να παίζει η μουσικη όσοι καθόντουσαν γύρισαν να με κοιτάξουν.
Μπροστα μπροστα οι γονεις του Άρη και η Μαμα μου.
Όρθιες οι κολλητές μου και οι κολλητοί μου.
Οταν σταμάτησε να μιλάει με του κολλητούς του γύρισε και με κοίταξε.Αχχ αυτα τα ματια που δεν θα τα χόρτασω ποτε μου.Τοσο γλυκός τοσο όμορφος τόσο έξυπνος.Ακόμα δεν ξερω τι μου βρήκε και με ερωτεύτηκε.
"Εισαι ετοιμη γλυκιά μου;"ο πατέρας μου,μου ετοινε το χέρι του.
Τον έπιασα απο το χέρι (αγκαζέ).
"Ναι μπαμπά"
Η μουσικη συνέχιζε να πλημμυρίζει τον χώρο.
Περπαταγα σιγα σιγα βήμα βήμα.
Όσω πλησίαζα τοσο πιο δυνατά σφυροκοπουσε η καρδιά μου.
Ειδα την Μαμα μου και την Μαμα του Άρη να δακρύζουν.Και οι δυο τους γεμάτες χαρα.
Ο πατέρας του χαμογελούσε.
Οταν ο πατέρας μου άφησε το χέρι μου με φίλησε στο μάγουλο και γύρισε στην μεριά του Αρη.
"Η κόρη μου και τα ματια σου"ειπε και Γέλασαμε.
"Φυσικα κύριε"
Εκανε ενα νεύμα και κάθησε δίπλα στην Μαμα μου.
Ο Άρης έπιασε το χέρι μου και στάθηκα απέναντι του.Χαμογελασε με το ιδιο χαμόγελο που ερωτεύτηκα απο την πρώτη φορα και χαμογέλασα και εγω.
Άρχισε η τελετή αλλα εγω δεν άκουγα τιποτα κοιταζα αυτα τα υπέροχα ματια.
"Άρη Αγοπουλε δέχεσαι για γυναίκα σου την Μαρίνα Αντωνοπουλου;"
"Ναι"απάντησε γεμάτος αυτοπεποίθηση και μου χαμογέλασε.
"Εσυ Μαρίνα Αντωνοπουλου δέχεσαι για σύζυγο σου τον Άρη Αγοπουλο;"
"Ναι"απάντησα. έλαμψαν τα ματια μου απο την χαρα μου.
Ειπε και τα υπόλοιπα λογια.
"Τωρα μπορείς να φιλη-"
Πριν τελιωσει την φράση του ο ιερέας ο Άρης ειχε ήδη φέρει τα χείλη του πανω στα δικά μου.
Χειροκροτήματα και σφυρίγματα ακούστηκαν.
"Κύρια Αγοπούλου"είπε πονηρά.
"Κύριε Αγοπουλε"απάντησα χαμογελώντας.
"Σε αγαπαω ζωή μου"
"Για παντα;"
"Για παντα"

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Τέλος ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Εδω λοιπόν φιλοι μου τελιωνει η ιστορία μου.Ναιπ η ιστορία μου παιδια φτάνει στο τέλος της μετα απο 40 κεφάλαια αποφάσισα πως κάπου εδω πρεπει να μπει και το τέλος.Θα αναρωτιέστε:"μα καλα βαριοταν να γράψει την ιστορία που ειπε η Μαρίνα μεσα στο αυτοκίνητο περιλιπτικα;"και η απάντηση ειναι :Οχι.
Οχι δεν βαριομουνα να τα γράψω περιλιπτικα σε αλλα κεφάλαια απλα τα θεωρούσα περιττά και κουραστικά να τα διαβάζει κάποιος.Γιαυτο και τα έγραψα σε στυλ περίληψης.Εμενα μου άρεσε δεν ξερω για εσάς.Ηθελα φυσικα να σας ευχαριστήσω όλους εσάς που διαβάσατε την ιστορία μου και την διαβάσατε μεχρι το τέλος.Που την ψηφιζατε και κάνατε υπέροχα σχόλια.Αυτη ειναι η πρώτη ιστορία που γράφω γιαυτο είμαι απίστευτα χαρούμενη για το που εχει φτάσει.Μην ανυσειχητε και μην στεναχωριεστε(όσοι το κάνουν δηλαδή)η καινούργια μου ιστορία "Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου" θα συνεχιστεί αφού σας υποσχέθηκα μόλις τελιωσω αυτή εδω την ιστορία θα συνεχίσω την δεύτερη.Ευχομαι να την διαβάσετε και να σας αρέσει.Και πάλι ευχαριστω.
Όπως παντα,
με αγαπη,
Λιλη•-•