Σε θελω δικό μου.

Part 14

Θα πηγενα νωρίς σημερα επρεπε να μείνω μόνη μου και να αποβάλλω απο μέσα μου τον θυμό δεν εφτεγε κανεις να ακούσει την γκρίνια μου.
Ήξερα οτι είχα μεγάλο δρόμο μπροστα μου αλλα δεν με πειράζει το εκανα αυτο καθε μερα.
Μετα απο αρκετή ώρα έφτασα.
"Οππ πως και ήρθες τοσο νωρίς σημερα;"
Τρόμαξα δεν περίμενα κανέναν.
"Κύριε Γιώργο;τι κάνετε εσείς εδω;"
"Ήρθα νωρίς επειδή έχουμε ενα νέο μέλος"
"Νέο μέλος;"
"Ναι,και ειναι πολυ καλό παιδί αλλα πρέπει να δω σε πιο επίπεδο βρίσκετε"
Δεν πρόλαβα να απαντήσω άρχισε να χτυπάει το κινητό του.
"Παρακαλω;....Αληθεια;...ερχομαι αμέσως!Λιλη κατι σημαντικό έτυχε πρέπει να φύγω μπορείς να δεις εσυ πως θα τα παει;"
"Ναι φυσικά"πόσο δύσκολα να ειναι;
Πριν φύγει ομως άνοιξαν οι πόρτες των αντρικων αποδυτηρίων.
Και..ε ναι..ΟΥΑΟΥ εννοώ έχω δει ωραια σώματα απο τον Ανάσταση και τον Στεφανο αλλα αυτο το σωμα..
Μεχρι που έφτασα στο πρόσωπο του.
Οχι.
Δεν.
Γίνεται.
"Μαρίνα αυτός ειναι ο Κ.Αρης Αγοπουλος το νέο μας μέλος.Αρη,μου έτυχε κατι επείγον και πρέπει να πάω αλλα μην ανυσιχεις η Μαρινα ειναι μια απο τις καλύτερες παιχτριες του μποξ που έχουμε.Σε αφήνω σε καλα χερια."
"Ευχαριστω Κ.Γιωργο είμαι σίγουρος πως θα τα πάμε μια χαρά με την δεσπινης Μαρινα."
ΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΤΡΟΜΑΡΕΣ!
Μετα με κοίταξε με ενα πονηρό χαμόγελο.
Αγοράκι θες να φας ξύλο;
"Α και Μαρίνα να εισαι μαλακή,ειναι νέο μέλος,; ο Άρης"είπε και έφυγε.
Τώρα είμαι μόνο εγω και αυτός.
"Θα αρχίσο-"
"Τι κανεις εσυ εδω;"
Γέλασε.
"Τι εννοείς ήρθα να μάθω μποξ τοσο κακό ειναι;"είχε ενα αθώο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
"Μπορούσες να πας σε καλύτερα γιατι εδω;"
"Ετσι ,μου εκανε την μεγαλύτερη εντύπωση"
"Κοιτά το κάνω αυτο μόνο επειδή μου το ζήτησε ο Κ.Γιωργος αλλιώς θα έφευγα."
"Είμαι σίγουρος"είπε με ειρωνικό ηφακι.
Του έριξα ενα δολοφονικο βλέμμα.
"Μπες στο ρινγκ και φορα γάντια."
"Μάλιστα πριγκίπισσα."
"Και σταματά να με λες ετσι."
"Ωραια βάζουμε ενα στοίχημα;"πριν απαντήσω συνέχεισε.
"Αν με νικήσεις θα σταματήσω να σε φωνάζω πριγκίπισσα αν ομως χάσεις θα συνεχίζω να σε φωνάζω ετσι"
Γέλασα ειρωνικά.
"Μέσα"
"Ωραια"
Αλλα τα πράγματα δεν πηγεναν καθολου όπως τα είχα σχεδιάσει.Έριχνα μπουνιές;τις απεφευγε.Εριχνα κλοτσιες;την απεκρουε.Εκανα κόλπα;Με σταματαγε.Κατι μου έλεγε πως δεν ηταν η πρώτη φορα που εκανε πάλη.
Ξαφνικά πήγα να του δώσω μια κλωτσιά αλλα με έπιασε και με έριξε κατω.Και να' μαστε.Εγω να είμαι απο κατω του αυτός απο πάνω μου το σωμα μου να έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά και να κοιταζομαστε στα ματια.Η καρδιά μου χτύπαγε τοσο δυνατά που νόμιζα οτι προσπαθούσε να βγει εξω απο το στήθος μου.
Ξαφνικά σχηματίστηκε ενα χαμόγελο στα χείλη του.
"Έχασες"
Τότε θυμήθηκα τι ειδα σημερα να κανει με την ξανθιά τσουλιτσα.
"Φύγε απο πάνω μου.ΤΩΡΑ!"
Παραξενευτικε αλλα σηκώθηκε αμέσως μου έδωσε το χέρι του για βοήθεια αλλα σιγά μην το έπιανα.
Σηκώθηκα και πήγα να του δώσω μπουνια στο στήθος αλλα έπιασε τα χερια μου και τα έφερε δίπλα απο το κεφάλι του.
Έσκυψα το πρόσωπο μου για να μην δει τα δάκρυα μου.
"Μπορείς να μου πεις τι έχεις;"
Έσκυψε για να δει το πρόσωπο μου.
"Μαρίνα;Κλαις;"
"Άφησε με!"τράβηξα απότομα τα χερια μου.
Πήγα να φύγω αλλα άρπαξε το χέρι μου απο το καρπό μου.
"Τι έχεις γαμωτο;τι εκανα;"
"Τίποτα!Και τι σε νοιάζει;Εσυ δεν έχεις άλλες ΔΟΥΛΕΙΕΣ;"είπα τονίζοντας και αφήνοντας υπονοούμενα για την λέξη "δουλειές".
Ήμουν ακόμη με γυρισμένη την πλάτη.Τραβηξα πάλι το χέρι μου να με αφησει.Και το άφησε.
"Ορίστε;"είπε.
Πόναγα και μόνο στην σκέψη όταν τους ειδα μαζί.Αλλα τι με νοιάζει ουτε μια εβδομάδα δεν τον ξερω τον τύπο.Δεν γίνετε να έχω αίσθημα για εκείνον,εκείνος ειναι μόνο ένας γυναίκας.
"Τίποτα.Θα σου ζητήσω μια χάρη.Μην μπεις στην ομάδα μας,δεν σε χρειαζόμαστε."
Δεν άκουσα απάντηση αλλα βγήκα απο το ρινγκ και χωρίς να κάνω τίποτα πήρα τα πράγματα μου και βγήκα απο το κτήριο.Εφτασα σπιτι μετα απο λίγη ώρα.Και έτυχε να χτυπάει το τηλεφονο.
"Παρακαλω;"
"Έλα βλάκα σε περνώ τρεις ώρες που ήσουν;"
Αναστεναξα
"Πουθενά."
"Άστα αυτα!Θα μου τα πεις όλα!ελα στο σπιτι μου σημερα ειναι μερα έρευνας και διασκέδασης"
"Τι;Λιλη;Λιληηη;Ακούς;"αλλα είχε κλίςει τι κινητό της δεν το πιστεύω αυτο το κορίτσι!