Σε θελω δικό μου.

Part 4

Πέρασαν όλες οι ώρες και πλησίαζε η ώρα που θα περάσω ΕΓΩ μια ολόκληρη ώρα με το πιο ωραίο αγόρι της σχολής.
Και πιστέψτε με ΔΕΝ ειμαι χαρούμενη.
Η Λίλη με σκούντηξε και τότε κατάλαβα οτι όλες οι σχολικές ώρες τελείωσαν.
"Καλα τώρα θα πετάς απο την χαρά σου ειμαι σίγουρη"και μου έκλεισε το μάτι.
"Εγω;; Λίλη δεν μου έχουν φωνάξει ποτέ μου και τώρα θα περάσω ΜΙΑ ΩΡΑ; στην αίθουσα τιμωρίας;"
"Δεν λέω για αυτο το κομμάτι" και μου ξανα έκλεισε το μάτι πονηρά
"Τι;;Λίλη ελα εδώ!"άρχιζαν να τρέχω απο πίσω της αλλα με σταμάτησε μια φωνή
"Δέσποινης Αντωνοπουλου με ενημέρωσαν οτι έχετε μια ώρα να περάσετε στην αίθουσα "τιμωρίας" με τον κύριο Αγοπουλο"
"Μάλιστα Κ.Κωσταντοπουλε"
Δεν έβλεπα αλλα ένιωθα οτι όλα τα ματιά ηταν καρφωμένα πάνω μου.
"Τότε αρχίστε να πήγενετε"ένιωθα τα ματιά του καρφομενα στην πλάτη μου.
"Αμέσως κυρίε"
Ο Άρης δεν μίλησε απλά σηκώθηκε χαιρέτησα την Λίλη και βγήκαμε απο την αίθουσα.
Ολα τα παιδια είχαν φύγει και πια είμαστε μόνοι μας σε αυτή την τιτανοσχολη.
Εγω προχωράγα μπροστά αυτός πίσω μου αλλα ένιωθα να εχει τα ματιά κολλημένα πάνω μου.
Ξαφνικά γέλασε χαμηλόφωνα με ειρωνικό ήφος.
"Δεν εχεις ιδεα που ειναι έτσι;"
"Εγω-ω...οχι ειμαι καινούργια"
Παλι γέλασε...τέλειο χαμόγελο.
"Ξέρεις κατι αν είχες ενα ΣΤΥΛΟ αυτο εδώ δεν θα ειχε συμβεί δηλαδή πιος ερχετε στην σχολή χωρίς ΣΤΥΛΟ και τι το ήθελες στην μέση του μαθήματος αφου έχασες τις μισές σημειώσεις της Κ.Αθανασιου"
Δεν πίστευα στα αυτιά μου εγω; Που τα βρήκα τα κότσια να αντιμηλησω και μάλιστα σε ΠΟΙΟΝ;;
Με κοίταξε με ενα σοβαρό βλέμμα μετα μαλακοσε το πρωσοπο του.
Παλι γέλασε ειρωνικά.
Τότε άρχισε να με πλησιάζει επικίνδυνα κοντά εγω απλός έκατσα εκεί δεν ήθελα να δείξω οτι φοβήθηκα.
Αλλα απο μεσα μου είχα *** πάνω μου!
Ήρθε τόσο κοντά μου που παραλίγο να λοιποθημησω απο την πανέμορφη όψη του προσώπου του ολα ηταν ακόμα πιο όμορφα απο κοντά και ειδικά τα ματιά του.μετα απλά διέκοψε τις σκέψεις μου
"Δηλαδή θέλεις να μου πεις πως δεν σου άρεσε πως σε πλησίασα ε;πως οταν άρχισε χτυπάει η καρδιά σου σαν τρελή.
Και ανατριχιασε όλο το κορμί σου ηταν μονο στο κεφάλι μου;"
Πως το κατάλαβε;Αυτά έγιναν δεν παρέλειψε τιποτα!εκτος -
"Που ετρεμε η φωνή σου;"
Δεν το πίστευα με ειχε αφησει άφωνη δεν έπρεπε να το δείξω όμως.
"Ο-οχι δεν μου άρεσε και σε παρακαλώ αν ξαναχρηαστεις κατι ελεύθερα μην βασιστεις πάνω μου!"
Έριξα το πιο ειρωνικό χαμόγελο που μπορούσα απομακρύνθηκα απο κοντά του χαχα Μαρίνα-Άρης 1-0
Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα απο πριν βρήκα μια αίθουσα πήγα να μπω μεσα και κοίταξα απο πίσω μου αν με ακολουθούσε ο Άρης δεν πρόλαβα να κοιτάξω αφου έπεσα πάνω σε κατι σκληρό με δύναμη με αποτέλεσμα να πέσω κάτω.
Άκουσα μια άγνωστη φωνή αντρική.
"Εισαι καλα;"
Με βοήθησε να σηκωθώ οταν πια έφυγε η θολούρα κοίταξα το πρωσοπο του.
Ηταν και αυτός πολυ όμορφος ειχε μακριά μαλλιά ως τον λαιμό κομμένα με ατίθαση σχήμα όπως τα ιαπονεζικα κοινού μένα σχέδια ανιμε μανγκα.
Ηταν πολυ όμορφος ειχε μέλι προς καφέ ματιά και τα μαλλιά του τεριαζαν απόλυτα με το σχήμα προσώπου του.και ειχε και ωραίο σώμα το κατάλαβα απο το γερό δεμένο στήθος του.
Με κρατούσε απο τα χέρια επιτέλους μίλησα.
"Συγνώμη χίλια συγνώμη"
"Δεν πειράζει εσύ εισαι καλα;"
"Ναι ευχαριστώ"μετα χωρίς λόγο ένιωσα μα χάνω της αισθήσεις μου.πήγα να πέσω αλλα με κράτησε ακόμα πιο δυνατά απο την μέση μου.Ολο το σώμα μου ειχε πάρει φωτιά.
Προσπάθησα να σηκωθώ αλλα δεν με άφηνε το σώμα μου
Μουρμούρισα ενα συγνώμη
"Μπορώ να κάτσω κάτω;"
"Φυσικά Ορίστε "
Είπε και με άφησε να καθησω σε μια καρέκλα
"Ιλικρινα συγνώμη αν σε πόνεσα"
"Σσς σταματά να ζητάς συγνώμη δεν έγινε τιποτα εσύ κοιτά να νιώσεις καλύτερα.Παω να φέρω ενα ποτήρι νερό."
"Ευχαριστώ"
Θα πίστευε μάλλον οτι ειμαι ντραμα Κουίν δε πέφτω έτσι ξερή ποτε κατο ετσι και αλλιώς το είχα στο άθλημα μου να χτυπαω.απλα με έπιασε τελιως απροετοίμαστη.
Προσπαθούσα να δώ που ειναι ο Άρης αλλα δεν τον έβρισκα.
"Ορίστε"
"Ευχαριστώ"
Εκεί που έπεινα νερό με κοίταζε και παραληγω να πνίγω πάω στοίχημα οτι κοκκινησα!
Ξαφνικά μου δίνει το χέρι του
"Γρηγόρης"
Σταμάτησα να πεινώ το νερό μου και του έδωσα και εγω το χέρι μου
"Μαρίνα"
Οταν μου έσφιξε το χέρι ένα μικρό ηλεκτισματακι δημιουργήθηκε.
Και τότε...