Σε θελω δικό μου.

Part 37

Πέρασαν δυόμιση μήνες απο την τελευταία φορα που μίλησα μαζί του.
Η Μαμα μου η Λιλη η Δάφνη ο Γρηγόρης ακόμα και ο Μιχάλης και ο Κώστας έχουν ανησειχησει για εμένα.
Ολοι έχουμε γίνει μία παρέα.Έχουμε έρθει κοντα.Και σχετικά με τον Γρηγόρη είμαστε μόνο φίλοι τίποτα περισσότερο γιατι μου ειπε πως ειναι και εκείνος ερωτευμένος με μια κοπέλα μου την έδειξε και ολας και χάρηκα τοσο πολυ για εκείνον.Η Λιλη δεν μου ειχε πει πως μίλαγε με το Μιχάλη και τελικά ειναι μαζί τωρα!Καθε φορα που σαλιαριζουν κανονικά θα τους πειραζα αλλα η αλήθεια ειναι οτι τους ζηλεύω.Η Δάφνη ειναι κολλητη με τον Κώστα αφού τον ξέρει απο μωρό όπως και τον Μιχάλη και ειναι και οι δυο κολλητοί του Αρη.Ειναι πολυ καλα παιδια και αν τους γνωρίσεις καλα καταλαβενεις πως ειναι πολι πιο διαφορετικοί απο οτι φενονται ειναι καλοί,αληθινοί και έμπιστοι φίλοι.
Ο Άρης εχει απομακρυνθεί απο όλους.Ειναι συνεχεια στην δουλειά του πατέρα του.Δουλευει δεν εχει χρονο για κανεναν ουτε για εμένα ουτε για τους κολλητούς του.
Δεν ηξερα ποσο χρονο ήθελε ακόμα.
Περπαταγα στους διαδρόμους.
"Εισαι καλα;"ήρθε ξαφνικά δίπλα μου η Λιλη.
"Ναι μην ανυσιχεις"
"Το ξερω οτι σου λυπεί αλλα μην ξεχάσεις ποτε πως σε αγαπάει"
"Το ξερω"είπα και χαμογέλασα.
"Ειδες;Μολις κάποιος στο θυμίζει χαμογελάς"
"Ναι."
"Ελα παμε θα αργήσουμε"ειπε και με τράβηξε απο το χέρι παραλίγο να πέσω.
Αρχίσαμε να γελάμε.
Ποσο τυχερή είμαι που ειναι η κολλητη μου.
"Άντε κορίτσια τρεις ώρες"ειπε ο Κώστας.
"Για σου μωρό μου"ειπε ο Μιχάλης ενώ αγκαλιαζε την Λιλη.
"Γεια σου"ειπε και τον φίλησε απαλά.
"Νταξει κοφτε το και μπήτε μέσα"ειπε η Δάφνη που καθόταν μέσα στο αυτοκίνητο.
"Ο Γρηγόρης;"
"Βιβλιοθήκη"ειπε ο Κώστας.
"Μάλιστα"είπα απογοητευμένη.
Ξαφνικά ακούσαμε ενα τσιριγμα.
Γυρίσαμε και κοίταξαμε την Λιλη που βαραγε τον Μιχάλη και αυτός γελούσε.
"Τι έγινε;"ρώτησα.
"Ο βλάκας έβαλε μια ψεύτικη κατσαρίδα πανω στα καθίσματα και τρόμαξα"ειπε θυμωμένα η Λιλη.
Αρχίσαμε ολοι να γελάμε.
Μέσα απο ολο τον κοσμο ξεχωρίσαμε τον Άρη ηταν ακόμα μέσα στη σχολή.
Μας κοίταξε όλους που γελούσαμε.
Ειχε μια πολι σοβαρή έκφραση στο πρόσωπο του.Τον κοιταζαμε.
Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε δίπλα του η Σονια και του εκανε τα γλυκά ματάκια.
Κάποιος μου έσφιξε το χέρι αλλα δεν γύρισα να δω ποιος.
Τότε εμφανίστηκαν άλλοι δυο τύποι δίπλα του.
Ένιωσα τον Κώστα και τον Μιχάλη να θυμώνουν και να εκνευριζονται.
Ακόμα μας κοιταζε.
Κάποιος με τράβηξε και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο.
Εφυγε και αυτός.
"Ο μαλακας"ειπε ο Κώστας.
"Κώστα!"ειπε ο Μιχάλης.
"Καλα δεν βλέπεις τι κανει;"μας παρατάει και βρίσκει άλλους κολλητούς και κοιτά πως πληγώνει την Μαρίνα."ειπε θυμωμένα.
Ολοι με κοίταξαν.
"Είμαι καλα"
"Συγνωμη βρε Μαρινα μου"ειπε η Δάφνη ενώ κοιταζε το καθρεφτάκι του οδηγού.
"Μην ζητάς συγνωμη βρε Δάφνη μου για κατι που δεν φταις"
Χαμογέλασα.
Φτάσαμε επιτέλους στην παραλία.
Βάλαμε τα μαγιό μας και πέσαμε μέσα.Δεν ντρεπομουν πια το σωμα μου.Κρυοοοο.
Μετα απο ώρες που άρχισε να νυχτωνει αποφάσισαν τα αγορια να ανάψουν μια φωτιά μιας και δεν υπήρχε κανεις εδω.
Γελαγαμε τραγουδούσαμε πέρναγα τοσο ωραια.
Για μια στιγμή ξέχασα τον Άρη.
"Παμε γιατι σε λιγο θα κάνουμε παρέα με τα κουνούπια"ειπε η Λιλη και γελάςανε.
"Παμε"ειπε ο Μιχάλης και ενώ την ειχε στην αγκαλιά του την φίλησε.
Σηκώθηκαμε και μαζέψαμε τα πράγματα μας.
"Ρε παιδια δεν παμε σε ενα μπαράκι εδω πιο κατω να τσιμπήσουμε και κατι;"ειπε ο Κώστας.
"Αμέ"ειπε η Δάφνη.
"Παμε!"είπα χαρούμενα και με κοίταξαν ολοι με γουρλωμενα ματια.
"Τι;"είπα ταχα αθώα.
Φτάσαμε στο μπαράκι.Ηταν απίστευτο το μέρος.Ηταν ανοιχτό και ειχε θέα ολη την θάλασσα.Βρισκοταν στον γκρεμό του λόφου και ηταν τοσο όμορφο.
Οταν μπήκαμε μέσα μας κοίταζαν ολοι λες και ήρθαμε απο αλλο πλανήτη.Αλλα μόλις κοίταξαν οι γυναίκες τον Κώστα και τον Μιχάλη άρχισαν να του τρέχουν τα σαλια.Η Λιλη το κατάλαβε και έπιασε τον Μιχάλη απο το χέρι και τον φίλησε εκείνος την κοίταξε και της χαμογέλασε.Την έσφιξε πανω του και άρχισε να την φιλάει με τοσο πάθος.Ολοι τους κοιταζαν.Οταν σταμάτησαν η Λιλη ειχε μηνει.Παραληγο να γελασω.
Αρχίσαμε να ψάχνουμε για τραπεζι.
"Ε οχι ρε φίλε μου απο τα χιλιάδες κολομπαρακια εδω βρήκε να έρθει;"ειπε ο Κώστας και πηγα να δω τι κοιταζε.
Οταν ειδα μου κόπηκε η όρεξη.

Λοιπόν ωραίο;;;Παιδια διαβάζω τα σχόλια σας και χαίρομαι που θέλετε να συνέχεισει η ιστορία αλλα μετα αν βερεθητε;;;Τελος πάντων πείτε μου γνώμες.Σας άρεσε αυτο το κεφάλαιο;Προσπάθησα να το κάνω ωραίο.Ψηφιστε σχολιάστε!Οπως παντα
με αγαπη,
Λιλη •-•