Σε θελω δικό μου.

Part 3

Δεν υπάρχει!
Απο όλες τις τάξεις εδώ;; σε αυτήν;;;
Μα γιατιιιιι;;;
Εκεί ήταν λοιπόν στερεόμενος στην πόρτα ο θεός σαν μοντέλο σε περιοδικό έμοιαζε αχχ θα έπρεπε να ειναι παράνομο να εισαι τόσο ωραίος άνθρωπος.
Μα καλα τι σκέφτομαι εγω;
Όλα τα βλέμματα ηταν στραμμένα πάνω του. ΟΛΑ!
Μονο που δεν έπεσαν τα σαλια απο το στόματα των κοριτςιων στο πάτωμα!
Με έφεραν στην πραγματικότητα κατι ηλίθιοι που καθόντουσαν απο πίσω μου
"Άρη μαλακα ελα δώ ρε!"
Και οταν το άκουσε γύρισε να κοιτάξει τον φίλο του αλλα καθώς τον κοίταξε γύρισε αμέσως και κοίταξε εμένα...νομίζω πως ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ πάγωσε το αίμα μου!Σταματησε να χτυπάει η καρδιά μου!Αρης αχ τι τέλειο όνομα!
Έριξε ενα ειρωνικό χαμόγελο πριν αρχίσει να κατευθύνεται προς το μέρος μας βασικά μου!
Το έβλεπα σε αργή κίνηση το σώμα του τα ματιά του τα μαλλιά του όλα!
Οταν έφτασε άκουσα παλι την χοντρή φωνή του φίλου του.
"Μαλακα ελα κάτσε σου κρατήσαμε θέση"
Οταν κάθησε απο πίσω μου μου κόπηκε η ανάσα δεν μπορούσα να ανάπνευσω η Λίλη μάλλον θα το κατάλαβε και γιαυτο μου ψιθυρισε:
"Ξέρεις οτι μπορεις να αναπνεύσεις έτσι;"
Την κοίταξα με ορθάνοιχτα ματιά και εκείνη απλά γέλασε πονηρά.
και τότε μπήκε στην ταξη μας η καθηγήτρια και επιτέλους σταμάτησαν όλες οι κοπέλες να κοιτούν τον Άρη και να με κοιτούν με μίσος που δε έκατσε απο πίσω τους και έκατσε απο πίσω μου.
"Καλημέρα παιδια ειμαι η Κ.Αθανασιου και ειμαι η καθηγήτρια όλων των φιλολογικών μαθημάτων σας.Μερικους σας ξέρω μερικούς οχι αλλα μην ανησυχείτε θα γνωριστούμε ΠΟΛΥ καλα" το πολυ το τόνισε.
Ηταν μια γυναίκα γύρω στα 50-55 δεν ειμουν σίγουρη αλλα ηταν ντημενη με "σοβαρά"ρούχα και φενοταν πως ήξερε πολυ καλα τι κανει.
"Λοιπόν παιδια θα αρχίσω με τα κλασικά διαβάζω τα ονόματα και μου λέτε πιος ειναι ο καθένας"
Οταν πια έφτασε στο δικό μου σήκωσα το χέρι μου
"Μαρίνα Αντωνοπουλου"
"Εγω ειμαι Κ.Αθανασιου"
"Μάλιστα καινούργια Ε;"
"Μάλιστα κυρία"είπα με ντροπαλό τόνο.
"Χμ εύχομαι να τα πάμε καλα κορίτσι μου"
"Μάλιστα"
Μα καλα που ειμαι σε στρατόπεδο ένιωθα σαν στρατιώτης.γιτι φερομουνα έτσι;
Άκουσα βαριά χαχανητα απο πίσω μου.
Δεν ήθελα να γυρίσω να κοίταξω θα κόκκινιζα ακόμα πιο πολυ!
Είπε της Λίλη και μετα έφτασε στον Άρη
"Άρης Αγοπουλος"
Ήθελα να ακούσω την φωνή του τόσο πολυ!
"Εγω ειμαι"
Η φωνή του ηταν τόσο τόσο.. Τέλεια ουτε πολυ βαριά ουτε λεπτή τέλεια..!με έκανε να ανατριχίαζω σε ολο μου το σώμα!
Και φυσικά αλο τα κορίτσια εκεί να τον κοιτάνε.
Στην μέση του μαθήματος εκεί που πρόσεχα σαν φυτό το μάθημα χωρίς να μου ξεφύγει τιποτα αλλα και με την σκέψη του..Άρη
Ενα πρόσωπο έκρυψε προς το μέρος μου δίπλα στο αφτι μου.
"Εχεις κανένα στύλο που να σου περισσεύει"
ΞΑΝΑ πάγωσα οταν συνειδητοποιήσα οτι ηταν ο Άρης.
Η κολόνια του ,η δροσερή του ανάσα, όλα τα ένιωσα.
"Ενα λεπτάκι" είπα με τρεμάμενη φωνή
"Ορίστ-"με διέκοψε η Κ.Αθανασιου.
"Λοιπόν Κ.Αντωνοπουλου αν σας αρέσει να μιλάτε στο μάθημα μου και να με διακόπτετε τότε θα θέλετε σίγουρα να περάσετε άλλη μια ώρα στην αίθουσα "τιμωρίας" με τον Κ.Αγοπουλο"
Έπαθα σοκ εγω; Αίθουσα τιμωρίας; Ελεος πιος λεει μια αίθουσα αίθουσα τιμωρίας;;
"Κυρία δεν φτεει εκείνη εγω της ζήτησα ενα στύλο"
"Ησυχία Αγοπουλε"
Με υπερασπιστικε;;; Πλακα μου κανει έτσι;;
Έσκυψε ξαφνικά παλι δίπλα στο αφτι μου
"Συγνώμη"
Δεν απάντησα δεν μπόρεσα ήμουν τσαντισμενη αλλα το γεγονός οτι θα πέρναγα μια ώρα στο τέλος των σχολικών ωρών με αυτόν τον άνθρωπο ,μόνοι στο σχολειο δυσκολεύε ακόμα πιο πολυ τα πράγματα.