Σε θελω δικό μου.

Part 13

Το τραγούδι το έβαλα μόνο επειδή το λατρεύω δεν χρειάζεται να το ακουτε ενώ διαβάζετε.:)

Έμεινα να τον κοιτάω.Με κοίταζε και εκείνος αλλα με πολυ θυμωμένο βλέμμα.
Άρχισε να ερχετε προς το μέρος μας και τον ακολούθησαν και οι άλλοι δυο.
Σταμάτησε μπροστά στο τραπέζι.
"Εσυ τι κανεις εδω;"
"Τι κάνω εδω;"
"Εδω καθόμαστε εμείς σήκω."
"Άρη."είπε ο ένας απο τα αριστερά του.
Μα καλα τι τον έπιασε που πήγε ο πλακατζης και ειρωνικός Αρης;
"Δεν μας παρατ-"ξαφνικά κάποιος μου έπιασε το χέρι και πάγωσα.
"Δεν πειράζει ετσι και αλλιώς φεύγαμε εμείς."
Σηκώθηκαμε και ο Γρηγόρης εκανε στην άκρη να περάσω του χαμογέλασα και προσπερασα τον Άρη ουτε που τον κοίταξα.Οχι αγοράκι μου δεν θα κανεις εσυ οτι θες.
Περπαταγαμε για λίγη ώρα μεχρι που φτάσαμε στην τάξη μου.
"Ευχαριστω που με συνόδεψες και για το καφέ φυσικά Α και για το βιβλιο"
Γέλασε χαμηλοφωνα.
"Εγω πρέπει να σε ευχαριστήσω που μου χαρισες ενα όμορφο πρωινό.Και θα ηθελα πολυ να ξανά βρεθούμε αλλα εξω απο την σχολή αν δεν σε πειράζει."
Γιουπιιιιιιιιιι ναι ναι ναι ναι ναι ναι γιεςςςςς.Ειχα κατακοκκινισει.
"Ναι φυσικά."είπα χαμογελώντας.
"Πολυ ωραία.Πρεπει να πάω στην βιβλιοθήκη τώρα γεια."
Είπε και με χερετησε.
"Γεια..."είπα χαμηλοφωνα.
Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.Ο θεεεεε μου ναιιιιι.Ο Γρηγόρης θέλει να βρεθούμε εξω απο το σχολείο ναι ναι ναι.
Μπήκα μέσα στην τάξη και έκατσα κατω.
Άρχιζαν να μπαίνουν ολοι εκτός απο εναν.Που ειναι;
"Ποιον ψάχνεις;"
"Α κανέναν"
Η Λιλη με κοίταζε περίεργα.
"Ααα κατάλαβα."
"Τι;οχι!"
"Ναι ναι καλα."μου έκλεισε το μάτι.
"Αμάν ρε Λιλη" γέλασε και μπήκε ο καθηγητής.
Στην μέση του μαθήματος δίψασα παρά πολυ και ηθελα να πάω για νερό παρακάλεσα τον καθηγητή και βγήκα απο τη αίθουσα.Κοιταζα το άδιο μπουκάλι μου μεχρι να φτάσω στους ψυκτες που ηταν στην πραγματικότητα ένας μεγάλος φτιαγμένος απο τούβλο τοίχος με ενα κενό από πίσω.Καθώς πλησίαζα άκουγα φωνές και βογκητα απο τις ανδρικες τουαλέτες που ηταν πολυ κοντα.
"Ναι ΝΑΙ ΑΧΧΧ ΝΑΙ ΜΟΡΩ ΜΟΥ ΝΑΙ ναι Ναι."
Είχα μηνει.
"Ναι Άρη ναι σε θελω ΜΟΡΩ μου αχχ ναι"
Πάγωσα.Μηπως άκουσα Άρη;
Επρεπε να δω.Πλησιασα την πόρτα και τους ειδα.Ηταν εκείνο το "μοντέλο"απο την πρώτη μερα και καθόταν γυμνή πάνω του και εκείνος της φιλαγε το λαιμό.
Η καρδιά μου έσπασε έγινε χίλια κομμάτια.Δακρυα άρχιζαν να τρέχουν πάνω στο πρόσωπο μου.
Οχι δεν άφηνα κατι τέτοιο να συμβεί στο εαυτό μου.Μα καλα ουτε που τον ξερω και κλεω;
Δεν επρεπε να μου κανει εντύπωση αυτός ειναι.Δεν ηταν απλά ειρωνικός και γυναίκας αλλα και μαλακας ως εκει που δεν παει.Πηγα να βγω αλλα έπεσα πάνω στον κάδο.Αρχισα να τρέχω να τρέχω τοσο πολυ ωσο δεν έχω τρέξει σε όλη μου την ζωή.Δεν θα άφηνα κανέναν να με δει ετσι.Πηγα σε ενα απομονωμένο μέρος έκατσα κατω και άρχισα να κλαίω.Περασε πολυ γρήγορα η ώρα δεν έκλαιγα πια.Ημουν στην ταράτσα και ηταν όλα τοσο όμορφα.Εδω θα ειναι το στέκι μου υποσχέθηκα στον εαυτό μου.Δεν ερχόταν κανεις εδω οπότε μια χαρά ηταν.
Ύστερα απο λίγο πήγα ξανά στην τάξη όταν μπήκα μέσα ολοι με κοίταξαν.
Είχε φύγει ο προηγούμενος καθηγητής και ηταν η Κ.Αθανασιου.
Ο Άρης ηταν στην θέση σου και με κοιταζε.
Έκανα μια αιδιαστικη έκφραση.
"Συγνωμη που άργησα Κ.Αθανασιου."
"Κάτσε κατω."μου είπε και έκατσα κατω.
"Τι επαθες; που εξαφανίστηκες;τι έπαθαν τα μαλλιά σου;τα ματιά σου;"
"Τίποτα χαζό απλά ηθελα να πάρω λίγο αέρα."της χαμογέλασα ωσο πιο πειστικά μπορουσα και εκείνη μου χαμογέλασε στραβά και συνεχεισαμε να ακούμε την καθηγήτρια.
"Ε Λιλη σημερα πέθανε κανένα πουλί μέσα στα μαλλιά σου;"είπε ο ηλίθιος που καθότανε δίπλα στον Αρη.
Άρχιζα να περνω ανάποδες.
"Τι νομίζεις οτι εισαι ωραία μια σκατοφατσα εισαι."αυτο ηταν.Αρχισε να γελάει αλλα δεν πρόλαβε να τελειώσει.Ειχα γυρίσει σίφουνας και άρχισα να σφυγω τοσο δυνατά το χέρι του που τα νύχια μου άρχιζαν να σκίζουν το δέρμα του.
"Το χέρι μου ά ά "άρχιζε να κλαψουριζει.
"Άκου ,κουασιμοδε που ουτε τα σκατα του σκύλου μου δεν θα σε κοίταζαν,αν ξαναμηλισεις άσχημα στην φίλη μου θα σε βάλω να φας τα χερια σου αφού τα γδαρω και σε κάνω να μετανιώσεις."
Είχα πάρει φωτιά προσπαθούσα να μην με δει η Κ.Αθανασιου.Η Λιλη με κοιταζε με ανοιχτό το στόμα και ο Άρης δεν το πίστευε.
"ΖΗΤΑ συγνωμη"τον κοίταξα τοσο έντονα που άρχιζε να κλαψουριζει.
"Συγνωμη συγνωμη συγνωμη."
Άφησα το χέρι του και εκείνος το τράβηξε του είχα αφησει πολυ έντονα σημάδια.
"Αν δεν ακούσεις αυτο που σου είπα οι επιπτώσεις θα ειναι πολυ χηροτερες"
Έριξα ενα ειρωνικό χαμόγελο με κλειστά τα χείλια και γύρισα στην θέση μου.Ολοι με κοίταζαν έντρομοι.
Η Λιλη συνεχειζε να με κοιτάζει.
"Ευχαριστω"ψυθίρισε.
Η μερα πέρασε γρήγορα αλλα εγω δεν σταμάτησα να σκέφτομαι το συμβάν.Στα διαλείμματα η Λιλη μου έλεγε συνέχεια ευχαριστω και οτι ήμουν γαματη και κατι τέτοια εκείνον τον απέφευγα συνέχεια,άλλαζα διάδρομο αν τον έβλεπα,πονάγε που επρεπε να είμαι μακριά του.
Πέρασαν και όλες οι ώρες και αρχίσαμε ολοι να βγενουμε απο την αίθουσα εγω ήμουν σαν ζωντανή νεκρή.Ειμουν συναισθηματικά κατειλημμένη.Κοιταζα σαν να ήμουν κανένα ζομπι.
Βγήκα απο την έξοδο και περπαταγα γρήγορα ώστε να φύγω πριν με δει.
Αλλα που τέτοια τύχη.
Στον δρόμο ακριβώς δίπλα στο πεζοδρόμιο ηταν παρκαρισμένο ενα γνωστό αυτοκίνητο και ηταν και αυτός εκει στερεομενος πάνω στο αυτοκίνητο.Ηταν τοσο όμορφος.Οχι οχι οχι και παλυ οχι!
"Το φανταστικά οτι θα ερχόσουν απο εδω"
"Τι θέλεις"τον ρωτάω με κουρασμένο ήφος.
"Μια εργασια την θυμάσε;"
Οχι η ηλίθια εργασια!
"Οχι σημερα"πήγα να προσπερασω το αυτοκίνητο αλλα με σταμάτησε η φωνή του.
"Με αποφευγεις;"οχιιιι απλά εισαι μαλακας.
"Οχι"
"Περίεργο γιατι σημερα μόνο αυτο έκανες στους διαδρόμους στην τάξη μέσα στην σχ-"
Εκανα μεταβολή και άρχισα να περπατάω γρήγορα προς το μέρος του σταμάτησα ακριβώς μπροστά του και σταυρωσε τα χερια του.Ηταν ακόμη στερεομενος στο αμάξι του.
"Κοιτά Αρουκο στην ζωή μου δεν έχω μόνο μια ηλίθια εργασια που είμαι αναγκασμένη να την κάνω μαζί σου!Εχω και αλλα πιο σημαντικά ωσο περίεργο και να σου άκουγετε επειδή δεν είμαι πλούσια δεν παει να πει οτι δεν έχω άλλες δουλειές κάνω και απο εδω και πέρα θα ηθελα να βρισκόμαστε μια φορά την εβδομάδα για να κάνουμε την εργασια ,τις άλλες όπως και σημερα θα τις κάνουμε μέσω e-mail η κατι. Εντάξει;"ήμουν ετοιμη να με πιάσουν τα κλάματα απομακρύνθηκα και άρχισα να περπατάω γρήγορα.
Ηθελα να πάω κάπου να βγάλω τον θυμό μου γιατι κανένα καλό δεν μου εκανε και αυτο το μέρος ηταν μόνο ενα.