Σε θελω δικό μου.

Part 11

"Κχεμ κχεμ..."καθάρισα τον λαιμό μου "πάω να πάρω την Μαμα μου"
Εκανε ενα νεύμα και απομακρύνθηκα.
Πληκτρολόγισα τον αριθμό του τηλεφονου της μαμάς μου και περίμενα να απαντησει.
"Παρακαλω;"
"Έλα Μαμα"
"Αγάπη μου που εισαι έχεις αργήσει εχει τελειώσει η προπονηςη ετσι;"
"Ναι Μαμα απλώς πρέπει να κάνω μια εργασία με εναν συμμαθητή μου και ήρθαμε στο σπιτι του"
"Γιατι δεν με ενημερώσεις νωρίτερα;"
"Συγνωμη το είχα ξεχάσει"
"Χμμ... Καλα να προσεχείς και να μην αργήσεις εντάξει;"
"Ναι Μαμα σαγαπω τα λεμε"
"Και εγω σε αγαπούλα μου γεια σου"
"Γεια"
Έκλεισα το τηλεφονο και επειδή είχα βγει έξω στο μπαλκόνι η θέα που είχε ηταν μαγευτική.
"Όμορφα δεν ειναι;"
Γύρισα και τον κοίταξα.Και μετα ξαναγυρίσα να κοιτάξω την θέα.
"Πολυ."
"Θέλεις να φέρω εδω ενα τραπεζι να κάνουμε εδω την εργασια;"
Με ξάφνιασε.
"Γιατι σε λίγο θα νυχτωσει ετσι και αλλιώς"συμπλήρωσε.
"Εμ ναι γιατι οχι;"
Πήγαμε μέσα να πάρουμε το τραπέζι ενα ξύλινο πολυ όμορφο αλλα φενοταν πολύ βαρύ.πήγα να το πιάσω αλλα με σταμάτησε.
"Δεν πειράζει πριγκίπισσα θα το κάνω μόνος μου."είπε και γέλασε ειρωνικά.
Πως θα μπορέσει μόνος του;
"Μα ειναι πολυ βαρύ"
"Μην ανυσιχεις δεν είμαι τοοοοσο αδύναμος"και χαμογέλασε και παλυ ειρωνικά.
Τοσο όμορφο χαμόγελο.
Πριν απαντήσω το σήκωσε και δεν φενοταν να τον δυσκόλεψε καθολου.
Η μπλούζα που φορούσε άφηνε να φενονται οι γυμνασμένοι του μύες.Αχχχχ.ΜΑΡΙΝΑ!
ΣΥΚΓΕΝΤΩΣΟΥ!
Όταν το άφησε κάτω στο μεγάλο μπαλκόνι εγω έφερα της καρέκλες.Πηγε να με βοηθήσει αλλα τον σταμάτησα.
"Δεν ειναι τοοοοσο αδύναμη."του χαμογέλασα ηρωικά με ενα τεράστιο χαμόγελο και τοποθέτησα τις καρέκλες στην θέση τους.
"Πάω να φέρω το βιβλία"είπα και πήγα να πάρω την τσάντα μου.
Όταν τα έφερα τα έβαλα πάνω στο θρανίο.
"Ας αρχίσουμε."είπα.
Άρχισα να του εξηγώ μιας και είμαι λίγο φυτό αλλα κάθε φορά που τον κοίταζα στα ματιά κοκκινηζα.
Ήμουν όρθια απο την μια πλευρά του τραπεζιού ώστε ο ήλιος να ειναι απο πίσω μου και αυτός καθόταν αντρικό σταυροποδη απέναντι μου με τον αγκονα του να ειναι ακουμπισμένος στο χερούλι της καρέκλας και το χέρι του ακουμπισμένο στα χείλη του.Το φως του ήλιου τον εκανε ακόμα πιο όμορφο και γοητευτικο.
Εγω του εξηγούσα και του εξηγούσα και δεν τον έβλεπα να βαριετε αλλα αγόρι μου μην με κοιτάς τοσο έντονα!
"Τελιωσα"
Άρχισε να χτυπάει παλαμάκια.
"Κυρίες και κύριοι η Μαρίνα Αντωνοπουλου τελιωσε την παρουσίαση της."
Άρχισα να γελάω πρώτη φορά γελαγα ετσι.Γιατι;
Μετα σοβαρέψου το ήφος του και με κοίταξε έντονα και εγω το ίδιο.
Έστρεψα το βλέμμα μου στα βιβλία.
"Κορόιδευε θελω να σε δω εσένα αυριο!"είπα και έκατσα κάτω.
Το τραπέζι ηταν μεγάλο και γιαυτο είμασταν σε μεγάλη απόσταση.μετα απο λίγη ώρα
"Καλα τοσο τρομακτικός είμαι;"είπε και με κοίταξε.
"Ε;"
"Λέω μπορείς να κάτσεις και πιο μακριά"
"Οχι απλά..μου αρέσει εδω"
"Φοβάσε."είπε και γέλασε χαμηλοφωνα.
"Τι;οχι!"
"Σίγουρα.."χαμογέλασε ενώ κοίταζε το βιβλίο και συνέχιζε να διαβάζει.Τον παρατηρούσα και δεν μπορουσα να πάρω τα ματιά μου απο πάνω μου ηταν απλά τέλειος.
Έκανα εναν "θυμωμένο"ήχο σήκωσα την καρέκλα μου και πήγα προς το μέρος του την έβαλα ακριβώς δίπλα του και έκατσα.Ετσι like a boss.
Δεν γύρισε να με κοιτάξει αλλα ενιωθα ενα πονηρό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του.
"Χαρηκες τώρα;"
Δεν απάντησε μάλλον θα τον ξάφνιασα.
Η ώρα πέρασε παρά πολυ γρήγορα χωρίς να μηλισουμε και πολυ.
Λέγαμε διάφορα για την εργασια.
Μια στιγμή χρηαστικα κατι που ηταν δίπλα του και επειδή ηταν πολυ συγκεντρωμένος είπα να μην τον ενόχλησω αφού μετα απο χίλια ζόρια συγκεντρώθηκε.
Σηκώθηκα αλλα εκει που τεντωνομουν παραπάτησα με σκοπό να με πιάσει γρήγορα και να με τραβήξει πάνω του.Επεσα με δύναμη πάνω του αλλα με κράτησε σφιχτά η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή ενιωθα ζεστασιά στην αγκαλιά του δεν ηθελα να τελειώσει.
"Συγνωμη"είπα και αποτραβιχτικα.
"Αν θες κατι να μου το λες."
"Εμ ναι ευχαριστω."
Κοίταξα το ρολόι του.
"Πωωω άργησα πρέπει να φύγω."
Η αλήθεια ειναι πως δεν άργησα αλλα ηθελα να φύγω πριν γίνει κατι αλλο.
"Θα σε πάω εγω"
"Οχι δεν πειράζει"
"Ναι τι νομίζεις οτι θα σε αφήσω να πας βραδιατικα μονη σου σπιτι;Έλα πάμε"
"Εεε ευχαριστω"
Μάζεψα τα πράγματα μου και πήγαμε στο αυτοκίνητο του.Μπηκαμε μέσα και στην διαδρομή δεν μίλαγε κανεις.
Όταν φτάσαμε πριν βγω απο το αυτοκίνητο κοίταξα έξω απο το παράθυρο.
"Συγνωμη για αυτα που σου είπα σημερα.καλυνυχτα."
Δεν άκουσα την απάντηση βγήκα απο το αυτοκίνητο.Μπηκα μέσα στην πολυκατοικία και έκλεισα την πόρτα.Ανεβηκα της σκάλες ξεκλείδωσαν την πόρτα την έκλεισα και έτρεξα στο δωμάτιο μου βάρεσα δυνατά την πόρτα και ακούμπησα την πλάτη μου σε αυτήν άρχιςε να γλυστραει με αποτέλεσμα να κάτσω κάτω.
"Τι μου κανεις..."