𝐴 𝑙𝑒𝑡𝑡𝑒𝑟 𝑡𝑜 𝑀𝑦 𝘿𝙍𝙀𝘼𝙈 𝙁𝘼𝙄𝙍𝙔 : A BTS sinhala fanfiction

5️⃣ වැනි සිහිනය 🖤 _ 𝑾𝒆 𝒅𝒐𝒏'𝒕 𝒏𝒆𝒆𝒅 𝒚𝒐𝒖

🐻 "මට තේරෙන්නෙ නෑ මොන මගුලට මේක ප්‍රැක්ටිස් නොකර ඉන්නවද කියලා. මේක හරිම සරල ස්ටෙප් එකක්නෙ!"

🐳 "මං උඹල වගේ උපතින්ම නටාගෙන ආව එකෙක් නෙවෙයි කියල මං උඹලට හැමදාම කියල තියෙනවනෙ ටේහ්‍යුනා"

🐥 "හ්‍යොන්, අපි ඉස්සර කරපු ඒවයෙ හැටියට මේක ගොඩාක් සිම්පල් ස්ටෙප් එකක්. මං ආයෙම පාරක් කරල පෙන්නන්නම්. එක පාරක් හොඳට බලාගන්නකො. "

🐳 "අනි ජිමිනා, කොච්චර පෙන්නුවත් මට කරන්න පුලුවන් උපරිමේ තමා මං මේ කරන්නෙ."

🐰 "අනි චින්චා හ්‍යොන්, කොයි වෙලාවෙත් බෑ බෑ ගගා ඉන්නෙ නැතුව අඩු තරමෙ ජිමිනි හ්‍යොන් ඒක කරන දිහාහරි අවදානෙන් බලන් ඉන්නකො!"

🦄 "යා!!! ජන්ග්කුකා, කට පියාගන්නවා! ඔහොමද තමුසෙ වැඩිමල් අයට කතා කරන්නෙ?"

🐻 "ආයිශ්! මොනවද මේ මල විකාර කියල මට නම් තේරෙන්නෙ නෑ"

🐱 "උඹලට එක මිනිත්තුවක් කට පියාගෙන ඉන්න බැරිද! උඹල සේරම එකතු වෙලා මගෙ යකා අවුස්සන්නයි දැන් හදන්නෙ!"

🐳 "ආයිශ්! තොපි හැමෝම කටපියා ගනිල්ලා! මං එක පාරක් කිව්වා ආයෙම අයිඩල් කෙනෙක් වෙන්න මට ඕනි නෑ කියලා! මේක මගෙ ජීවිතේ! ඒකට ඇඟිලි ගහන්න උඹලට අයිතියක් නෑ!"

දොරට එපිටින් ඇහෙන දේවල් විශ්වාස කරන්න බැරුව කට ඇරන් ඉන්න මගේ මූණ ඉස්සරහම ඇරුණු දොරෙන් ජින් එලියට ආවෙ එහෙම කියාගෙන කෑ ගහගෙනයි.

"හ්‍යොන්!!!"

නම්ජුන් එහෙම කෑ ගහල ජින්ගෙ අතින් අල්ලගත්තත් ජින් එයාගෙ අතගසල දාල දිගටම ඇවිදන් ගියේ නම්ජුන් ළඟින් හිටපු මටත් රවාගෙනයි.

ටික වෙලාවක් ජින් යන පැත්ත බලන් හිටිය නම්ජුන්ගෙ මූණෙ තිබුනෙ බලෙන් අලවගත්‍ත හිනාවක්.

"ඇතුළට යන් සාරා ෂී. මං ඔයාට ඉතිරි මෙම්බර්ස්ලවත් අඳුන්නල දෙන්නම්!"

.................................................................................................................

අපි ඇතුලට යද්දි ජින් ඇර ඉතිරි හැමෝම ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ හිටියා. ඒත් එයාල මං දිහා බැලුව බැල්මෙ නම් තිබ්බෙ ඒ තරම්ම සුහද බවක් නෙවෙයි කියල මට හොඳටම තේරුනා.