𝐴 𝑙𝑒𝑡𝑡𝑒𝑟 𝑡𝑜 𝑀𝑦 𝘿𝙍𝙀𝘼𝙈 𝙁𝘼𝙄𝙍𝙔 : A BTS sinhala fanfiction

6️⃣ වැනි සිහිනය 💙_ 𝑴𝒂𝒚 𝒃𝒆 𝒘𝒆 𝒏𝒆𝒆𝒅 𝒚𝒐𝒖

එදා ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ ඇල්ලුව අඩව්වට පස්සෙ මං හැමදාම ලන්ච් ටයිම් එකෙත් , එයාල ප්‍රැක්ටිස් කරන අතරෙත්, එයාල ගෲප් එකේ ඒව මේව කතා කරකර ඉන්න අතරෙත්, මේ කොයි වෙලාවෙත් හිටියෙ ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේමයි. කොටින්ම එයාල ඒකෙ නැති අතරෙත් මං නම් ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකට ගියා.

වෙලාවකට එයාල ප්‍රැක්ටිස් කරන දිහා බල බල, සමහර වෙලාවට මගෙ රිසර්ච් එකේ නෝට්ස් කම්ප්ලීට් කර කර, මාත් ප්‍රැක්ටිස් කරන කෙනෙක් තරමටම ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ කාලෙ ගෙවන්න පුරුදු වුනේ මටත් නොදැනීමයි.

මුලින් මුලින් නම් ඒ කවුරුත් මාව වැඩිය ගනන් ගත්තෙ නෑ. මාත් ඉතින් ගනන් ගත්තෙ නෑ එයාලව.
ඒත් දවස් දෙක තුනක් යද්දි ම නම්ජුනුයි, හෝබියි, මාත් එක්ක ෆිට් වුනා. ටික දවසකින් මං ටේහ්‍යුනුයි ජේකේයි ජිමිනියිත් එක්ක ෆිට් වුනා කියල මටත් තේරුනේ එයාලගෙ ආඩම්බර කාර බැල්මවල් වලට ටිකක් ගනන් උස්සන අතරෙම වුනත් එයාලගෙ ජෝක් වලටත් රිටර්න් මගෙම කටින් එනකොටයි.

ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ වෙන කවුරුත් නැති වෙලාවට ඔෆීෂියලි එයාලට කතා කරන්න එපා කියල නම්ජුන් මට කිව්වෙ ටික දවසකට පස්සෙ.

"සාරායා, ඔයා ප්‍රැක්ටිස් රූම් එකේ ඉද්දි වෙන කවුරුත් නැති වෙලාවට අපිට ඔප්ප කියල කතා කරන්න. ඔයා අපි හැමෝටම වඩා පොඩිත් එක්කනෙ ඉතින්"

"අනික කොහොමත් ඔයා ආමිනෙ? ආ...නැද්ද?" ටේහ්‍යුන් මගෙන් ඇහුවෙ පොඩි පල් හිනාවකුත් දාලයි.

"මං ඉස්සර නම් ආමි තමා. ඒත් දැන් මං ආමි නෙවෙයි." මං එහෙම කිව්වෙ ටේහ්‍යුනාට විරිත්තන ගමන්.

"ඒත් ඉතින් ඔප්ප කියන්න මට බැරිකමක් නෑ. මොකද ඉතින් මං කොහොමත් ඔයාලට කවුන්සිලින් කරන්නෙත් නැති නිසා අපි අතරෙ ඔෆීෂියල් සම්බන්ධෙකුත් නෑනෙ!"

ඔන්න ඔහොම ඉතින් අපි ඔෆීෂියල් විදියටම ඔප්පා දොංසෙන් රිලේෂන්ශිප් එකක් ගොඩ නගා ගත්තා.

...........................................................................

හැබැයි ජින් ඔප්පයි සුගා ඔප්පයි නම් නිතරම හිටියෙ ටිකක් අතේ දුරින් වගේ. ඒ දෙන්න සමහර වෙලාවට ප්‍රැක්ටිස් මිස් කරනව කියලත්, ඒ වෙලාවට පූස් පැටව් වගේ ඉන්න ජේකේයි ටේහ්‍යුනුයි කොටි පැටව් ගානට තැන නොතැන නොබලා වයින් වෙනව කියලත් මගෙ මීටරේට අහු නොවුනමත් නෙවෙයි.