ŞEYTANIN PENÇESİNDE (İTALYAN SERİSİ#3)

BÖLÜM OTUZ DÖRT

MAYIS 2021

"Bu yaptığına takipçilik deniyor, biliyorsun değil mi?" Lorenzo viskisini dudaklarına götürürken keyifle sırıttı, "Bir suç olduğuna eminim."

Riccardo ona bayık bir bakış atıp homurdandı, "Suçun ne demek olduğunu çok bilirsin ya, seni düzenbaz orospu çocuğu." Lorenzo hakarete hiç alınmayarak bir kahkaha patlattı. "Onu ne kadar zamandır takip ediyorum demiştin, tekrar söyle?" Riccardo kenardaki peçeteliği adamın üzerine fırlattı. "Siktir git!" diye söylendi, "Neden seninle konuşmaya uğraşıyorum ki?"

Luciano bıyık altından gülümseyerek, "Lorenzo'ya hak vermekten nefret etsem de.." dedi ve Lorenzo'dan bir orta parmak kazandı, "Yaptığının çok da normal bir hareket olduğunu söyleyemem, dostum."

Bugünkü konumuz, Riccardo'nun yeni takıntısıydı. Haftalardır onda bir haller olduğunun hepimiz farkındaydık, en sonunda Lorenzo'nun sıkıştırmalarına dayanamamış ve bize her şeyi olduğu gibi anlatmış ve şoka sokmuştu. Problem her neyse, bir kadınla alakalı olduğunu anlamıştım ama koskoca Riccardo De Luca'nın pis bir takipçi gibi genç bir kızın peşinden dolanması hiçbirimizin beklediği bir şey değildi.

"Siktirin gidin başımdan," diye homurdandı Riccardo tekrardan. "Ben kahrolası bir sapık falan değilim, tamam mı? Sadece... New York tehlikeli bir yer ve o yalnız, genç bir kız! Üstelik çok dikkatsiz bir kız! Günde kaç defa araba çarpma ihtimaliyle yüz yüze geliyor, tekinsiz sokaklarda tek başına gece yarısı yürüyor, haberiniz var mı? Ben bir takipçi değilim." Arkasına yaslanıp bir çocuk gibi homurdandı, "Ben onun kahrolası koruyucu meleğiyim!"

Lorenzo birkaç saniye sessiz kaldı, sonra başını arkaya atıp bir kahkaha patlattı. "Koruyucu melek mi? Sen mi?" Karnını tutarak gülmeye başladı, onun bu gülüşü benim bile dudağımın kenarının havaya kalkmasını sağlamıştı. Luciano ise içkisini yudumlarken sırıtıyordu. Riccardo ona bakarak başını iki yana salladı, "Seni kıçından vurmayı o kadar çok isterdim ki.."

Lorenzo dudaklarını büktü, "Ah hadi ama, dostum. Böyle konuşma. Melekler küfretmez." Riccardo onunla başa çıkamayacağını anlayıp -kimse Lorenzo Romano ile başa çıkamazdı- gözlerini devirdi ve dudaklarının arasından fısıldayarak, "Masadaki tek çaresiz sapık ben değilim!" diye imayla konuştu. Karşılığında Luciano ona ters ters baktı. Lorenzo kıkırdadı, bu konuşmadan çok keyif alıyormuş gibi bir hali vardı, "Ah evet Luci... söylesene, güzeller güzeli hizmetçin nasıllar?"

Luciano dişlerini öfkeyle sıktı. Bu onu bu sıralar en çok sinirlendiren konuydu. Üç ay önce, o kızları Brando'nun elinden kurtardığımızda çoğunu ülkesine, ailelerine ve sevdiklerine geri yollamış, ailesi olmayanlara ise elimizden geldiğince destek olmuştuk, hala oluyorduk. Tommy'nin karısı Merve bize bu konuda çok yardımcı olmuştu. Londra'da çaresiz, evden kaçmış veyahut travma yaşayan kadınlar, erkekler ve çocuklar için bir sığınma evi açmıştı ve onlar hayatlarını kurana dek onlara her yönden destek olmaya çalışıyordu. Kızlardan bir kısmını oraya yollamıştık, her geçen gün daha da iyiye gidiyorlar, yaşadıkları korkutucu travmadan her gün bir tık daha uzaklaşıyorlardı. Fakat o gün Luciano'nun odada, tecavüz edilmek üzereyken bulduğu kız, Juliette, hiçbir yere gitmeyi kabul etmemiş ve deyimi yerindeyse Luciano'nun yanında kalmak için yalvarmıştı.. Ki, yalvarmasına gerek yoktu. Kızın tek bir sözüyle Luciano onu istediği kadar evinde barındırmaya gönüllüydü zaten. "Stupida ragazzina!" Aptal küçük kız, dedi Luciano öfke içinde. "Ona istediği her şeyi verebilirdim! Her şeyi! Bir araba, bir daire, eğitimine devam etmesi için destek.. İstediği her şey! Fakat o gidip benim hizmetçim gibi davranmayı seçti!" Başının ağrısına katlanamıyormuş gibi elini alnına götürüp sertçe ovaladı, "Yemin ederim, onu o hizmetçi üniformasıyla her gördüğümde başıma ağrılar giriyor!" diyerek üfledi.