ŞEYTANIN PENÇESİNDE (İTALYAN SERİSİ#3)

BÖLÜM ÜÇ

not: fabio'nun göz rengi koyu yeşil olarak düzeltilmiştir, özür dilerim renk körü olduğum için...

Ertesi gün, akşama kadar nasıl sabredeceğimi bilememiştim.

Ve elbette bu da, başka bir sorunu gündeme getirmişti.. Akşam çıkmak için abimden nasıl izin alacaktım? Bu defa Yasemin'i kullanamazdım, benim için yeterince şey yapmıştı zaten ve abime yalan söyleme fikrinden ne kadar nefret ettiğini biliyordum. Hem, Yasemin'e tekrardan yalan söyletmek benim de hoşuma gitmezdi. Bunun için, kahvaltıdan itibaren abime sırnaşmaya başlamış ve bugün için Bea'nın evinde kalmak için izin istemiştim.

Abim ilk önce bu fikirden hoşlanmayıp, kaşlarını çatmıştı. Akşam eve geldiğinde, beni görememekten hoşlanmıyordu ve bunu tekrardan dile getirmişti; ben de ona artık büyük bir kız olduğumu ve ara sıra yakın arkadaşımla kız kıza vakit geçirmekten hoşlanabileceğimi tekrardan açıklamak zorunda kalmıştım. Her ne kadar bu bir yalan olsa da.

Şaşırtıcı bir biçimde, abim fazla itiraz etmeden kabullenmişti. Ellerimi heyecanla çırpıp, ona sımsıkı sarıldım ve yanağına sulu bir öpücük kondurdum. Odama uçar gibi çıkarken Yasemin'in sinsi bakışlarını fark etmiştim, ama ona bakmamaya özen gösterdim. Henüz doğru düzgün tanımadığım, benden olgun bir adamla yemeğe çıkmam onu endişelendirirdi, bu yüzden şimdilik Yasemin'e de bir şey söylememeye karar verdim. Fakat şimdi önümde daha büyük bir sorun vardı.

Ne giyecektim?

Tanrım, bir adamla ilk buluşmada ne giyilirdi ki?

Elimi deli gibi atan kalbimin üzerine koyup, içimi çekerek yatağıma oturdum.

Öncelikle sakin olmalıydım.

Yeni bir nöbet geçirmeyeli neredeyse iki yıl olmuştu, ama bu gidişle yemeğin ortasında bayılıp kalacaktım. Alt tarafı bir randevuydu. Niye bu kadar heyecanlanıyordum ki? Benim yaşımdaki diğer kızlar, bir randevudan ötekine gidiyorlardı ki, zaten normal olan buydu. Daha çok gençtim. Oğlanlarla randevulara çıkmak benim için de normal bir şey olmalıydı.

Kafamdaki ses, benim yerime düzeltti. O bir oğlan değil, o gerçek bir erkek.

Panik atak geçirmeden, derin bir nefes alıp yataktan kalktım ve giyinme odama ilerledim. Odama açılan küçük bir odayı giyinme odam olarak tasarlamıştım, alışveriş yapmayı seviyordum, hatta Yasemin geldikten sonra birlikte alışverişe çıkmak en büyük eğlencelerimizden birisi haline gelmişti. Askılarda, neredeyse çoğu daha hiç giyilmemiş bir sürü elbisem vardı ama ne giyeceğim hakkında bir fikrim yoktu. Süslenmeyi, hazırlanmayı severdim ama ben genelde pantolon veya tatlı pileli etekler tarzında bir kızdım, ama şu anda normalde giydiğim şeyleri giymek istemiyordum. Beni onun karşısında bir çocuk gibi gösterecek bir şey giyemezdim. Beni tatlı bulmasını istemiyordum, seksi bulmasını istiyordum.

Bu yüzden bana yardım edebilecek tek kişiyi aradım.

Bea'yı.

Yasemin ile konuşamayacağım için, etrafımda erkekler hakkında en çok bilgi sahibi olan insan Bea'ydı. Benim sessiz sakin tutumuma karşın, Bea ergenliğe girdiğimizden beri erkekleri etkileme yollarını hep bilmişti. Onu arayıp, Fabio ile yemeğe çıkacağımı söylediğimde ilk tepkisi çığlık atmak olmuştu.