"Bir anda çocuk oldum
Saklandı kederlerim
Yumdum gözlerimi
Sana açtım kendimi
Muhtemel aşk için
Virane oldum
Bir an-ı aşk ömrüme
Divane oldu..."
☄☄☄☄☄☄☄☄☄☄☄☄☄
"Ben geldim. "diye fısıldadı Duhan yalının kapısının önünde oturup.
"Sana geldim."
İçerideki suskunlukla beraber bir kaç dakikadır devan eden sessiz oturuşuna devam etti Duhan.
"Sana geldim Çağatay."
2 Gecedir bekliyordu pencerelerde...
Gelmemişti Çağatay inat eder gibi.
Duhan'ın gözleri bombos geceye tutunmuştu...
"Git."diye bağırdı kapının ardındaki ses.
"Beni benimle bırak. "
"Çağatay."diye fısıldadı Duhan ahşap kapıda ellerini gezdirip.
"Açsana bana kapıyı."
"Bok olmuş hayatınla ilgilen bok olmuş hayatımdan da uzak dur."diye mırıldandı kapının ardındaki ses.
"Arkadaşız sanıyordum."
"Sana asla arkadaşım demedim."
"Abilik ediyorsun?"
"Abilik mi? Zihnimden geçenleri bilsen o kelimeyi kullanmazsın? Abiymiş."dedi Çağatay alaylı bir sesle.
"Zihninden ne geçiyor? Anlayamıyorum."
"Git buradan. Daha gelme."diye mırıldandı Çağatay huzursuzca.
"Seni görmek istemiyorum."
"Hiç mi?"diye fısıldadı Duhan burukça.
"Hiç."
"Dövme yaptırmak istiyorum."dedi Duhan umursamazca.
"Fikir isteyeceğim. Hayatıma dair bilgi yok,hayatına dair detay yok."
"Paran mı var çocuk?"dedi Çağatay kapının ardından yorgunca.
"Tanıdığım ya hani? İndirim olmaz mı bana?"
"Olmaz."dedi Çağatay bıkkınca.
"Tamam. Parasız olur mu?"
"Parasız ha ?"dedi Çağatay kahkaha savurup.
"Ee başka arzun? Çay kahve?"
"Istediğin bir şeyleri yapabilirim. "
Duhan kendi dediğine kaş çattı.
Ne yapıyordu sahi neydi bu kendini bilmezlik?
Elinden ne iş gelirdi de neyi yapacaktı?
Hayatında mutfağa adım atmamış,temizlik yapmamıştı.
Kahve...Kahveyi de çamur gibi yapıyordu.
Çağatay'a ne sunabilirdi?
"Eve birileri gelecek."dedi Çağatay kibarca.
"Yallah çocuk."
"Kim?"
"Kız."dedi Çağatay üstün körü.
"Erkeklerden..."dedi Duhan heyecanla
"Hoşlanmıyor muydun?"
"Bana fark etmiyor."dedi Çağatay.
"Eğleniyorum,eğlendiriyorum isteyeni."
"Gelmesin."diye fısıldadı Duhan omuz silkip.
"Lan siktir git. Niye gelmeyecek?"dedi Çağatay.
"Bas git."
"Çünkü..."dedi Duhan sinirle.
"Gelmesin işte !"
"Çocuk voltanı al ve uza."diye sessizce fısıldadı Çağatay.
"Misafir geliyor,yaylan."
"Güzel mi?"
"Güzel."
"Gözleri ne renk?"dedi Duhan hırsla.
"Mavi."dedi Çağatay alayla.
"Uzun mu?"dedi hırsla dudak kemiren Duhan.
"Uzun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dehliz
Romance"Beni Maraş dondurmacısının sütlü dondurmayı dövüşü gibi dövmeni istiyorum." "Beni bir apaçinin manitasının ismini ağaçlara kazırcasına kazımanı istiyorum." "Beni Nusret'in bonfile dövüşü gibi dövmeni istiyorum yakışıklı." "Sen kalem ol ben de kağ...
