Dehliz

Fısıltılar

"Duhan,ayakta uyuyorsun."diye mırıldandı kız alayla.
Şemsiyenin altına biraz daha sokulup elindeki çikolatalı sütten bir yudum daha aldı.

"Uykumu alamadım."diye mırıldandı Duhan uçmakta olan şemsiyenin hakimiyetini zar zor kavrarken.

Bugün epeyce sinirliydi zira yağmurlu havalardan hoşlanmazdı.
Babasının son model arabasının ön koltuğunda şoförü tarafından okuluna bırakılırken dahi sevmezdi yağmurlu havaları.
Duhan ışıklarda beklerken yağmurun grileştirdiği caddelerin belirli bir ruhsuzluk kattığına inanıyordu insana.

Şimdi ise çekilecek dert gibi değildi.
Şemsiyenin altında evden çıkıp okula yürürken su geçirmez ayakkabıları ıslanmasa dahi paçaları,okul pantolonunun dizleri nemlenip yapışmıştı üzerine. Soğuk hava burnunu ısırıyor,ellerini uyuşturuyordu. Elindeki çikolata süt kutusuna işkence edercesine bir fırt çekip büzüştürdü paketi.

"O gün için üzgünüm."diye fısıldadı Feride örgülerini düzeltirken.
"Ama patron sana kızmadı,başka subeye...Geçebileceğini söyledi."

"Bana göre değil,kabul et."dedi Duhan gözlerini devirip.

"Biliyorum."diye itiraf etti Feride.

"Anneme uğrayıp bir miktar para alacağım."dedi Duhan kararla.
"İş bulamıyorum,beni yaptılarsa ihtiyaçlarımı da karşılamak zorundalar."

"Babandan haber var mı?"diye mırıldandı Feride.
"Gerçi hala görüş izni yok."

"Umarım içeride şişlenir."diye fısıldadı Duhan su biriktisine basmamak için kırık,çatlak dolu su havuzuna dönmüş oyuktan bacak uzatırken.

"Duhan!"diye gürledi arkadan bir ses.
Akın'a aitti.

"Şu...On ikilerin C şubesinden Akın ile arkadaş mısınız?"diye mırıldandı Feride çekingen bir halde.
Duhan ise omuz silkip kafa salladı.

"Duhan yanlış anlama ama..."dedi kız.
"Kavgacı ve biraz kötü ünvanlı biri olduğunu duydum."

"Bana bir zararı yok."dedi Duhan umursamazca.
"Yani beni bağlamaz."

"Disiplin kurulu bile okuldan yollamak istiyormuş. Alt sınıftan kızlarla..Yani benim dönemimdekilerle falan baya olaylı geçmişi varmış. Biraz belalı."

"Dediğim gibi Feride. Bana bir zararı yok."diye omuz silkti Duhan.
Karşıdan gelen Akın elleri cebinde tebessüm ederek yanlarına ilerlerken yüzüne bir gülücük kondurdu Duhan.
Dün geceyi anımsayınca...
Dudakları bir miktar karıncalanıvermişti sebepsizce.

"Duhan..."dedi Feride çekingen edayla.
"Dikkat çeken birisin. Birden bire seninle arkadaş olmak istemesi..."

"Herkes dengiyle takılır Feride? Ne var ki bunda. Güzel ve popüler bir kızsın,ineklerle mi takılıyorsun?"
Duhan umursamazca yeşil montuna çekidüzen verip Akın'ı ve siyahlar içindeki ıslak halini izledi.

"Peki."dedi Feride.
"Ben çay almaya gidiyorum o halde. Çıkışta görüşürüz. Ya da öğle teneffüsünde."

"Al."dedi Duhan şemsiyeyi ona uzatırken.
"Üşüme sen. Islanma."

"Sen oyalanacaksın belli ki...Akın ile."dedi Feride yeşillerini imayla dikip.
"Ben hemen binaya girerim sen de kalsın."

"Sen küçüksün,ben büyüğüm. "dedi Duhan sevimli bir tebessümle.

"Bir kaç ay!" Feride cıvıltılı bir kahkaha atarken yeniden eski Duhan'dan bir iz bulabilmeyi özlediğini belli etmişti.
Gözlerinde yanan umut dolu bir ışık sözlerine yansımasa da belki de hala ona minik bir abilik eden Duhan'ı görüyordu.
Olduğu kişiden farklı...
Sanki gerçekten olduğu kişi gibi...