Chapter 7
Now that he's finally in front of me, I can't seem to open my mouth! The words flying in my head suddenly evaporated.
Asan na ba iyong mga salitang gusto kong sabihin sa kaniya? Why did I suddenly lost it?
The confident Raquelle Villarosa is speechless again!
Tila iniwan din ako ng katinuan dahil wala akong nagawa kung hindi ang mamangha sa kaniya. I am too stunned to speak! Tumitig lang ako na para bang isa siyang magandang tanawin. Actually I think, I am more amused to his beauty than to our plantation!
"Tara..." napukaw no'n ang aking katinuan.
My goodness. His voice is so calm. I can listen to it every night so I can sleep peacefully...
"Uh... Tara na?"
My eyes widened then I turned my back at him. Ngayon lang tinamaan ng hiya. My goodness! I already stared at him for how many seconds?! Or it can be minutes already! Saan napunta ang hiya ko nang mga oras na iyon?!
And I can't believe it... Ni hindi man lang siya nagkomento sa paninitig ko sa kaniya. I didn't see any reaction in his face too! He's unbelievable... Too much for me to take.
Masyado na akong mangha sa kaniya. Ngayon ay mas lalo pang nadagdagan. How can I even get up? I think I'm too drowned. Pero ayaw ko namang umahon dahil gusto ko ang nararamdaman ko ngayon. I like to be drowned.
"Tara na... I'm sorry." mahina kong wika.
Nanguna ako sa paglalakad kahit hindi ko naman alam kung saan kami pupunta. Mommy said that the swing is located a bit far from the plantation.
I smirked. That means I'll be with him for a long time.
"Ralae..."
Agad akong natigilan nang marinig ang pagtawag niya sa aking nickname. He knows it! Ahhh I'm gonna fly like a butterfly!
I slowly turned my head to him and I almost gasp when I saw him so handsome beneath the bright sun. Pinakalma ko muna ang sarili bago siya tuluyang harapin. We're in the middle of the flowers. Para lang kaming namamasyal dito. I mean, we're like a couple strolling around.
"Um, yes?" mahinhin kong sagot.
"Dito ka." turo niya sa tabi niya. "Sabay tayo maglakad."
Ang sistema ko ay muling nagulo. Now I can feel some butterflies flying in my stomach! My breathing isn't normal too! Oh Sahil...
Tumango ako at tahimik na tumungo sa kaniyang tabi. I wasn't looking at him coz I might already lose it. My control. Baka biglang mapatili ako sa sobra-sobrang kilig na nararamdaman.
Nagsimula ulit kami sa paglalakad. Parang kanina pa kami naglalakad sa plantasyon. Ang bagal ng oras. And I'm liking it. Aba, pagkakataon ko na ito. Pagkakataong amuyin ang nakakaadik niyang pabango.
Nang marating namin ang dulo ng pathway ay lumiko siya. I followed him and then we suddenly entered to an unfamiliar place. Like a portal. Biglang nawala ang makukulay na mga bulaklak at napalitan ng mga kakahuyan.
My mouth gaped in wonderment. Is this our land too?
"Woah..."
I'm not aware about this place. Mayroon din pala kaming kakahuyan. Ang akala ko ay puro bulaklak lang ang nakatanim sa lupain namin. I guess I'm wrong.
"Tara, malapit na tayo."
"Okay."
How did he know about that place?
