"Neyin var Deniz?"
"Bir şeyim yok Dilaracım. Gece geç yattım biraz."
Yalanlar üzerine kurulu cümleler...
Nasıl bir şeyim olmaz ki? Benim her şeyim gitti...
Dünden beri üstüme tarifsiz bir ağırlık çöktü. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum deyim yerindeyse kendimi hissetmiyordum. Uyumaya çalışıyordum, uyuyamıyordum. Midemde hissettiğim ağrılar yüzünden yatakta kıvranıyordum. Ağlamamak için yorganı ısırıyordum. Göz yaşlarımı içime akıtıyordum. Genzimde birikenleri yutkunamıyor, kusuyordum. Zordu sevdiğin insanın gitmesi... Bazen içimden konuşuyordum çok mu kaptırdım kendimi? Haddimden fazla mı sevmiştim Kaan'ı? Bu soruların cevabı içimde hayırdı. Çünkü sebepsizce sevmiştim ben. Hiçbir karşılık beklemeden. Onu, ondan habersiz sevdim hiç tereddüt etmeden.
Ya şimdi neden böyleydim? İç sesim "Kalk Deniz" diyordu "Kalk, sen güçlüsün. Neleri kaldırdın sen? Bununla çökeceksin?" diyordu ama gönül ferman dinlemedi ki içimdeki sesi dinlesin. Kaan'ı gördüğümde adı "aşk", "mutluluktu." Şimdi ise adı "aşk acısıydı."
Bugün acıyla doymak istiyordum sanki. Uyumak, sürekli uyumak istiyordum. Yaşamdan zevk almıyordum bugünde. Kaan artık yoktu ne hayatımda ne de kalbimde...
Dilara'nın dürtmesiyle uyanmıştım derin uykumdan. Neredeyse üçüncü derse kadar uyumuştum. Uyandırmasa sanırım daha fazla da uyuyabilirdim. Zar zor actığım gözlerimle kısık kısık ona baktım.
"Anladım canım. Erken yat bundan sonra ya. Hiç iyi gözükmüyorsun." sesindeki şefkatli ton yüregimi oksuyordu. Ama hiçbir ses tonu düzeltemezdi ki yüreğimdeki sızıyı.
"Tamam canım." Konuyu kapatmak istercesine kısa kestim. Biraz daha uyumak istiyordum. Dilara'da ufak bir gülümseme atarak cevap vermişti bana. Keşke sorabilsem sana "Abin nasıl?", "Abin iyi mi?" vs. Bu aşkı çoktan kalbime gömmeliydim, geç kalmıştım.
Dünden beri hiç bakmadığım telefonum geldi aklıma. O mesajdan sonra bakmadığım telefonum...Özünle'de konuşamamıştım. Kaan diyince içimdeki her şey duruluyordu. Farklıydı o benim için.
Müzik listemdeki rastgele bir şarkıya basarak tekrar kafamı koydum. Bugün böyle bir rastgelelik yapmak istedim. Ama olayın özü canım hiçbir şey yapmak istemiyordum. Çalan şarkı belki iyileştirir, belki kötü yapardı. K:endimi kulaklığımdan gelen melodilere bırakıp uyumaya daldım.
-
Sınıfta uyuduğum o tatlı uykunun ardından sonra son derse gelmiştik. Ben sadece son iki derse katılabilmiştim. Zilin çalmasına be yada on dakika yoktu. Hala sızım geçmemişti. Ama daha iyiydim. İlacımı aldım. Uyku!
Son dersin zil sesiyle çantamı toparlıyıp kapıya yöneldim. Ablam gelmişti sınıfıma.
''Kuzum noldu bugün sana?''dedi sesindeki telaşla.
''Hastaydım abla. Basit bir baş ağrısı.'' YALAN! Ne kadar çok alıştım yalan söylemeye. Korkuyordum ''Ben iyiyim.'' demeye sanki.
''Anladım kuzum bak ağrı kesici al biraz dinlen. Ben mekana gidiyorum kuzum akşam üzerine dönerim.'' dedi önüme gelen saçımı geriye atarak.
''Tamam ablam.'' dedim ve sarılarak öptüm. İhtiyacım vardı sarılmaya. Kanayan yaramı durdurmaya.
Ablamın gitmesinin ardından bende merdivenlerden yatakhane doğru çıktım. Çantamı yere fırtlatmamla yatışım bir oldu. Uykumu aldığım için gözümü kapadığımda hiçbir şey hissetmiyor gibiydim. Şarjı bitmek üzere olan telefonumu şarja taktım. Bir yanım internete girmek Özün'le konuşmak istiyordu. Ama dün mesaj yazmadığım için yüzümde yoktu. Ama ben onu aramasam da o beni arıyordu. Telefonun ekranının parlamasıyla Özün'ün iyi bir insan olduğunu bir kez daha anladım. Tam içimden geçerken araması ''iyi insan tam da lafın üzerine gelirmiş'' sözünün karşılığıydı.Telefonu elime alıp arama tusunu sağa doğru ittim.
