Elimdeki kahve bardağından çıkan dumanı izliyordum. Ne kadar sıcak olsa da asla kahveden vazgeçemiyordum. Kahve zihnimi boşaltıyordu. İnsanlar farklı şeyler yaparak mutlu olurdu. Ben de kendimi bu şekilde mutlu ediyordum. Elimde tuttuğum ikinci kahveyi odaya giderek Karan'a uzattım. O da benim gibi çok uyuyamamıştı. Bütün gece sürekli uyanıp durmuştuk.
Güneş daha yeni doğuyordu. Fakat daha fazla kendimizi kandırmamak için kalkmıştık. Mutfağa inerek iki filtre kahve yapıp tekrar yukarı çıkmıştım. Zihnimiz çok doluydu. Yanına oturduğumda kahvesinden bir yudum aldı. Yavaş yavaş kahvesini içerken dirsekleri dizlerine yaslı duvara bakıyordu. Bir şey düşündüğünü bilerek susmayı tercih ediyordum. Kahvesini bitirdiğinde masaya koyarak bana döndü.
"Ellerine sağlık güzelim." dedi kolunu belime atarak kendine çekerken. Aynı onun gibi kahveyi masaya bıraktım. Gözlerine bakarak konuştum.
"Afiyet olsun sevgilim. İyi misin?" dedim. Göğsüne saylanırken konuştu.
"Bilmiyorum orman gözlüm. Kızımın benden başkasına baba deme ihtimali bile canımı yakıyor. İlk bana baba dediğinde bir gün konuşamamıştım şoktan. Şimdi gerçek ailesi olması canımı sıkıyor. Belki çok bencilce gelecek. Belki çok kötü bir adamım ama iyi ki diyorum. İyi ki onu istememişler. Ben kötü bir baba mıyım?" dedi. Kafamı sağa sola sallayarak cevapladım.
"Sen hayatımda gördüğüm en iyi babasın sevgilim. Elis senin gibi bir babası olduğu için çok şanslı. Bir gün ona bunu söylemeliyiz. Biliyorsun değil mi?" dedim. Kafasını usulca aşağı yukarı salladı.
"Biliyorum ama istemiyorum." dedi. Elimi yanağına götürerek yavaş yavaş okşadım.
"Koşuya ne dersin sevgilim? Kafamızı dağıtırız." dedim. Kafasını salladı. Üzerimizi değiştirerek odada buluşmuştuk. Yanında kıyafet getirmişti. Hem kendi için hem de Elis için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önce hafif bir tempoyla koşmaya başladık. Erken olduğu için çok insan yoktu.
"Bir gün bizim de evliliğimiz için alışverişe çıkar mıyız?" dedi. Öksürerek ona baktım. Hafif gülümseyerek koşuyordu.
