~Karaca~

3.9

Eve geldikten sonra Karan son işlerini halletmek için şirkete geçmişti. Malum hem birlikte tatile gidecektik. Hem de söz vardı. Bütün işlerini bitirmek istiyordu. Beni bıraktıktan sonra gitti. Eve geçtiğimde koltukta sohbet eden anne baba kişisini gördüm. Bakışları bana dönerken baş selamı vermekle yetindim. Ayağa kalkan anne kişisine bakışlarım gitti.

"Biraz konuşabilir miyiz?" dedi anne kişisi. Kafa salladım. Saçma sapan triplere girecek kadar küçük değildim. Karşılarında oturduğumda bana döndü bakışları.

"Biliyorum kızım. Sana iyi anne baba olamadık. Belki bizden nefret ediyorsun. Haklısın da etmekte ama bize de hak ver. Biz başkasını öğrenemedik ki. Bu bir bahane tabi ki olamaz. Yine de konuşmak istedik." dedi baba kişisi.

"Bakın ne sizden nefret ediyorum ne de... Her neyse işte. Biyolojik olarak annem ve babamsınız. Hiçbirimiz küçük değiliz. Kızgın veya küs değilim size. Sadece böylesi herkes için daha iyi." dedim. Cevap vermediklerinde ayağa kalkarak konuştum.

"Yemeğe kadar dinleneceğim." dedim. Merdivenlerden çıkarken duyduğum gitar sesiyle durdum. Yavaşça oraya doğru giderken Kara'nın odasının önüne kadar geldim. Kapıyı hafif açtığımda sadece notaları çalıyordu. En sonunda pes ederek gitarı yatağının üzerine bıraktı. Bakışları bana dönerken gülümsedim.

"Abla?" dedi şaşırmış gibi.

"Efendim ?" dedim içeri girdiğimde.

"Ne zaman geldin?" dedi yanıma gelerek. Sarıldığında karşılık verdim.

"Demin geldim . Sen ne yapıyorsun minik Kara." dedim.

"Hiç öyle bir şeyler deniyorum." dedi. Şaşkınla ona baktım.

"Gerçekten mi?" dedim. Kafa salladı.

"Çalsana." dedim heyecanla koltuğa otururken. Gülümseyerek gitarı eline aldı. Derin bir nefes alarak gülümsedi. Gözlerini kapattı.

"Toprağından dönsün yüzüm
Ölünce sevemezsem seni
Kan ağlasın iki gözüm
Ölünce sevemezsem seni
Ölünce sevemezsem seniHak rahmetin görmeyim
Gonca gülün dermeyim
Muradıma ermeyim
Ölünce sevemezsem seni
Ölünce sevemezsem seniYaşamak yıldızlarda
Seninle olmak istiyorum
Sevişmek hüner değil
Yanında kalmak istiyorum
Yaşamak hüner değil
Seninle ölmek istiyorumBen bu yerde ölsemde
Ay yüzlüm yine elde
Muhtaç olayım namerde
Ölünce sevemezsem seni
Ölünce sevemezsem seniYaşamak yıldızlarda
Seninle olmak istiyorum
Sevişmek hüner değil
Yanında kalmak istiyorum
Yaşamak hüner değil
Seninle ölmek istiyorumYaşamak hüner değil
Seninle ölmek istiyorum
Yaşamak hüner değil
Seninle ölmek istiyorum"

Sözler bitince gülümsedim. Birine aşık olmuştu. Ayağa kalkarak yanına gittim. Oturarak kollarımın arasına aldım. Hemen göğsüme başını yasladığım da gülümsedim.

"Ne zamandır konuşmuyoruz kardeşim?" dedim. Gülümseyerek devam etti.

"Bilmem. Çok oldu sanırım." dedi. Kafa salladığımda devam etti.

"Biliyor musun çok korktum sana bir şey olacak diye." dedi. Gülümseyerek saçını öptüm.

"O itleri bu devletten göndermeden bana bu topraklarda ölüm yok." dedim.