Genç kız elindeki her şeyi masaya bırakarak şokla ayağa kalktı. Gözleri onu yanıltıyor mu yoksa gerçek mi çözemiyordu. Adım atmak istiyordu ama sanki yerine yapışmış gibiydi. Ne ağlayabiliyor ne de tepki verebiliyordu. Kardeşi dimdik ayakta duruyordu. Bu kadar kısa sürede olabilir mi emin değildi. Hiçbir şeyi umursamadan koşarak kolları arasına girdi kardeşinin.
Genç adam hem kız kardeşi hem de her şeyi olan kadının kolları arasına girdiği anda ona kollarını doladı. Onda Karaca'nın yeri apayrıydı. Bir kere onlar kardeşti. İnsan kardeşini nasıl sevmezdi? Gözleri uzun zamandır bu duyguyu tatmadığından doldu. Kolları arasındaki bedenin sarsıldığını hisseden genç kadın içinde tutamadı içindekileri.
Dakikalarca birbirlerinin hıçkırıklarını dinleyerek güçlendi iki beden. Her şeye ağladılar o an. Kaybettikleri kardeşlerine , ayrı kaldıkları zamanlara, anılarına... Onlar içinde tuttukları ne varsa döktü o gece. Ayrıldıklarında genç kız elleri arasına aldı kardeşinin yüzünü.
"Sana inanmıyorum." dedi gülümseyerek.
"Bu hepimizin başarısı . Siz olmasaydınız asla başaramazdım kardeşim." dedi genç adam.
"Bir daha böyle bir şey duymak istemiyorum. Biz her zaman yan yana olacağız. Her koşulda." dedi genç kadın. Birlikte koltuğa oturduklarında konuşmaya başladılar.
"Nasıl?" dedi genç kadın.
"Konuştuğumuzda sonuna gelmiştim ama bunu sana söyleyemezdim. Eğer başaramazsam boşuna üzülmeni istemedim. Fazla yorucu olsa da ayağa kalktığım için çok mutluyum." dedi genç adam. Genç kadın gülümsedi.
"Daha da mutlu olacağız." dedi.
"Evde kalmadın. Hadi yine iyisin Kara." dedi genç adam gülerek.
"Sen de ne var ne yok?" dedi genç kadın gülerek. Adam ilk elini ensesine attı sonra konuşmaya başladı.
"Bir şeyler var aslında. " dedi. Genç kadın merakla onu dinlemeye başladı.
"Bir kadın var. O kadar güzel seviyor ki sanki onu sevsem yaşayacakmışım gibi. Çok güzel bakıyor. Adı Sırma. Sapsarı saçları o kadar güzel ki bakan bir daha bakıyor. Kalbim yanındayken kendi bağımsızlığını buluyor. Şimdi sen söyle komutanım. Ben aşık mı olmuşum?" dedi. Genç kadın gülerek kafasını salladı.
Saatlerce konuşamadıkları her şeyi konuştu iki dost. Hem ağladılar hem güldüler. Onlar acılarıyla büyüyen çocuklardı. Artık mutlu olma zamanları gelmişti.
.
.
.
Sabah gözlerimi çalan alarm sesiyle açtığımda gülümsedim. Bugün her zamankinden daha güzel olacak gibi hissetmem normal miydi? Nişan ve kınadan sonra bugün düğünümüz olacaktı. O kadar heyecanla bekliyordum ki bugünü.
Aslında benden daha fazla heyecanlı olan biri de Karan'dı. Bütün işlerini bitirmişti çoktan. Yataktan kalktıktan sonra hızla duşa girdim.
Timdeki herkes bugün orada olacaktı. Saat tam yedide başlayacaktı. Konvoy altıda bizim evin önünden çıkacaktı. Karan ve benim tanıdığım herkesin eline davetiyemiz çoktan ulaşmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
