با وحشت عقب پریدم.
_ صدای چی بود ؟
لیام از جا بلند شد و بلافاصله اسلحه پشت شلوارش رو بیرون کشید .
_ پشت من بمون .
صدای جیغ خدمه و گلوله به راحتی شنیده میشد .
لیام با عجله به سمت کشوی کنار تخت رفت . بازش کرد و اسلحه ای رو بیرون کشید. به سمتم گرفتش : میدونم که میتونی ازش استفاده کنی. اینجا دیگه جای تردید نیست .
کمی مکث کردم . این هنوزم کار راحتی نبود .
اما جلو رفتم و اسلحه رو گرفتم . تلفنم رو از روی تخت برداشت و دستم داد .
مطمئن نگاهم کرد و جلو تر از اتاق خارج شد .
_ لئو ...
لئو وحشت زده توی چهارچوب در اتاقش ایستاده بود .
با دیدن من و لیام به سمت برادرش دویید : لِی ...
لیام بلافاصله برادرش رو در آغوش کشید : حواسم هست .
به من نگاه کرد : با لئو از اینجا خارج شید . من هواتونو دارم.
با وحشت سر تکون دادم . جلو تر از ما با سرعت ، در حالی که اسلحه توی دستش آماده بود حرکت کرد .
مردی با سرعت به سمت ما میومد. به خونه حمله شده بود .
لیام بدون تعلل به سرش شلیک کرد . خون مرد روی صورتش پاشید.
زیر پله ها ، روبه رو ، چپ، راست اونا همه جا بودن و لیام به راحتی به همشون شلیک میکرد.
_ زین برو سمت در . گوشیت و روشن نگه دار پیدات میکنم .
در حالی که شلیک میکرد میگفت .
همراه لئو به سمت در دویدم .
مردی به سمتمون حمله ور شد .
وحشت زده اسلحه رو بالا گرفتم اما قبل از اینکه بتونم ماشه رو بکشم مغز مرد روی دیوار کنارش پاشید.
به پشت سرم نگاه کردم . لیام اسلحه اش رو پایین آورد . نگاهش کردم. کوتاه سر تکون دادم و در رو باز کردم.
همراه لئو از خونه خارج شدم و هوای سرد شبانه رو نفس کشیدم .در حالی که به سمت ماشین ها میدویدم داد زدم :
_ رانندگی بلدی ؟
سرش رو به طرفین تکون داد : نه.تو بلدی ؟
به ماشین رسیدم . با قنداق اسلحه شیشه رو شکوندم : باید یاد بگیرم.
در ماشین رو باز کردم. لئو پشت سرم در ماشین رو باز کرد و نشست .
ماشین رو روشن کردم .
لعنت این ماشین دنده ای بود
.
وقت زیادی نداشتم . نمیتونستم این و برونم.
ولی میتونستم امتحان کنم.
ESTÁS LEYENDO
نگون سار cyclamen
Fanfic[ کامل شده] مثل گلی که با تابستون و زمستون بسازه ، با گرما و سرمای زندگی ساختم تا فقط ناجیم رو ببینم. اما اون فقط یه پرتگاه عمیق بود . یه سیاهی مطلق که تمام امیدم رو محو کرد . و من دیگه نمیتونم به امید اینکه میشنوه ، شبها باهاش حرف بزنم... ~~~~~...
