Hikaye lise ve okul yıllarından beri arkadaş olan ve milli olimpiyatlara hazırlanan voleybol takımı kızlarının iş, aşk ve aile hayatlarını konu alır.
Önemli Uyarı☝️
Homofobikler için uygun içerik değildir!
Filenin Sultanlarına yazılmış ilk kitaptır...
İyi akşamlar şekerparelerim. O kadar özledim ki sizi he he he. Niyeyse bu kurgunun okur takımını bir farklı seviyorum. Herkese keyifli okumalar.
Sloganımızı unutmadannn hatırlatmayı yapayım :)
Satır arası yorum yapmayı unutmayalım. Hikayemiz girlxgirl listesinde ilk üçte daha da zirveleri görsün. Bol destek verelim kızcelerim :)
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Grup diyorum size. Hangisi daha iyi seçemezsiniz bile 😄
#
Hande'yle Zehra aynı anda odadan çıktılar. Hande her ne kadar heyecanlı olsa da Zehra'nın garip telaşına tanık oldukça kendini tutamıyordu. Koridorun sonuna geldiklerinde Zehra tesadüfen yüzünü Hande'ye döndü ve onun dudak altından sırıttığını fark etti.
"Sen tanış onlarla. Annem hele bir başlasın sana sorular yağdırmaya, yengemin merakıyla tanış ben göreceğim o zaman seni. Güleceğim böyle katula katula haline."
Yengesini taklit edişi Hande'nin daha beter krize girerek ellerini diz kapaklarına yaslayıp sesli bir şekilde kahkaha atmamak için dudaklarını ısırmasına neden oldu.
"Allah'ım amcam da tam bir baş belasıdır."
Zehra, koridorun köşesinden içeriyi izliyordu. Hande, tekrar doğrulduğunda Zehra'ya kalsa tek bir adım bile atamayacaklarını anlayıp öne geçti ve kendini misafirlerine gösterdi.
"Merhabalar, hoş geldiniz."
Gerçekten de Zehra'nın dediği kadar varlardı. Annesi ve yengesi onu görür görmez hoşgörüsüne karşılık vermek yerine ilk başta şöyle bir süzdüler.
"Merhaba kizum."
İlk konuşan babası olduğunu benzerliklerinden sezdiği uzun boylu, yeşil gözlü adam oldu.
"Sen Hande olmalisun" dedi, kısa boylu kadın. Kesinlikle Zehra'ya benzerliği yoktu. Fazla esmerdi ve burnu fazla sivriydi. O da yengesi olmalıydı.
"Ta kendisiyim" dedi Hande ve o esnada nihayet cesaretini toplayan Zehra da koridordan çıkıp yanına geldi. Elini Hande'nin kol bileğinden içeri geçirerek o da avuçlarını birleştirip durdu. İkisi de sanki ceza mahkemesinin önünde birbirlerine kenetlenmiş bir şekilde duruyorlardı.
"Üzeruni değiştirmişsun aferim."
Yengeden bir atıf daha geldi. Hande bu komik manzara karşısında gülmemek için zor duruyordu. Dönüp Zehra'ya baktı. Tedirginliği kanepelerinde oturan misafirlerini tokatlıyordu adeta. Belli ki yengesi kapıyı açtığı zamanki kıyafetine takılmıştı. Hande olayı kurtarmayı kendi üzerine aldı ve doğrudan yüzünü kadına döndü.
"Zehra'nın odasında yazda ortaya çıkan küçük sineklerden vardı. Bacaklarını çok ısırdıkları için tahriş olmuştu bu yüzden de ilaç sürdük. Kumaş derisine sürtündükçe onu rahatsız ediyordu, bizde yalnız olduğumuz için bir müddet bir şey giymemesinden yana karar aldık. Yarışımız var biliyorsunuz. O dönemde cildimizin bize rahatsızlık çıkarması, özellikle de kaşıntı gibi sorunlar takımı geriletebilir."
