Love Success Power / GxG

*4*

İyi akşamlar cicişkolarrrr. Hangi çingeneden bana bulaştı bilmiyorum ama bu aralar dilimde :) Hepinize keyifli okumalar dilerim. Hikaye keşfete düşsün diye satır arası yorumlar yazabilirseniz mutlu olurum :*

Gecenin geç saatinde herkes bir köşeye çekilmişti. Hastane en sessiz saatlerini yaşıyordu. Ara sıra koridorlarda görünen hemşireler olsa da hastanede görülmeye alışılmış olan bir kargaşa yoktu. Bunu fırsat bilen kızlar da üçer beşer gruplar halinde kuytu köşeye çekilmiş dinleniyorlardı.

"Yanına yatabilir miyim?"

Zehra'nın sesini duyduğunda Hande telefonunu yüzünün önünden çekerek yanındaki sehpaya bıraktı ve küçük kız çocukları gibi deri kanepenin dibine sokulup sağa sola salınan kıza baktı. Zehra, Hande'nin sessizliğini evet olarak algılamışa benziyordu ki gülümseyerek arkadaşının üzerine yattı. Hande'nin yüzü Zehra'nın dalgalı saçlarının istilasına maruz kalınca genç kız bıkkın bir sesle homurdandı.

"Hani yanıma yatacaktın? Sen direkt üzerime yattın Zehra."

Zehra, yüzünü Hande'nin boynuna dönüp sırıttı.

"Burası daha rahat. Hadi beni kucakla."

Konuşurken sıcak nefesi Hande'nin tenine değiyordu. Bu durumun onda ne etki bıraktığından habersiz Zehra bir de son isteğini söylerken küçük çocuklar gibi dudağını büktü ve bu sefer de dudakları sanki öpercesine Hande'nin boynundaki en hassas noktaya temas etti.

"Zehra!"

Çemkirmesine rağmen Hande yine de kollarını Zehra'nın beline doladı ve birini bedeninin temasından ayırmadan yukarı çekerek saçlarının arasına daldırdı. Huzur verircesine, yumuşak dokunuşlarla onları severken Zehra'nın uykuya dalması an meselesiydi fakat arkasından duyduğu ses genç kızın sıçrayarak doğrulmasını sağladı.

"Ahmet?"

Hande'nin anında yüzü asıldı. Öfkelendiğinde bunu gizlemek için sıkça yaptığı gibi diliyle alt dudağını yalayarak o'da doğrulduğu kanepeden ayağa kalktı ve sırtı ona dönük Zehra'ya hiçbir şey söylemeden çekip gitti.

"Sakin ol lütfen."

Tuğba, çekti onu yanına ve Meryem'le Eda'nın yerde duvar dibine oturdukları köşedeki alana götürdü. Burası koridorun en kuytu köşesiydi ancak yine de acilden içeri girenleri görebiliyordu. Meryem, sırıtarak öfkeden dudağını kemiren Hande'ye baktı.

"O herifin geldiğini ilk ben gördüm ama özellikle sizi o halde bulsun diye kızların gelip de size haber vermesini istemedim. Yoksa Tuğba baştan söyleyecekti sana."

Hande, gözlerini devirdi. Geçip Eda'nın yanındaki boş yere sağ köşeye oturdu. Bakışları istemese bile Zehra'yla o adamın oturup konuştukları kanepeye kayıyordu. Az önce ikisinin beraber uzandıkları kanepeye. Öfkeyle gözlerini bir anda dönüp ona doğru bakan Zehra'nın gözlerinden ayırdı ve bambaşka bir konuyu konuşan Meryem'le Eda'ya odaklandı. Eda, çözemediği bir şeyler için Meryem'i cesaretlendiriyordu. Bakışları önünde ayakta dikilen Tuğba'yla buluşunca Tuğba gözleriyle acil kanadını göstererek, "Mavi şimşeğimiz doktora abayı yakmış" dedi. Sırıtışının bedeli Meryem'den kafasına aldığı boş pet şişesi oldu. Yere düşüp gümbürtü yapmasın diye Tuğba bir eliyle kafasına darbe aldığı noktayı ovarken, mırıldanarak bir diğeriyle de şişeyi yakalamaya çalıştı.

"Aha seninkisi acile girdi."

Eda'nın sırıtarak söylediği şey Meryem'in dikkatini çekti. Bakışlarını Tuğba'dan ayırarak acilin kapısında hemşireyle bir şeyler konuşan kıza döndü. Ameliyat çıkışı Tuğba'ya köpüren yüzü şimdi güller açarcasına gülümsüyordu. Elini hemşirenin yanağına bırakıp okşadığında Meryem yerinde rahatsız bir şekilde doğrularak dik oturdu.