Love Success Power / GxG

*29*

Yorgunlukla geçen yolculuğun ardından akşam kalabalık bir şekilde yemeklerini yedikten sonra kızlar odalarına çekilmişlerdi. Farkında değillerdi ancak uyandıklarında saat öğlene gelmek üzereydi ve her ikisi de kimsenin onları uyandırmamasına şaşkınlardı. Odadan ilk Hande çıktı ama evin tuhaf sessizliğini görünce şaşırarak kapının ağzında bekledi.

"Zehra, sizinkiler nerede?"

"Salondadırlar" dedi, saçını toplayarak odadan çıkan genç kız ama o da koridordaki sessizliği duyunca şaşırarak Hande'nin elini tutup yürümeye başladı.

"Acaba dışarı mı çıktılar?"

Koridoru geçip salona girdiklerinde ikisi de beklemedikleri bir sürprizle karşılaştılar. Ahmet ve Zehra'nın ailesi hep birlikte salonda oturuyor ve salonun kapısının ağzında ayakta dikilen ikiliyi izliyorlardı.

Safiye yengenin yüzünde tiksinti, Hasibe ablasının yüzünde ise şaşkınlık vardı. Ahmet nefretle gülümsüyordu ancak her iki kızın da onları için önemli olan iki kişinin yüzüne bakmaya cesaretleri yetmiyordu. Zehranın anne babasına...

Hande, güç verircesine Zehra'nın elini sıktı. Onu çoktan sahiplenmişti. Şimdi de gerekirse aşkını itiraf etmeye çekinmeyecekti ancak Zehra'dan emin değildi bu yüzden de yüzünü dönüp sevgilisine baktığında Zehra'nın dolu gözlerle onu izlediğini fark etti.

İçi biranlığına korkuyla doldu fakat yanılıyordu. Zehra da onun elini sımsıkı kapladığında yüzünü yeniden ailesine döndü.

"Ahmet, evimde ne işin olduğunu sorabilir miyim?"

Ahmet'in yüzündeki sinsi gülüşten aslında alacağı cevabı biliyordu fakat yine de sesli bir şekilde duymak istedi. Tokat etkisi olacaktı ona ve zaten buna ihtiyacı vardı. Zira hala şoktaydı.

"Ailenin gerçekleri bilmesi gerektiğini düşündüm. Hem siz de artık aşkınızı gizli saklı yaşamak yerine saklanmadan yaşarsınız."

"Yeterli!"

Ahmet bey öfkeyle ayağa kalktığında yüzünü genç adama dönerek onu yakasından tuttuğu gibi salonun kapısına kızların önüne doğru fırlattı.

"Şovunu yaptın, zehrini döktün. Git artık!"

Hande, neredeyse burnunun dibinde duran ve ona sinsi bir şekilde sırıtan adamın yüzünü yamultmamak için zor duruyordu. Ahmet, küstah bir şekilde bakışlarını onun öfkeli gözlerinden çekip Zehra'ya döndüğünde Hande boşta kalan elini yumruk yaparak gence doğru yürüdü ancak Zehra onu tekrar yanına geri çekerek beline sarıldı.

"Yapma, yapacağını yaptı zaten. Seni kışkırtmasına izin verme."

Hande, zor da olsa Zehra'yı dinledi ve sevgilisinin elini bırakmadı. Olduğu yerde durdu. Ahmet'in yüzündeki çirkin tebessümüyle odayı terk edişini izledi. Onun ardından Safiye yenge, kızı, kocası ve damadı da odayı terk etti. Geriye sadece iki kişi kaldı. Kızların yüzlerine bakamadığı aile büyükleri.

"Baba, size söyleyecektik..."

Hande, Zehra konuşmaya başladığında onun elini biraz daha sıkarak bakışlarını yüzüne kilitledi. Zehra, ondan vazgeçer diye düşünmüştü ancak görünüşe göre onun öyle bir niyeti yoktu.

"Kizum."

Zöhre hanımın sesi duyulduğunda Hande yüzünü nihayet korktuğu yere, önüne döndü. Tam o esnada Ahmet bey elini kaldırarak karısının konuşmasını engelledi ve ayağa kalkarak onlara doğru yürüdü. Önce Hande'ye baktı, genç kızın içinde hiçbir ifade bulamadığı gözlerle. Sonrasında ise bakışlarını Zehra'ya çevirdi.