Hikaye lise ve okul yıllarından beri arkadaş olan ve milli olimpiyatlara hazırlanan voleybol takımı kızlarının iş, aşk ve aile hayatlarını konu alır.
Önemli Uyarı☝️
Homofobikler için uygun içerik değildir!
Filenin Sultanlarına yazılmış ilk kitaptır...
Nedir sizin benden çektiğiniz şu şarkı seçimlerinde :d Napayum seveyrum :D
Ve keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nasıl?"
Eda, telaşla odadan çıkan takım arkadaşına doğru koştu. Meryem, bitkin görünüyordu ancak yine de yüzünde solgun da olsa umut vaat eden bir tebessüm vardı.
"İyi," dedi, geçip banklardan birinin üzerine otururken. Naz hemen yanına oturup elini tuttu. "Kendine geldi mi peki? Konuşabiliyor mu?"
"Biraz. Benden onu vuran geri zekâlıyı öldürmeyeceğime dair söz alacak kadar konuşabiliyor en azından."
"Aferin kızıma," dedi Eda, el çırpıp pişkin pişkin sırıtırken. "Ne var bakma bana öyle. Sen o delilikle o adamı mahkemesinden önce boğardın."
Kafasını salladı Meryem. Derin bir oh çekerek arkasındaki soğuk metale yasladı sırtını. Neredeyse sabah açılmak üzereydi ve yorgunluktan ölmek üzere olmalarına rağmen yine de doktorlardan güzel haber almayı başarmışlardı.
"Acaba Hande'ler ne yaptı?" dedi Eda, tüm herkesin kafasındaki düşünceleri dağıtıp atlatamadıkları en büyük kaoslarının Karadeniz'de kopacağını tekrar hatırlatarak. Meryem, ona bakarak omuzlarını silkti.
"Tek temennim Handanın pompalı tüfekle kıçından vurulmaması. Valla bir de onun kıçı havada hastane odasında yatışını izleyemem. Bu kadar refakatçilik yeter bana."
Herkes Meryem'in yorumu üzerine kıkırdadı ama her ne kadar şakaya vursa da Meryem de en az diğer ikisi kadar Hande için endişeleniyordu. Bu işte bir iş vardı. Asla affetmeyeceğini söyleyen bir baba durduk yere kızları ayağına çağırıyorsa kesinlikle bir plan peşinde olmalıydı...
--
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
