The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 2

'Je houdt van me, dat weet ik zeker.'

Cameron

We liepen samen naar haar huis, ik bracht haar thuis, dacht ik. Maar in werkelijk leek het of ze zelf naar huis ging en iemand achter haar aanslofte, en die iemand was ik dus. Roxanna bracht haar zelf thuis, wat eigenlijk echt totaal niet mijn bedoeling was. Want ik wilde haar thuis brengen!

Toen ze thuis was, liep ik naar huis, dat een paar meters van haar huis was, eigenlijk gewoon het huis naast haar makkelijk gezegd. Ik opende de deur en sjokte mezelf naar boven, naar mijn kamer. Met een klap gooide ik het luik achter me dicht en plofte neer op mijn bed. En staarde naar het witte plafond. Ik had de schuifbare balkondeuren open laten staan, zodat er een frisse zomerbries mijn kamer kwam binnen kon komen. Het zonlicht stroom de kamer binnen, het licht viel op mijn zwarte gitaar dat weerkaatste naar het witte plafond waar ik naar staarde.

Ik wist dat ze me wilde, dat ze naar me verlangde. Maar iets van me zei ook van niet, een irritant knagend gevoel was het. Ik kon er echt niet meer tegen... Ik kende haar pas een dag en wist amper iets van haar, maar ik wist dat ze anders was dan de meisjes bij me op school.

Ze was speciaal voor mij... Anders.

Roxanna

Toen ik thuis kwam, rende ik met een snelheid die ik als nooit te voren had naar mijn kamer en deed het zolderluik dicht. Ik legde mijn hand op mijn borst en keek uit het balkonraam. Ik voelde mijn hart tegen mijn borstkas aankloppen. Hard.

Ik moest afleiding krijgen. Met nog steeds mijn hand op mijn borst deed ik mijn laptop aan en zette iTunes aan met het lied One Last Time van Ariana Grande op. Zuchtend ging ik op het kleed liggen, sloot mijn ogen en zong mee met het refrein:

'And I know, and I know, and I know

She gives you everything but, boy, I couldn't give it to you

And I know, and I know, and I know

That you got everything

But I got nothing here without you

So one last time

I need to be the one who takes you home

One more time

I promise after that, I'll let you go

Baby, I don't care if you got her in your heart

All I really care is you wake up in my arms

One last time

I need to be the one who takes you home'

Er rolde op een of andere manier een traan langs mijn slaap. Ik had geen idee waarom ik moest huilen, maar het gebeurde gewoon.

Misschien was ik geraakt door het lied of zoiets?

Op dat moment hoorde ik iets tegen het raam, het geluid kwam van mijn balkon. Ik droogde mijn tranen, deed de balkondeuren open en ging op het balkon staan. Daar was hij dan... zijn bruine ogen naar me gericht. Hij leunde met zijn ellebogen tegen de reling van zijn balkon en staarde me aan. We hoorde One Last Time vanuit mijn kamer. Een lach glipte tussen zijn lippen door, een lieve, zachte lach.

'Sorry...' zei hij nog steeds lachend.

Ik vroeg me af wat er zo grappig was. Met een zucht ging ik in de deuropening zitten met mijn zij naar Cameron gericht. Ik snikte zachtjes, waarom wist ik niet.

'Kan ik komen?' vroeg hij zachtjes. Onze balkons waren maar een meter van elkaar, hij kon gemakkelijk naar mijn kamer komen. Cameron sliep blijkbaar ook in de zolder, net als ik.

Ik keek hem met betraande ogen aan. 'Doe wat je wilt..'

Cameron

'Doe wat je wilt...'

Ik kon er echt niet tegen; meisjes die huilden. Huilen had geen zin, huilen loste helemaal niets op. Het hielp niet eens. Je werd er alleen maar zielig mee gevonden.

Voorzichtig ging ik op de reling staan en sprong voor Roxanna neer. Ik strompelde wat naar voren en viel boven op haar. Het was het domste wat ik ooit had gedaan! Nooit gedacht dat ik boven op haar zou vallen, ik had verwacht dat ik voor haar rechtop zou staan, in plaats daarvan had de zwaartekracht iets anders in gedachten; mij laten vallen op haar.

Ik zette mijn handen aan de weerzijde van haar hoofd. Ze was - net als ik - echt stomverbaasd dat ik op haar zou vallen. Ik zag dat ze aan het blozen was, maar ze keek me gewoon aan.

'K-kan je van me af gaan... C-Cameron..?'

Het liedje Amnesia van 5 Seconds of Summer vulde de kamer.

Ik legde mijn hoofd naast haar nek en kust zachtjes haar kaaklijn en nek. 'Je houdt van me, dat weet ik zeker. Je wilt me.'

'Doe normaal, Cameron. Je bent gek.' Olivia duwde me van haar af en ging recht op zitten. Ik hoorde haar snikken en ze legde haar gezicht in haar handpalmen. Ik omhelsde haar van achteren en begon haar te troosten; ik streelde haar haren, veegde haar tranen weg en streelde haar rug. Ze begon al wat minder te huilen en begon haar eigen tranen weg te vegen.

'Ik weet het niet meer, ik wil niets meer..' Ze snikte. 'Ik wil bij iemand van wie ik hou, ik wil bij jou zijn.'

-----------------------------------------

Lees later deze week weer lekker verder!

~Chao

Ly, Maxime