The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 11

"Je bent anders..."

Roxanna

Die avond dat we tegen Braidwood High en South High moesten opnemen was niet erg vriendelijk en zoetsappig zoals ik had verwacht. De drie scholen waren rivalen en concurrentie van elkaar. Braidwood en South High waren de twee andere scholen ook in de regionale wedstrijden. Er waren nog drie andere scholen die meededen, maar die waren fluitje van een cent te verslaan. De andere drie konden fluiten naar de beker, die iedereen graag wilde winnen. De beker van de regionale was het kaartje naar de landelijke wedstrijden, natuurlijk de junioren landelijke kampioenschap.

"Oké, daar gaan we dan." riep het meisje weer. Ik keek even haar aan en toen naar haar kleding. Ze had een zwart-wit gestreepte broek met een overhemd aan. Haar naamplaatje zat aan haar linker borstzakje.

Emily...

"Eens kijken welk categorieën op mijn kaartjes staan..." Emily opende een envelop, die ze uit haar broekzak haalde. Ze scheurde de envelop open en haalde het eerste kaartje eruit. "Liedjes van de Jackson 5!"

Meteen sprong Logan naar voren en het team leek wel zijn gedachte te lezen, want ze begonnen meteen met het ritme van 'I Want You Back':

"When I had you to myself

I didn't want you around

Those pretty faces always made you stand out in a crowd

But someone picked you from the bunch

one glance was all it took

Now it's much too late for me to take a second look

Oh baby give me one more chance

(show you that I love you)

Won't you please let me

(back in your heart)

Oh darlin' I was blind to let you go

(let you go baby)

But now since I see you in his arms

(I want you back)

Yes I do now

(I want you back)

Ooh ooh baby

(I want you back)

Ya ya ya ya

(I want you back)

Na na na na"

Ik deed maar schroefjes mee met het achterkoor, maar stond wel voor. Net toen ons team bij het eerste refrein was, onderbrak Braidwood High ons en nam het van ons over - ik noemde het meer afpakken dan overnemen...

Braidwood begon meteen het refrein van 'Blame It On The Boogie', op dezelfde manier van a capella die wij gebruikte.

Deze keer onderbrak South High Braidwood High, en daar was Braidwood niet erg blij mee... geïrriteerd liep Braidwood naar achteren en liet South High hun gang gaan.

Zo ging het eigenlijk de hele avond door.... tot South High als eerste uitgeschakeld werd door ons, en toen... wij door Braidwood. Het ging van categorie naar categorie, van The Jackson 5 tot liedjes die opgenomen waren op het strand, tot filmsongs. Het was onze grootste teleurstelling toen wij verloren. Christian had een verkeerd lied gezongen en het was te laat om het terug te draaien. En eigenlijk vond ik het wel fijn om even te stoppen. Want, man, mijn keel deed pijn!

Het team liep met teleurstelling terug naar de hoek en plofte neer op de bank, namen een slok van hun drankje en zwegen verder. Het was doodstil bij ons, in de hoek. Niemand zei wat, het enige wat je hoorde was Braidwood en South High, de muziek en mensen die begonnen te praten.